วันหยุดยาวที่สุดแสนจะวุ่นวาย
เขียนโดย
( () /v\ P l_ I ( /\ T E l)
อันที่จริงก็ตั้งแต่ก่อนสอบแล้ว มัวแต่วาดสตอรี่บอรืดการ์ตูนเรื่องแรก วาดจนไม่เป็นอันสอบ
เบื่อการเรียนถึงขีดสุด ไม่อยากได้เกรดดีๆ มันไม่ใช่คำตอบของชีวิต
บอกแล้วว่าอยากตายตอนอายุสัก30 อยากทำสิ่งที่ไม่ได้ทำก่อนตาย
จริงจังมาก จริงจังที่สุด
นอนไม่หลับ ก็ลงมาวาดสตอรี่บอร์ดตอนตี2ถึงตีห้า
นั่งรีไรท์นยายที่จะส่งสนพ.8ชม.รวด แต่สรุปรวมทั้งวันผมนั่งแก้10 ชม.
บางวันก็ทำแต่สตอรี่บอร์ดการ์ตูนทั้งวัน
บางวันก็ทำทั้งสามอย่าง แก้นิยายเก่า แต่งนิยายใหม่ ทำสตอรี่บอร์ด จนสับสนข้ามเรื่องกันเองก็มี
โหมงานหนักดจนเริ่มรู้สึกได้ว่าตอนนี้ร่างกายตัวเองเริ่มเพลียลงทุกที
แต่นั่นก็เพราะ มันเป็นสิ่งที่เรารัก เราอยากทำ
วาดสตอรี่บอรืดส่ง ก็ต้องส่งให้รุ่นน้องวาดแก้ แก้แล้วแก้อีก ประชุมกันแล้วประชุมกันอีก ลองส่งให้หลายๆคนอ่าน พักนี้จริงจังมาก ขนาดนิยายที่ปกติจะเสียเวลารีไรท์ไม่นานนัก มาพักหลังๆผมกลับตั้งใจอ่านมากชนิดอ่านทวนและแก้เกือบทุกบรรทัดเลยทีเดียว
ผมอยากเก่งขึ้นกว่านี้ อยากเขียนนิยายให้สนุกขึ้น เก่งขึ้น มีสาระขึ้น
ส่วนเรื่องการ์ตูน ผมก็ต้องการให้เนื้อเรื่องสนุก การเขียนเนื้อเรื่องสำหรับนิยายกับการ์ตูนมันต่างกัน ความละเอียดพิถีพิถันก็ต่างกัน การแบ่งกรอบ แบ่งช่อง คำนวณหน้า มุมกล้อง กสรกำหนดคาแร็กเตอร์ ถ้าตืดสไตล์มากไป มันจะไม่เป็นประโยชน์ใกรทำเป้นการ์ตูน
ผมมีพล็อตเรื่องมากกว่า 10 เรื่อง ในหัว และตอนนี้ผมก็ได้เลือกเรื่องที่น่าจะเหมาะสำหรับเป็นการ์ตูนมาเขียน เพราะบางเรื่องเหมาะจะทำเป็นนิยาย เรื่องสั้น หรือบทหนังมากกว่า
หลายคนถามว่า ทำไมปมดูทุ่มเทจัง
คงต้องบอกว่า เพราะผมรักการ์ตูนมาตั้งแต่เด็ก เรื่องที่ชอบที่สุดคือโดราเอมอน ส่วนนิยายเพิ่งมาเริ่มตั้งหลังขึ้นชั้นประถม3-4 โดยได้อิทธิพลจาก เชอร์ล็อก โฮลมส์ (แต่ก็ไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ และพักหลังๆผมคลั่งนิยายสืบสวนสยองขวัญจากฝั่งญี่ปุ่นมากกว่า) ส่วนการเขียนบทหนังนั้น เป็นเพราะว่าผมจับพลัดจับผลุไปเรียนเอกฟิลม์มากกว่ ไม่ได้ชอบมาตั้งแต่เด็ก
ผมรักการ์ตูนและนิยาย และที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าผมยังรักหรือจริงจังกับมันไม่มากพอ แถมยังหลงตัวเองในบางครั้ง แต่ตอนนี้ผมได้สติแล้ว อาจเพราะผมโตขึ้น ผมเลยรู้ดีว่านิยายผมมีข้อเสียมากมายที่ควรรีบปรับปรุง ผมอยากโตและเก่งขึ้นกว่าเดิม อย่างน้อยนิยายที่จะส่ง สนพ. ผมก็ต้องแก้แล้วแก้อีกให้มากรอบที่สุดเท่าที่จะทำได้
ผมมัวแต่ทุ่มเทให้ความรักใครสักคนมาเกินครึ่งปี และมันสูญเปล่า แถมยังไม่เป็นอันแต่งนิยาย
ตอนนี้ผมคิดว่า ชีวิตผมมีความสุขกว่าเดิมเยอะ
ดีกว่าเสียเวลาเพื่อใครที่ไม่รักเรา
เอาความทุ่มเทที่เราทำของให้เค้า วาดรุปให้เค้า มาเพื่อพัฒนาตัวเอง ทำในสิ่งที่ชอบดีกว่า
ถ้าไม่มีเธอ ชีวิตฉันคงดีกว่านี้
แต่ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงไม่ตาสว่าง ไม่จริงจังขนาดนี้
แม้ตอนนี้จะยุ่งจนหัวปั่น แต่ก็เต็มใจทำ และสนุกกับมันมาก
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
30 ธ.ค. 52
298
2
ความคิดเห็น
ปีใหม่แล้วค่ะ รับสิ่งดีๆมาแทนที่
สู้ต่อปาย ไอ้มดแดง
กำลังใจจากเรา มีให้เรื่อยๆ ไม่ขาดสาย
ขอเพียงท่านยัง
มีกะใจ สู้
ปาล์มก็ขอสู้มั่ง 55+ เพื่อ ชีวิต จะดีขึ้น อิอิ