นักเขียนคนโปรด..สุดที่รักของข้าพเจ้า...คุณวรรณวรรธน์

จั่วเอาไว้ตั้งกะหน้าบ้าน และเขียนไว้ใน Blog เมื่อนานมาแล้ว ว่าเจ้าเบ็นเป็น Book Lover
แต่ก็ไม่ได้มาเม้าท์เรื่องนี้ซ้าทีค่ะ ... มัวแต่ไปชวนเที่ยวบ้างล่ะ ไปทำ Magazine Online บ้างล่ะ 555 คนมันเป็นนักกิจกรรมค่า มีอะไรให้ทำมากมาย วันนี้ได้ฤกษ์ค่ะ เพราะว่าบังเอิ๊ญว่างในยามบ่าย เก๊าะเลยจะมาเล่าถึงความบ้านิยาย และความบ้านักเขียนนิยายให้ฟังกัน... 

พร้อมยังค้า... พร้อมแล้วเก๊าะตามมาบ้าด้วยกันเลยค่า.. 


ส่วนหนึ่งของชั้นหนังสือที่บ้านค่ะ....

เจ้าเบ็นเริ่มบ้าอ่านเพราะพ่อแม่ค่ะ ที่บ้านชอบเด็กเก่ง และถ้าอ่านหนังสือได้พ่อแม่จะปลื้มมาก อวดใครๆ ไปทั่ว และแถวบ้านก็ให้ลองอ่านให้ฟัง... เจ้าเบ็นเลยเป็นบ้าอ่านหมดทุดอย่างถุงกล้วยแขก แผ่นรองหม้อข้าวอะไรก็อ่าน ตอนเด็กๆ อ่านนิยายเล่มละ 10 บาทค่ะ ไม่รู้ว่าใครเอามาให้ แล้วก็เลยไปตามซื้ออ่านเองเรื่อยๆ อ่านเยอะมากเพราะมันถูกน่ะค่ะ เด็กๆ ซื้อได้ เก็บตังค์ค่าขนมซื้อไปเรื่อยๆ จนมีเป็นร้อยๆ เล่มเลยค่ะ นักเขียนในดวงใจคือคุณนภาลัย ไผ่สีทองค่ะ ... เขียนได้สนุกมาก plot ไม่ซ้ำกันเลย เป็นหลายร้อยเรื่อง เก่งจริงๆ .... 

Collection คุณนภาลัยค่ะ ที่เห็นกองอยู่ทั้งหมดนั้นของท่านคนเดียวจริงๆ ค่ะ 
รู้สึกว่าจะมีไม่ครบด้วยนะคะ แต่จนปัญญาจะหามาเติม เพราะหายากหนึ่ง ไอ้ที่หาได้ก็เก่าจนกลัวจะแพ้ฝุ่นหนึ่ง และจำไม่ได้ว่าตัวเองมีเรื่องรัยมั่งอีกหนึ่ง เหอเหอเหอ (ซื้อซ้ำประจำ... เซ็งบอยมากค่า..)

เจ้าเบ็นจำไม่ได้แล้วค่ะว่าเล่มยาวที่อ่านเล่มแรกคืออะไร แต่คิดว่าน่าจะเป็นฟ้าจรดทรายนะคะ อ่านตอนเด็กมากๆ หลงรักผู้พันชารีฟ ออกทะเลทรายเป็นบ้าเป็นหลังไปเลย ไปตามอ่านงานคุณโสภาค สุวรรณ มากมายเลยค่ะ คัดเฉพาะทะเลทรายล้วนด้วยนะคะ เจ้าเบ็นเลยไม่มีหนังสือเก็บ เพราะอ่านที่ห้องสมุดค่ะ (แต่ที่แน่ๆ มีฟ้าจรดทรายค่ะ เพราะบ้ามากต้องเก็บตังค์ซื้อกันเลยทีเดียวเชียว) มายอมแพ้เรื่องความลับบนแหลมไซนาย เพราะมันหนามากต่อเวลายืม 4-5 รอบยังอ่านไม่จบเลยค่ะ แบบว่าตอนนั้นเรียนหนักด้วยจะต้องสอบต่อม. ปลายหรือรัยเนี่ยแหละค่ะ ... เลยเลิกอ่านไปพักนึง จากนั้นก็บ้าตามละครค่ะ มีอะไรฉายไปยืมเรื่องนั้นมาอ่าน ส่วนใหญ่ก็จะเป็นของคุณโสภี คุณบุษยมาศ คุณพัดชาง่ะค่ะ 


ตู้โบราณวัตถุของเจ้าเบ็นค่ะ หนังสือพวกนี้เก่าเชียว เก่าตั้งกะซื้อมั่ง และเก่าเพราะซื้อมาน๊านนนนนนนแล้วมั่่ง... (ไม่ค่อยแสดงอายุเลยเนอะ.) 

