คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : Special Chapter - Songkran's Day
Special Songkran’s day
ประตูรั้วบ้านแฝดสองหลังถูกปิดล็อคสนิท การเดินทางของเหล่าสมาชิกเริ่มขึ้น ความสนุกสนานของวันหยุดยาวที่ใครต่างรอคอยกำลังจะเกิดขึ้นเมื่อทุกคนตัดสินใจมาใช้เวลาที่บ้านเกิดของหนุ่มๆ ประจำบ้านเลขที่ 23/2
กาฬสินธุ์แลนด์ ดินแดนมหัศจรรย์จ๋า คชามาแล้ววววว ....
เสียงเพลงจากลำโพงน้อยใหญ่ดังสะท้อนก้องถนนพร้อมผู้คนบนรถลา เพราะบ้านของเต๋าติดกับถนนในตัวเมืองจึงทำให้ถนนเส้นนี้ชุ่มฉ่ำและคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่ตั้งใจเดินทางมาเล่นสงกรานต์
“คชาไม่ออกไปเล่นน้ำหรอลูก” ป้าเต่าถามขึ้นเพราะเห็นคนตัวเล็กนั่งกอดแมวมองผู้คนบนท้องถนนสาดน้ำกันไปมาอย่างสนุกสนาน เวลาผ่านไปกว่าชั่วโมงแล้วแต่ยังไม่มีทีท่าว่าคชาจะออกไปเล่นน้ำเหมือนเช่นคนอื่น
“เอาคะน้ามาฝากพี่ก็ได้นะ” เป็นพี่มิ้นท์ที่ถามขึ้นอีกคน
“ไม่เอาดีกว่าฮะ ดูเด็กๆ เล่นก็สนุกดี” คชาส่ายหน้าแล้วมองเด็กตัวน้อย เทศกาลสุดพิเศษทำให้เหล่าญาติของตระกูลมารวมตัวกันเพื่อสร้างความสนุกหน้าร้านขายวัสดุก่อสร้างที่วันนี้ปิดทำการขายหนึ่งวัน
“ป้าว่าพวกนั้นไม่เด็กแล้วมั้ง” ป้าเต๋าลุกขึ้นแล้วมองไปยังลูกๆ ของตนเอง โดยเฉพาะลูกชายคนโตที่กำลังใช้ขันสาดน้ำผู้คนที่เดินผ่านไปมาอย่างคุ้นเคย นอกจากนั้นยังมีหลานชายอย่างเฟรม และตี๋ที่แอบขอประแป้งผู้คนที่เดินผ่านไปมา
คชามองตามเหล่าเด็กในคราบผู้ใหญ่แล้วก็ต้องหลุดหัวเราะออกมา โดยเฉพาะผู้ชายตัวสูงผิวขาวภายใต้เสื้อลายดอกไม้สีสันสดใสที่พยายามจะแกล้งหลานๆ ของตัวเองด้วยการวิ่งไล่สาดน้ำ แอบเห็นว่าพี่เต๋าพยายามยื้อแย่งปืนฉีดน้ำของหลานตัวเองอีกด้วย .... ผู้ใหญ่ไม่รู้จักโต :D
“อ๊ะ” รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อป้าเต่าเข้ามาอุ้มแมวสีขาวออกไป คชามองแววตาแสนใจดีของคนอายุมากกว่าอย่างเข้าใจ ยิ้มให้ทั้งพี่สาวและป้าเต่า ก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงเตรียมตัวจะออกไปเปียกน้ำ
“เด็ก!” คชาหันตามเสียงเรียก ก่อนจะต้องหลับตาปี๋เพราะน้ำที่พุ่งออกจากปืนฉีดน้ำขนาดใหญ่ เสียงหัวเราะร่าของคนขี้แกล้งดังขึ้นทันทีเมื่อมองเห็นเด็กน้อยแก้มพองลม ขายาวเดินก้าวเข้ามาหาเพื่อจับมือบางที่พยายามเช็ดหยาดน้ำออกจากใบหน้า
