ไดอารี่นี้ มาแบบ ระบายอารมณ์
คือว่า อย่างที่เคยบอกไปว่า วารสารเป็นคณะที่ผมอยากเข้ามากที่สุด แต่ไดอารี่นี้จะขอเปิดเผยเหตุผลที่แท้จริงว่า ทำไมผมถึงอยากเข้าคณะนี้นักหนา
ผม ชอบแต่งนิยายมาก และชอบดูหนัง เลยอยากจะลองเขียนบทหนัง และผมยังชอบวาดรูป พูดง่ายๆคือชอบแนวทางที่ได้สร้างสรรค์อะไรสักอย่าง
นั่นเป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมผมจึงไม่เรียนวิศวะบางมด ทั้งที่ถ้าสอบก็คงติดไปแล้ว แถมเพื่อนเก่าจาก ม.ปลาย ก็เรียนที่นั่นเยอะด้วย แต่กลับมาเลือกเรียนวารสาร ที่น่าจะใกล้กับสิ่งที่ผมชอบมากที่สุด
ตอนนั้นพี่ของผมบอกว่า “เรื่องพวกนี้ ตัดสินทันทีว่าชอบคณะนี้ไม่ได้หรอก เรียนเองก็จะรู้”
แน่นอนว่าผมเถียงไปต่างๆนานา ว่าผมเบื่อสายวิทย์ ไม่อยากเรียน มันไม่ใช่ความฝันของผม ผมต้องการเลือกทางเดินสายที่ใกล้เคียงกับฝันที่สุด
แต่ มันก็แค่ การวาดวิมานในอากาศ
ว่ากันตามจริง สิ่งที่ผมต้องการ นั่นก็คือ ผมอยากเขียนนิยาย หัดเขียนบทหนัง ฝึกวาดการ์ตูนระบายสี มันไม่ใช่สิ่งที่ต้องการความรู้ถึงระดับปริญญาตรี
นักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นไม่จำเป็นต้องเรียนสูง
นักเขียนบทภาพยนตร์ฮอลลีวูดบอกว่า การเขียนบทภาพยนตร์ให้พวกฮอลลีวูดดูนั้นมันไม่ได้เรื่อง คนพวกนั้นเขียนบทไม่เป็น เพราะพวกนั้นจบมาจากมหาลัยดีๆ บ้าแต่ทฤษฎีและเชิงพาณิชย์ ไม่มีวันเข้าใจพวกเราได้
นักเขียนนิยายญี่ปุ่นหลายคน ไม่ทำงานอะไร แต่เขียนนิยายอย่างเดียว
เส้นทางที่ผมอยากเดิน ไม่จำเป็นต้องอาศัยปริญญา แต่มันโชคร้ายที่ดันเกิดมาในประเทศที่บูชาปริญญา และไม่เปิดรับทางสายที่ผมอยากเดินเลยด้วย
ดังนั้น ไหนๆก็ไหนๆ ก็ขอเรียนอันที่มันน่าจะใกล้ทางที่ชอบ และเรียนแล้วมีความสุขที่สุดดีกว่า
แต่ มันไม่ใช่อย่างที่คิด
ผมหาเพื่อนไม่ได้เลย
คณะที่ผมจะเรียน ดูเหมือนว่าทุกคน จะต้องมี Ego อยู่ในตัวสูง ซึ่งคนพวกนี้ไม่เคยเห็นหัวใคร นอกจากตนเองและคนประเภทเดียวกัน
ซึ่ง ผมเองก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนที่มี Ego สูงอยู่แล้ว
คณะผมมีสองร้อยกว่าคน แต่พวกอีโก้สูงมีแค่สามสิบกว่าคน ซึ่งนับว่าเป็นส่วนน้อย แต่ว่าปัญหาอยู่ที่พวกเขาจับกลุ่มกันทั้งสามสิบกว่าคน ในขณะที่ร้อยเจ็ดสิบกว่าคนที่เหลือกระจัดกระจายไปกลุ่มละราวสี่ถึงห้าคนเท่านั้น ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้น ทำให้กลุ่มที่มีอีโก้สูงดูเหมือนเป็นส่วนมากของคณะขึ้นมาในทันที
และ ทั้งที่ผมต้องการแต่งนิยาย วาดรูป เรียนภาษาญี่ปุ่น แต่พอผมเข้ามหาวิทยาลัย ผมกลับไม่ได้แตะสิ่งที่ชอบเหล่านี้เลย ทั้งที่ผมอยากจะทุ่มเทให้กับสิ่งที่ชอบถึงได้มาเรียนคณะนี้ แต่ความรู้สึกก็คือว่ามันไม่ใช่ สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่แบบนี้ แถมมันยังมาเบียดเบียนสิ่งที่ผมชอบอีกด้วย
ผมต้องสอบอย่างหนัก ไปกลับหอ ไม่มีเวลาว่าง นิยายไม่ได้แตะ วาดรูปไม่ต้องพูดถึง ภาษาญี่ปุ่นยิ่งแล้วใหญ่
ดูเหมือนว่าผมจะเสียจุดยืนไปเพราะชีวิตมหาลัย
ผมเข้ามหาลลัยคณะนี้เพราะต้องการที่จะทำสิ่งที่ชอบ แต่แล้วทำไมผมกลับไม่มีเวลาจะทำสิ่งเหล่านั้น ตกลงแล้วผมเรียนเพื่ออะไรกันแน่?
