( () /v\ P l_ I ( /\ T E l)
ดู Blog ทั้งหมด

ยิ่งกว่าคำว่าประทับใจ

เขียนโดย ( () /v\ P l_ I ( /\ T E l)
ประกาศผลแอดมิดชั่นเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว พวกเราก็เลยนัดกินหมุกะทะกัน

เรื่องของเรื่องก็คือตอนวันสอบวันสุดท้ายที่ รร. วัดสุทธิ เพื่อนๆก็นัดกันไปเที่ยงเป็นสองกลุ่ม กลุ่มใหญ่1กับกลุ่มเล็กอีก1 เราไปกับกลุ่มใหญ่เพราะมีเพื่อนบ้านใกล้กันไปด้วย+คนเยอะน่าจะสนุกกว่า แต่ความจริงแล้วมันไม่เป็นเช่นนั้น อาหารไม่อร่อยเท่าไหร่ แถมไม่ค่อยได้กินอีกต่างหาก น้อยมาก คาราโอเกะก็ไม่ได้ร้องสักเพลง แถมมี เหล้- กับ บุห- ด้วย (ต้องเซ็นเซอร์หน่อย เดี๋ยวโดนกองเซ็นเซอร์ของรัฐทำโมเสก(ประชด) -"-) แถมมีทีท่าว่าจะเกบเงินพวกเราไปโปะค่าเหล้า ไอ้เราที่ตั้งใจจะไม่กินเหล้าก็หยิบแก้วผิดไปเจอโค้กผสมเหล้าจนได้ครับ เมาเลยสิงานนี้ เลยต้องรีบกลับบ้าน

กลุ่มเล็กๆอีกกลุ่มกินหมูกะทะแถวโรงเรียน เขาบอกว่าสนุกเพราะได้ไปนอนดูดาวที่สนามโรงเรียนกลางดึก(ขอย้ำว่าดึก มืดมาก ได้อารมณ์) ตอนแรกผมก็คิดว่าน้ำเน่าไปหน่อย แต่พอได้มาฟังหลังจากไปกับอีกกลุ่มนึงแล้ว ผมละเสียดายจริงๆที่ไม่ไปกับกลุ่มเล้กนั้น

หลังจากที่ผมบ่นกับเพื่อนคนนึงในกลุ่มเล็กนั้น ตอนที่ไปโรงเรียนเพื่อเอาdvdเปล่าให้เพื่อนไรท์อนิเมให้ มันก็บอกผมว่าจะไปนอนกันอีกก็ได้ เลยนัดกินหมูกะทะกัน

สภาพตอนแรกเหมือนว่าจะมีมากันไม่ถึง12คน แต่ไปๆมาๆ อยู่ดีๆก็มากันเกือบทั้งห้อง(ขาดสองคน คนนึงไม่ติดเลย คนนึงคะแนนถึงแต่ไม่ติดเลยไปยื่นกับสกอ. สาธุ ขอให้ติดเถอะ-*-) แถมพ่วงรุ่นพี่เก่ามาอีกต่างหาก +อาจารย์ รวมกันราว70คน

เรื่องกินน่ะไม่เท่าไหร่ ผมได้แต่รอจังหวะไปนอนดูดาว เพราะผมกลับดึกไม่ได้เลยอยากรีบไปโรงเรียน แล้วเพื่อนก็ขอโทรศัพท์ผมไปโทรคุยขออนุญาตพ่อผมแทน ไปๆมาๆมันเอาจริงแฮะ (พ่อผมน่ะใจดี ผมโทรไปขอยังได้เลย แต่ถ้าแม่กับพี่รับอาจจะยุ่ง) ก็เลยได้ออกจากโรงเรียนสามทุ่ม

หลังจากปรับสารทุกข์สุขดิบกันแล้ว พวกเราก็ทำความรู้จักกับรุ่นพี่ ผมรุ้จักรุ่นพี่ที่คณะวารสารศาสตร์ธรรมศาสตร์คนหนึ่งเป็นศิษย์เก่าสุทธิ ฝากฝังเรียบร้อยแล้วก็คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง เขาชอบนิยายของผมมากและดูเหมือนเขาจะชื่นชมผมด้วย เล่นเอาผมเขินไปเหมือนกันเวลามีคนชมแบบนี้ แล้วเพื่อนก็ขอคำปรึกษานิยายแนวนักแฟนตาซีคอเมดี้กับผม (คนละแนวกับแนวเราเลย)

แต่ไปๆมาๆผมกลับแต่งได้แฮะ แล้วงานนี้ก็มันส์เลยสิ....หัวผมแล่นมาก เพื่อนผมก็ชอบคำปรึกษากับแนวทางผมมาก แต่เสียดายที่คิดกันไปแค่60% หลังจากนั้นก็ถึงอีเวนท์ที่รอคอย