“เปียกแล้ว” คชาลืมตาขึ้นช้าๆ พร้อมเสียงคุ้นเคยของอีกคน ใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ใกล้กันตอนนี้เปียกโชกไปด้วยหยาดน้ำ ที่ข้างแก้มและหน้าผากมีรอยขาวของแป้งอยู่ประปราย นอกจากนั้นปลายจมูกยังแอบได้กลิ่นหอมเย็นจากคนตรงหน้าอีกด้วย
“พี่เต๋าแกล้ง” คชาบอกออกมาปลายเสียงติดจะงอน แต่นั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากทั้งเต๋าและผู้ใหญ่อีกสองสามคนที่ลอบมองทั้งเต๋าและคชาได้
“ขอผู้ใหญ่ประแป้งเด็กหน่อยนะครับ” เต๋าหยิบกระป๋องแป้งในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา โรยเนื้อละเอียดสีขาวลงบนฝ่ามือก่อนจะสัมผัสสิ่งเหล่านั้นไปยังแก้มเนียนนิ่มแสนรัก จากแก้มขวามายังแก้มซ้าย ก่อนจะทิ้งสัมผัสสุดท้ายลงบนปลายนิ้วกดเบาๆ ที่ปลายจมูกรั้น พอให้อีกคนหลับตาแน่น
“ไปเล่นน้ำกัน” ฝ่ามืออบอุ่นกุมเข้าที่มือบาง แล้วนำพาอีกฝ่ายออกไปยังกลุ่มผู้คนหน้าบ้านที่กำลังสาดน้ำกันไปมาอย่างสนุกสนาน และดูเหมือนว่าคชาจะเป็นที่จับตาของผู้คนอยู่ไม่น้อย เพราะทันทีที่ก้าวเข้าไปยังกลุ่มเด็กๆ น้ำหลายขันก็สาดเข้าที่คนตัวเล็กให้ได้เปียกสมใจจริงๆ
แม้ว่าผู้คนจะผ่านไปมามากน้อยเพียงใด แต่ดูเหมือนว่ามือของเต๋าจะไม่ยอมปล่อยออกจากมือเด็กน้อย เพราะจากการสังเกตการณ์ทำให้เต๋ารู้ว่า ถ้าเผลอปล่อยมือคู่นี้ไปเมื่อไรจะเกิด ...
“น้องครับ ขอจับแก้มหน่อยครับ” ไอ้นี่ทุ่มเทโคตร กระโดดลงมาจากรถกระบะเพื่อมาขอจับแก้มเด็กของเขา
“น่ารักจัง ขอประแป้งได้ไหม” อยากประก็ไปหาคนชื่อแป้ง นี่คชาของกูครับ เข้าใจ?
“น้องครับ พี่ขอประแป้งหน่อยนะครับ” อยากรู้จักคำว่าชาติหน้าไวขึ้นก็เข้ามาสิวะ ...
“น้องคชา พี่คิดถึงจังเลย ขอประแป้งหน่อยนะครับ” ขนาดเพื่อนสนิทยังอยากตายก่อนวัยอันสมควร
และอื่นๆ อีกมากมาย ...ทำให้การเล่นน้ำมากว่าชั่วโมงแต่ก็ไม่มีใครได้สัมผัสแก้มเนียนนิ่มแสนรักของเด็กน้อยของเต๋าเลยสักคน นอกจากเต๋าเอง ... หึหึ
“พี่คชา พี่คชาคะ” เสียงเล็กสดใสของสาวน้อยเรียกให้คชาและเต๋าหันไปมา “ประแป้งให้หนูหน่อยค่ะ” หลานสาวข้างบ้านของเต๋าบอกทั้งรอยยิ้มก่อนจะยื่นกระป๋องแป้งเด็กขนาดเล็กให้คชา เต๋าปล่อยให้เด็กน้อยของตนเอง และหลานตัวน้อยเล่นแป้งกันไปมา ก่อนตัวเองจะเดินเลี่ยงออกมาเมื่อมองเห็นเพื่อนเก่าแวะมาทักทาย ... เด็กเหมือนกันเต๋าไม่หวงครับ
.....
...
