คิดผิดนะฟิคนี้...ที่มีหนูเป็นลูกการิน!

ลำดับตอนที่ #2 : อารัมภบท

อารัมภบท

                ในวันพิธีเปิดการศึกษาอันธรรมดาและน่าเบื่อ \(-.-)/ ฉัน ‘น้ำอบ’ ซึ่งกำลังนั่งฟังการปฐมนิเทศจากแม่ที่เป็นถึงรองผู้อำนวยการนิศาพาณิชย์ อย่างเพ้อฝัน เพราะอารมณ์ดีเมื่อเห็นรุ่นพี่ที่แอบชอบมาทักแต่เช้า ^////^ แต่ทว่าดูเหมือนรุ่นน้องปี 1 ปีนี้ไฟแรงกระทะทองแดงไปหน่อย เมื่อทันทีที่แม่ฉันกล่าวจบแล้วลงจากเวทีประกาศ หมับ! จู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาดีเดินไปจับแขนเข้าไปพูดจาอะไรบางอย่างกับแม่ฉันแหละ! =[ ]=! กรี๊ดดดดดดดด!!! นี่แกกล้าดียังไงมาจับต้องแม่ลัลของฉันกันยะ!!? ไม่ยอมนะไม่ยอม แกตายแน่ไอ้น้องใหม่ ย้ากกกกกก
                ฉันกระวีกระวาดไป ยังสถานที่เกิดเหตุ (???) ด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ใครจะไปรู้กันล่ะว่าประโยคที่ฉันคาดคิดเอาไว้กับประโยคที่ผู้ชายรุ่นน้อง (รึเปล่า?) คนนี้แทนที่จะชอบว่าชอบแม่เหมือนคนอื่นๆ แต่จู่ๆ เขากลับพูดออกมาว่าแม่ฉันกำลังมีเคราะห์! O_o! โอ้ตายแล้วววว~ มุขคลาสสิคจีบผู้หญิงแบบใหม่เรอะ!
                ด้วยความที่หวงแม่ (แทนพ่อ -.,-) ว่าแล้วฉันก็ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขาทันที แต่ใครจะไปรู้กันล่ะว่าอันที่จริงอีตานี่จะอยู่ปีเดียวกับฉัน แต่เป็นคนละห้องกันก็เท่านั้นเอง TT_TT โอ๊ยยยยย น้ำอบคนนี้ละปวดหัวเป็นที่สุด! อีตาบ้า ‘เทียนหอม’ นายช่วยหายตัวเข้าไปในกลีบเมฆซักทีจะได้ไหม เหม็นขี้หน้ามากเดี๋ยวปั๊ดเสกหนังควายเข้าท้องซะเลย! >O<*+! อย่านึกว่าฉันทำไม่เป็นนะยะ ว้ากกกกกกก!!!