ความจริงผมอยากกลับบ้านกับเพื่อนคนหนึ่งที่บ้านอยู่ไกลจากผมไปไกลหน่อย มันเรียนอยู่สิลปากร(อยู่ในนิยายเรื่อง A Chance for Changing) ผมอยากสนิทกับมันมานานแล้ว ที่ผ่านมาก็สนิทนะ แต่เหมือนยังคุยกันน้อยไป แต่ผมก็ทนความเย้ายวนของการไปโรงเรียนกลางดึกไม่ได้

โรงเรียนกลางดึกนั้นเป็นอะไรที่สุดยอดสุดๆ ตอนแรกไฟสปอร์ตไลท์ของโรงเรียนยังไม่ปิดแต่ก็มืดพอดูแล้ว ผมไปเดินใต้อาคารตึก9แล้วได้อารมณ์เหมือนมาสำรวจความกล้าเลย ทั้งที่เพิ่งเรียนจบไม่นานแต่มันดหยหาอย่างบอกไม่ถุก โหยหามากกว่ามาที่โรงเรียนตอนกลางวันเสียอีก คงเพราะบรรยากาศตอนกลางคืนมันทำให้อินมากขึ้นละมั้ง

เดินไปทั่วสักพัก พอสปอร์ตไลท์ดับ พวกเราก็นอนกลางสนาม ตอนแรกก็อายพวกดุริยางค์ที่ซ้อมกันถึงดึกอยู่บ้าง แต่พอคิดว่าจะได้ทำอย่างนี้อีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราก็เลยพากันนอนแบบหน้าด้าน555+

ปัญหาคือ วันนี้ไม่มีทั้งดาวและพระจันทร์ แถมพื้นสนามก็ร้อน-"-

แต่พวกเรายังคุยกันได้ ผมมีเพื่อนที่เคยซี้มากตอน ม.1 เรียกว่าคู่หูกันเลย แต่มีเรื่องผิดใจกันตอน ม.2 แล้วก็เข้าใจผิดมาตลอด แต่ม.6ก็กลับมาสนิทกันและเพื่อนก็เขียนขอโทษผมในเฟรนด์ชิพแล้วด้วย ตอนแรกผมลำบากเพราะไม่รุ้ติดต่อมันหลังเรียนจบไงดี แต่กลับกลายเป็นมันมีมือถือแล้วครับ โอ้ เราก็เลยแลกเบอร์กัน (เบอร์ผมสวยมากด้วย)

แม้สนามจะร้อนแต่พอนอนเงยหน้ามองตึก9ตอนกลางคืนแล้วมันอินมาก อารมณ์ไหลไปเรื่อยๆ นอนไปนอนมาก็จะเคลิ้มเอา เหมือนล่องลอยกลางอาอาศอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างนั้นก็มีคนคอยทำลายบรรยากาศประมาณว่าไปวิ่งไล่จับหมาแทนซะงั้น พวกเราคุยกันนานมาก(แค่20นาที-*-) ตอนแรกกะเล่าเรื่องผี ไปๆมาๆเล่าเรื่องอดีตแทน บางคนเริ่มพูดสิ่งที่ค้างคาในใจกัน แต่ผมต้องกลับบ้านแล้ว ผมก็บอกลาเพื่อนและสัญญากันว่าจะกลับมาทำแบบนี้อีกเป็นครั้งที่2(บางคนเป็นครั้งที่สาม) แล้วก็ร่ำลากันแบบสั้นๆ บางคนก็ยังนอนที่สนามโรงเรียนต่อ

พอออกจากโรงเรียนก็เจอเพื่อนที่ศิลปากรกับเพื่อนที่บ้านอยู่วอยข้างๆผม เพื่อนที่อยู่บางมด และก็เพื่อนที่อยู่ลาดกระบังกับจุฬา เราหกคนนั่งแท็กซี่กันคุยกันไปแบบฮาๆ เผอิยว่าพวกนี้ไม่โรแมนติกเหมือนกลุ่มที่อยู่ในโรงเรียนก็เลยมีแต่คุยกันเรื่อยเปื่อย แต่พอลงจากแท็กวี่ต่อรถเมล์เหลือ4คนก็ยังคุยกันต่ออย่างสนุกสนาน

กลับมาถึงบ้าน รึกว่าจะโดนด่า แต่กลับไม่มีใครด่าแฮะ พ่อแม่และพี่ใจดีกับผมมากเป็นพิเศษ