นั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนได้สักพัก ปรายสายตาก็เหมือนเห็นสิ่งผิดปกติ สัญญาณบางอย่างของร่างกายทำงานอัตโนมัติ เต๋าหันขวับไปยังคนตัวเล็กทันที และก็เป็นอย่างที่คิด คชากำลังโดนขันน้ำจากเด็กวัยรุ่นอายุรุ่นราวคราวเดียวกันรดตั้งแต่หัวจรดเท้า เด็กน้อยหลับตาปี๋เมื่อความเย็นแผ่ไปทั่วร่างกายก่อนจะสะบัดศีรษะไปมา ไม่ต้องรอให้เสียเวลาเต๋าลุกขึ้นเดินไปหาน้องทันที แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว
“อย่าจับแก้มคชา!” เสียงเย็นๆ ร้องบอกอย่างหงุดหงิดก่อนที่ตัวจะเข้าไปถึงเหตุการณ์ตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าเสียงเพลงรอบข้างจะดังเกินไป หรือเพราะไม่มีใครสนใจคำพูดของร่างสูง เพราะภาพตอนนี้ที่เต๋าเห็นเป็นสองมือของไอ้เด็กวัยรุ่นพวกนั้นสัมผัสเข้าที่แก้มเนียนนิ่มสุดที่รักของเขา และไม่ใช่เพียงมือเดียว มือที่สองและสามก็ตามเข้ามาติดๆ
“คชา!” เต๋าเรียกชื่อคนตัวเล็กเสียงดังก่อนที่ร่างทั้งร่างของเด็กน้อยจะโดนพี่ชายตัวสูงดึงเข้าไปหลบที่หลัง และเพราะเสียงเย็นๆ กับใบหน้าร้อนเดือดเหมือนไม่ได้รับความเย็นจากไอน้ำรอบข้างของเต๋าทำให้กลุ่มเด็กวัยรุ่นผลักไสกันกระโดดหนีขึ้นรถกระบะทันที
“แม่งเอ๊ย..” เต๋าสบถออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ สายตายังคงมองตามกลุ่มเด็กวัยรุ่นพวกนั้นอย่างเอาเรื่อง จนกระทั่งมือน้อยกระตุกเบาๆ ที่ปลายเสื้อ
“ไม่เป็นอะไรสักหน่อย” คชารู้ว่าคนตรงหน้าเป็นอะไร และกำลังรู้สึกอะไรอยู่ เต๋าไม่ตอบอะไรกลับ มีเพียงเดินจูงมือน้องไปยังถังน้ำใกล้ๆ ก่อนจะตักน้ำราดตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้าคล้ายกับจะระงับอารมณ์ที่กำลังเดือดอยู่ภายใน แล้วตักน้ำขึ้นอีกขันเพื่อใช้มันล้างคราบแป้งบนแก้มเนียนนิ่ม แอบคิดบ้าๆ ว่าอยากจะล้างอย่างอื่นออกไปด้วยซ้ำ ... หงุดหงิดเว้ย !
“พวกนั้นไม่ได้ยินที่พี่บอกหรอ ว่าอย่าจับแก้มคชา” เด็กน้อยส่ายหน้าทั้งหลับตา ปล่อยให้พี่ชายใช้น้ำเย็นล้างคราบแป้งออกจากแก้มเนียนนิ่มของตนเอง เวลาแบบนี้ปล่อยให้พี่เต๋าพูดคนเดียวไปน่าจะทำให้ใจเย็นขึ้น
“ไม่เล่นแล้วนะ ขึ้นไปอาบน้ำกัน” คชาลืมตาพยักหน้ารับแล้วทำตามที่อีกคนบอกอย่างว่าง่าย
....
..
.