ช่วงม. ปลายไม่ค่อยอ่านค่ะ เพราะว่าเจอเพื่อนบ้าเขียน ... เลยบ้าไปกะเพื่อนด้วย .... 555 อยากเป็นนักเขียน แต่ไม่พยายาม จบข่าว... เขียนได้เรื่องเดียว..เลิก มาอ่านต่อดีฝร่า...

แล้วจากนั้นก็หลงรักป้าอี๊ด คือเริ่มอ่านเพราะเพื่อนมา built ให้อ่านคู่กรรมค่ะ มันบอกว่าแกจะบ้าเหรอชอบอ่านนิยายไม่อ่านเล่นนี้ได้งัย ... หงึ แตร่มันจบเศร้างัยเข้าใจไหม ม่าย...ชั้นไม่อ่าน ... ว่าแล้วมันก็มา built ต่อค่ะว่างั้นอ่าน "ในฝัน" บัดเดี๋ยวนี้ รู้ไหมว่าเค้าเขียนตอนอายุเท่าไหร่ ตอนเรียนอักษรฯ เหมือนพวกเรานี่ล่ะนะเว้ย... โอ้พระเจ้า พูดแบบนี้ นักอยากเขียน เกิดแรงฮึดมากมาย .. ไม่ได้แล้วมันต้องอ่าน เผื่อจะเกิดแรงบันดาลใจในการเขียนมั่ง คุณหญิงป้าอี๊ดยังทำได้เลยนี่..ใช่ไหม (ไม่เจียมจริงๆ...) 

ว่าแล้วก็เกิดแรงบันดาลใจจริงๆ ล่ะค่ะ หลังจากน้ำตาท่วมห้องไปกับความตายของเจ้าชายโอริสสาแล้ว .... ฮือ ... เราก็ตัดสินใจได้ว่า .... เป็นคนอ่านเหอะ ใครจะไปทำได้วะ เริ่ดประมาณนั้น... จบกันชีวิตอันแสนสั้นของความฝันที่อยากจะเป็นนักเขียน 555 ว่าแล้วเจ้าเบ็นก็บ้าเลือดตามล่า พยายามจะอ่านทุกเล่ม ทุกนามปากกาของคุณทมยันตีค่ะ แตร่.. แห่ะ อ่ะนะ คนมันสุขนิยม เรื่องหนักๆ นี่ม่ะไหวเลย สรุปว่าอ่านได้แต่ประมาณว่าของโรสลาเรน ลักษณวดี กนกเรขา ประมาณนั้น ไอ้หนักอึ้งแบบคุณหญิงนอกทำเนียบ จิตา ฌานรัยงี้ไม่ต้องจริตเยยง่า ... เสียใจจริงๆ 


มุมคุณหญิงป้าอี๊ดค่ะ แนวตั้งที่เห็นนั้นซ้อน 2 ชั้นนะคะ (ม่ะมีที่จะใส่แล้ว ชั้นเต็มอ่ะ) และ "บาดาล" เรื่องล่าสุดขณะนี้อยู่ข้างเตียง แบบว่าหลงรักพี่ภุชะอยู่ค่ะ...แต่มันอ่านยาก เลยต้องใช้เวลานิ๊ดส์นุง...ฮี่ฮี่  

ตามงานป้าอี๊ด อ่านหมดแล้วทำงัยดีวะ เจ้าเบ็นก็ไปและเล็มแถวๆ shelf ณ บ้านนั่นล่ะค่ะ จนมาเจอเจ้าป้านักเขียนในดวงใจ... โอ้ว... สวรรค์ เทพประทานเจงๆ เรยยย.... (เจ้าป้าอาจจะคิดว่านรกส่งเจ้าเบ็นมา... อันนี้มันมองต่างมุม...เราจะไม่สนใจค่า 555)  