ดูเหมือนว่าผมจะไม่อยู่หอ อาจจะไม่ว่างไปเจอเพื่อนอีกนานเลย

แต่ก็เอาเถอะ ยังไงเราก็สัญญาไปแล้วคงไม่ลืมกันหรอก

ที่แน่ๆก็คือ มเอวานนี้เป็นวันที่ผมประทับใจมากที่สุดในชีวิตวันหนึ่งเลยทีเดียว

ความคิดเห็น

pleggy
pleggy 7 พ.ค. 51 / 19:24
เห็นไม่ตอบว่าอยู่ธรรมศาตร์ไหน สงสัยอยู่ธรรมศาตร์ในกรุงเทพฯ มีพบก็ต้องมีจากอ่ะนะ มันเป็นของธรรมดาอยู่แล้ว ไม่ได้แปลกอะไร ที่ยากกว่านั้นคือการทำใจกับสภาพความเป็นจริงในปัจจุบัน เอิ่ม แล้วนอนพื้นหญ้าโรงเรียนเลยเหรอ ไม่มีหมาฉี่บ้างเหรอ 55 5+ 555 (ล้อเล่นๆ) อีกเรื่องหนึ่งที่ชาเหมือนพี่คือ เคยมีเพื่อนซี้คู่หูตอนมอหนึ่งเหมือนกัน แต่ผิดใจกันนี่แหละ แต่ตอนนี้ก็กลับมาคบกันแล้ว ขอแสดงความยินดีอีกครั้งครับ ที่ติดคณะที่ตัวเองชอบ
Black-stars
Black-stars 7 พ.ค. 51 / 19:26
ดีจังเลยนะ มีเรื่องให้ประทับใจน่ะ มายด์สิ ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีอะไรน่าประทับใจเลย จะมีก็(โคตร)นานๆที...อ่ะจ่ะ
ความคิดเห็นที่ 3
โห อ่านเเล้วอิจฉา คิดถึงช่วงเวลานั้นจริงๆ ยิ่งได้ไปโรงเรียนตอนดึกๆ กับเพื่อนๆ เเบบนี้ บรรยากาศมันจะดีมากๆ เฮ้อออ คิดถึ๊งคิดถึง รักกันนานๆ นะคะ ตราบนานเท่านาน อิอิ ^___^ ยินดีด้วยที่สอบติดคณะที่หวังไว้ หนุมธรรมศาสตร์สู้ๆ สาวเเถวนั้นสวยนะ 55+
ความคิดเห็นที่ 4
....ได้ดูดาวด้วยดีจังน้า +555 แต่อย่างที่บอกไปแล้วว่าดูดาวในกรุงเทพนี่ยากมาก เจอแต่มลพิษบดบัง ขนาดพระจันทร์ยังมองไม่ค่อยจะเห็นเลย ถ้าจะไปดูดาวแนะนำให้ขึ้นเหนือไปที่เชียงใหม่ อากาศดีมากๆ ท้องฟ้าโปร่งงดงาม (อ่า....ชักจะนอกเรื่อง - -") เอาเป็นว่าก็เก็บวันที่ประทับใจเอาไว้ให้ดีๆนะ เพราะเวลาที่ท้อใจจะมีเรื่องอย่างงี้นี่แหละ ที่ทำให้เราฮึดสู้ไม่ยอมแพ้ ^ ^ แล้วก็ยินดีด้วยที่ติดธรรมศาสตร์ ดีใจจริงๆ ตั้งใจเรียนล่ะ สู้ๆๆ
ความคิดเห็นที่ 5
อิจฉาๆ
ความคิดเห็นที่ 6
เรายังรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของตอนนั้นได้อยู่เหมือนกัน ควาูุ้้มรู้สึกตอนที่มองทองฟ้าที่ตีเป็นกรอบสี่เหลี่ยม ความรู้สึกที่ยื่นมือออกไปบนท้องฟ้า กำลังจะคว้าดาวที่มองเห็นริบๆดวงนึง ความรู้สึกที่ได้ปล่อยใจให้ล่องลอยไปตามสายลมที่พัดมาจากท้องฟ้า และความรู้สึกที่ได้พูดคุยสิ่งต่างๆมากมาย และตอนลาจากกันก็พูดคำว่า "ไว้เจอกันใหม่นะ" ถึงครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สองของเรา แต่เราก็ยังจำได้ และกำลังคิดว่าจะทำครั้งที่สามด้วย ไว้เราจะมาชวนแล้วกัน ดีวีดีที่นายให้เราไลส์ยังอยู่กะเราเลยนะ -*-
palm_wp
palm_wp 13 ก.พ. 52 / 13:15

สุดท้ายก้อติด ยินดีด้วยนะคะ

จะติดตามผลงานพี่เสมอนะ

ชอบพี่มากมาย