ผมต้องการหาอะไรสักอย่างที่เป็นจุดยืนของตน ท่ามกลางชีวิตมหาลัยที่หนักหน่วงจนผมเกือบลืมไปว่าผมอยากจะเป็นอะไร ผมต้องการมีจุดยืนเป็นของตนเอง ผมไม่สนว่าเพื่อนในคณะจะคิดกับผมแบบไหน ผมปรารถนาที่จะมีชีวิตโดยสนุกไปกับการแต่งนิยายเหมือนเมื่อก่อน ผมอยากให้ทุกคนที่อ่านไดอารี่นี้ช่วยจำเอาไว้ว่าจุดยืนของผมคืออะไร เพื่อที่ว่าวันหนึ่ง หากผมต้องสูญเสียและลืมจุดยืนของตน อย่างน้อยก็ยังมีคนที่จำได้ว่าจุดยืนที่ผมอยากเป็นคืออะไร
แต่ผมหวังว่า ผมจะยังไม่ลืมจุดยืนของผม ในเร็วๆนี้
แต่ผมหวังว่า ผมจะยังไม่ลืมจุดยืนของผม ในเร็วๆนี้
ความคิดเห็น
PS. +++ B I G B A N G +++ SMilE AnGLe DaE SUng ~ SuNsHiNe TaE YAnG +++ B I G B A N G i s V.I.P +++
เอ่อ ก้อนะ ไม่มีอาไร จาหยุดความฝันได้ใช่มั้ยคะ?
หยุดฝันก็ไปไม่ถึงนะ 555
ทำตามความฝันนะคะ คนอื่นมานไม่เกี่ยวอยุแล้วแหละ แน่ซะอย่าง อิอิ
~ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอ~
^-^
PS. แกล้งงอนอย่างนี้เพื่อให้เธอง้อ รู้ไหมหนอฉันรออยู่นะ ชอบเวลาที่เธอ เอาใจฉัน นี่ถ้าไม่รักไม่แกล้งให้ง้อ จะไม่แกล้งหน้างออย่างนั้น ถ้ารักกัน ยอมหน่อยนะเธอ
เห็นใจมากๆแล้วก็จะเป็นกำลังใจให้นะ !!!
ขอให้ผ่านสิ่งๆต่างๆไปได้ด้วยดี
รออ่านนิยายอยู่นะ สู้ๆ !!
โปรดอย่าลืมว่าตัวเองเคยเป็นอะไรและเคยฝันอะไรไว้แล้วกัน
ชาก็ไม่ค่อยชอบพวกEgoหรอก มันยังไงไม่รู้ง่ะ-*- อันที่จริงชาว่าทุกคนก็มีEgoอยู่ในตัวอยู่แล้ว
และชาเองก็มีเหมือนกัน แต่ทางที่ดีอย่าไปมีมาก มันจะไม่ดี ไม่รู้จะพูดไรแล้ว... ถึงจะบอกว่าคนทุกคนในไดนี้
เข้าใจความรู้สึกของพี่ แต่ชาว่ายังไงก็คงยังไม่ถึงครึ่งอยู่ดี เอาเป็นว่าเอาใจช่วยล่ะกัน สู้ๆ
"บางครั้งเราท้อแท้แล้ว ยังมีคนท้อแท้มากกว่าเราอีกตั้งเยอะ"
PS. ว่างๆ ก็ไปอ่านนิยานเราบ้างแล้วกันนะ http://my.dek-d.com/TheLordofKiller/story/view.php?id=120408 โรงเรียนเฮี้ยนจ้า
ทำในสิ่งที่ใช่สำหรับพี่ก็พอแล้ว
เป็นตัวของตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องสนใจสายตาคนอื่นหรอก
เราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย
แค่ทำตามฝันของตัวเองก็ดีแล้ว
^ ^
PS. ค.ห บนคะ ค.ห ล่างคะ อย่างพึ่งเกิดอารมณ์อยากฆ่าคน...
ใจเย็นๆ ^^
อย่าเอา ตรงนั้นมาเป็นปัญหา
สู้ ๆ นะกั๊บ!
PS. ร่างไร้วิญญาณนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนุ่ม ดวงตาคู่โตหลับพริ้ม เธอแค่ดูเหมือนว่ากำลังหลับ เธอแค่หลับไหล ไปชั่วกาล... Sol2t-l3y-me : SORT-TAKU
เราว่า ทำตามฝันมันก็ดี แต่บางครั้งก็ต้องแบ่งไปทำสิ่งที่พอมีทางเป็นไปได้ในโลกความจริงบ้าง
เราเห็นข่าวว่า นักศึกษาจบไปไม่ได้งานทำกันเยอะ ตกค้างกันเยอะ อ่านแล้วก็หดหู่ กลัวอนาคตมากๆ เพราะใช่ว่าคณะที่เราเรียนไปเพื่อจะทำงานนี้ เอาเข้าจริงแล้วจะได้ตรงความต้องการรึเปล่า
ป.ล. เราเองก็ชอบแต่งนิยาย ไม่ได้ทุ่มเท แต่ไม่ได้ถึงกับละิ้ทิ้ง ผมเ้ข้าใจความรู้สึกคุณนะ แต่บางครั้ง การบรรลุเป้าหมายมันทำตรงๆ ไม่ได้หรอก