เจ้าป้าในที่นี้คือคุณวรรธนวรรณ์ ผู้มีนามปากกาว่า "วรรณวรรธน์" ค่ะ เจ้าป้าเป็นนักเขียนของ ณ บ้านที่งานเขียนกะลังโดน กะลังมาเลยเชียวค่ะ งานของเจ้าป้านั้นหวานมากๆ (อันนี้สำคัญ อิอิ) Happy Ending ภาษาสวยงาม plot แน่น มีการผูกเรื่องและเชื่อมโยงเหตุการณ์ได้อย่างน่าติดตามมากๆ ค่ะ และเป็นงานเชิงข้อมูลที่ "ให้" อะไรกับคนอ่านมากกว่าแค่ความบันเทิงนะคะ (อัศวพักตร์มาเอง 555) 

เจ้าเบ็นอ่านบัลลังก์สายหมอกเป็นเรื่องแรกค่ะ ต้องขอบคุณร้าน Book Club ทีเดียวเชียวที่ทำให้เราได้รู้จักกัน เพราะว่าร้านนี้แกะหนังสือให้เปิดอ่านค่ะ เจ้าเบ็นเลยพลิกๆ ดู ขอสารภาพว่านามปากกาเจ้าป้าอลังการมาก จนเจ้าเบ็นคิดว่าเรื่องต้องหนักหนา เป็นแนวจิตวิญญาน ประวัติศาสตร์ ผู้ชายๆ อะไรไปโน่นเลย ครือคิดว่าเจ้าป้าเป็นผู้ชายน่ะค่ะ แต่พอได้พลิกผ่านๆ .... ได้อ่านหน้าสุดท้ายของเล่มแรก ... I'm falling in love ค่ะ ... แล้วไม่รู้ใครเป็นบ้าอะไรซื้อไปแต่เล่มสอง ร้านนี้มีแต่เล่มแรก เจ้าเบ็นต้องไปตามหาเล่มสองที่ B2S อีก .... แล้วเอากลับมานอนฝันหวาน ... ตกหลุมรักวรรณวรรธน์เลยค่า ...

ว่าแล้วตามสันดานนักล่า ... เจ้าเบ็นไปตามไล่ซื้องานเจ้าป้ามากองไว้หัวเตียงเต็มเลยค่ะ Wanwat's Hunting ที่ JJ ฮี่ฮี่ (หายากเหมือนกันนะ...ขอบอก แบบว่าช่วงนั้นแกยังไม่ดังเท่าไหร่ ยังไม่ออกวิทยุ 55555) แล้วก็เลยตกหลุมรักแล้วรักอีก ...
- กะเจ้าชายจิตรเสน
- ตามมาด้วยท่านญีน
- เจ้าชายซาเลม - อัสวัด
- พ่อมหากระทิง
- พ่อเหมรูปทอง 
- และท่านชีคนกบีนู

ก็รักทู๊กคนเรยยยยนะค้า แต่ยังไม่มีใครมาชิงที่ 1 ในดวงใจจากคุณกาโชไปได้ ตอนนี้รอพี่ฌัลล์แห่ง "อขิทโร" อยู่ค่า จาดูว่าจะร้อนแรงจนแซงโค้งรถ Sport ท่านบีนูได้ละเปล่า .... ใครสนใจตอนนี้เจ้าป้ากำลังทยอยลงให้อ่านอยู่ใน web ของเจ้าป้านะคะ ถึงตอนที่ 12 แล้วค่ะ www.watcafe.com ค่ะ

จะรักพี่ฌัลล์มากกว่าท่านกาโชหรือเปล่านั้นยังไม่แน่... ที่แน่ๆ คื่อรักวรรณวรรธน์ค่า.....  

เขตหวงห้ามค่ะ ... มุมวรรณวรรธน์ ห้ามยืม ห้ามยุ่งโดยเด็ดขาด!!!
---------------------------------------------------------------------------------------

เพื่อนๆ ล่ะคะมาเล่าให้ฟังกันมั่งน้าว่าชอบอ่านหนังสือได้งัย และชอบนักเขียนคนไหน .... อยากรู้ค่า

ขอบคุณค่า ... 


เจ้าเบ็น
book, dream and bear lover