ความเงียบเข้ามาเยือนห้องสี่เหลี่ยม คชาใช้ผ้าขนหนูผืนนิ่มที่อีกคนหยิบยื่นให้เช็ดที่ศีรษะ มองตามอีกคนที่ยืนนิ่งหันหลังหันกันตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องนอน
“ผู้ใหญ่ ... หายโกรธแล้วยัง?” สองมือจับเข้าที่แขนยาวของคนตัวสูงกว่าแล้วเดินถามคำถาม
“พี่ไม่ได้โกรธ” ยอมรับว่าโกรธก็ได้แต่ไม่ได้โกรธคชา แต่ภาพไอ้เด็กพวกนั้นมันติดตา ...แค้น แต่พอมองเห็นหน้าหงอยๆ ของเด็กน้อยตรงหน้าก็พยายามปรับอารมณ์ “แค่หงุดหงิดนิดหน่อย”
“คชาไม่ได้เป็นอะไร ใจเย็นๆ นะ” คชาบอกเสียงใสเหมือนที่เต๋าชอบฟัง แล้วยิ้มให้อีกคนสบายใจหายห่วง
“ครับ ครับ ครับ ...เปียกหมดแล้วไปอาบน้ำนะ เดี๋ยวไม่สบาย” เต๋าพยายามตอบอย่างใจเย็น แล้วใช้มือขยี้เบาๆ บนผ้าขนหนูผืนหนุ่มที่ปกคลุมกลุ่มผมสีดำ
“พี่เต๋าก็เปียก พี่เต๋าก็ต้องอาบ”
“เด็กไปอาบก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่ตามไปครับ”
“ก็ได้ แล้วตามมานะ” เพราะอารมณ์กำลังหงุดหงิด ทำให้เต๋าไม่ได้ตั้งใจแปลความหมายสิ่งที่น้องบอก ร่างสูงมองตามเด็กน้อยเดินเข้าห้องน้ำไป เดินไปถอดเสื้อที่เปียกชุ่มและโยนทิ้งลงตะกร้าและหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะโยนอารมณ์บ้าๆ ของเขาออกไปด้วย
ขายาวก้าวเดินออกไปยังระเบียงห้องนอน มองลงไปยังผู้คนมากมายที่ยังคงสนุกสนานกับการสาดน้ำ สายลมเย็น กับไอแดดผ่านเข้ามากระทบผิวเนื้อขาวสว่างของร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่า ถอนหายใจออกมายาวๆ ให้ตัวเองหนึ่งครั้งแล้วตั้งสติ รอยยิ้มกับเสียงสดใสนั้นช่วยเตือนสติเขาอยู่ทุกครั้งไป... ว่าแต่ก่อนจะเข้าห้องน้ำ คชาบอกว่าอะไรนะ?
“ก็ได้ แล้วตามมานะ”
“ก็ได้ แล้วตามมานะ”
ขาย้าวก้าวเดินมุ่งไปยังประตูห้องน้ำและเปิดมันทันที และก็เป็นอย่างที่(แอบ)คิดเอาไว้ คชาไม่ได้ล็อคประตู เต๋ามองดูคนตัวเล็กที่ยังคงอยู่ในชุดเดิม เด็กน้อยเบิกตามองอีกฝ่าย มือน้อยสองข้างยังคงพยายามเช็ดกลุ่มผมเปียกชุ่มของตนเอง
“พี่เต๋า ...คชาไม่ได้นอนห้องนี้” เพราะการมาครั้งนี้มีพี่มิ้นท์มาด้วยทำให้คชาไม่ได้นอนกับพี่ชายคนสนิท เสียงเล็กบอกอีกคนตะกุกตะกัก เพราะแอบตกใจอยู่ไม่น้อยที่คนตัวสูงกว่าเข้ามาหาในสภาพเปลือยท่อนบน สวมกางเกงยีนส์ตัวเดียวเช่นนี้
“แล้วทำไมครับ” เต๋ายกยิ้มให้เด็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปแนบชิด แล้วใช้มือย้ายผ้าขนหนูผืนนุ่มออกไปไว้ที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของห้องน้ำ เสี้ยววินาทีที่เผลอมองแววตาของคนตัวสูงกว่าทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวหนักเหมือนจะกระโจนออกมา .... ‘ก็ได้ แล้วตามมานะ’ แค่อยากจะพูดให้ใจเย็นขึ้นเท่านั้นเอง แต่ทำไมตอนนี้กลายเป็นใจเต้นแรงแทนหละ
“คชาไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” สิ้นเสียงเบาหวิวของคนตัวเล็ก สายน้ำชุ่มฉ่ำจากขันน้ำก็ไหลลงปะทะผิวกายทั้งของตนเองและของอีกฝ่าย คชาหลับตาเมื่อรับรู้ได้ถึงความเย็นที่อีกฝ่ายมอบให้ก่อนจะลืมขึ้นเมื่อความอบอุ่นจากนิ้วโป้งสัมผัสผ่านเข้าที่ข้างแก้ม ดวงตาคู่เล็กมองเห็นคนตัวสูงกว่าในสภาพที่ผมลู่แนบศีรษะ ตามใบหน้าหล่อคมคายมีหยาดน้ำเกาะอยู่ประปราย
“แล้วเราจะทำยังไงดีครับ” ดวงตาคู่คมตรงหน้าสื่อทุกอย่าง ทุกความต้องการ และครั้งนี้อาจจะมากเกินไปจนทำให้ลมหายใจของคนตัวเล็กติดขัด มือสองข้างเผลอจับเข้าที่ท่อนแขนยาวทั้งสองข้างของอีกคนทันทีเมื่อหน้าผากขาวเคลื่อนเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากบางเม้มแน่นเมื่อรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งวิ่งแล่นตั้งแต่ปลายเท้าจนมาถึงหัวใจที่เต้นโครมคราม บางสิ่งที่ทำให้คชาแทบไม่รู้ตัวว่ามือสองข้างที่เคยอยู่ท่อนแขนถูกย้ายมาวางบนลาดไหล่เปลือยที่เปียกชุ่มของอีกคน
“ไม่รู้สิ...” เต๋ายกยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงเบาหวิวเช่นนั้น และรอยยิ้มครั้งนี้เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ใบหน้าของเด็กน้อยร้อนเห่อเกินปกติ ร้อนเสียจนเต๋าสังเกตเห็นสีระเรื่ออ่อนๆ บริเวณแก้มนิ่มที่เขาหวงหนักหนา ท้ายที่สุดก็อดใจไม่ได้ต้องก้มลงจัดการสูดดมความหอมจากกลิ่นแป้งที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ทิ้งสัมผัสให้เด็กน้อยตรงหน้าไม่สามารถควบคุมการทรงตัวของตนเองได้อีกต่อไป
“นั่นสินะ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน” มือหนาจัดการโอบรอบเอวเล็กอย่างรู้หน้าที่ เต๋ามองตามดวงตาคู่น้อยที่จ้องมองเขาแน่นิ่ง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าเข้าสัมผัสความอ่อนนุ่มสีระเรื่อ เด็กน้อยหลับตาลงอย่างช้าๆ เมื่อร่างกายรับรู้ถึงสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้ ริมฝีปากได้รูปเพียงกดค้างเบาๆ เคลื่อนขยับเนิบช้าแล้วถอยห่างออกมา ทิ้งให้ระยะห่างระหว่างเรายังคงแนบชิด หวังให้ทุกคำพูดที่จะเอ่ยต่อจากนี้ไปสัมผัสของเราสองคนจะเคลื่อนเข้าหากันและกัน
“เอาไว้ค่อยคิดแล้วกันครับ” แล้วความอ่อนโยนก็สัมผัสเข้าที่ริมฝีปากสีระเรื่อตรงหน้าอีกครั้ง สัมผัสที่คุ้นเคยทำให้ร่างกายตอบสนองอย่างรู้งานและขยับเคลื่อนไหวส่งผ่านความรู้สึก ความอ่อนนิ่มเคลื่อนไหวส่งผ่านซึ่งกันและกัน อ่อนโยนจนเผลอออกแรงจับลาดไหล่เปลือยเปล่าของอีกฝ่ายแน่น นุ่มนวลจนเผลอปล่อยให้เสียงหวานหลุดลอดผ่านออกมาให้อีกฝ่ายได้ยิน ... อีกครั้งและอีกครั้ง ... เนิ่นนานจนลืมเสียสนิทว่าก่อนหน้านี้อารมณ์ร้อนมากเพียงไหน สัมผัสที่อบอุ่นอ่อนโยนไร้เดียงสาแต่ตอนนี้เปรียบเสมือนความเย็นย่ำของสายน้ำที่เข้ามาดับความร้อนรุ่มของอารมณ์ภายใน เหมือนโลกใบนี้หยุดเวลาไว้ให้กับเราสองคน ....
ขอให้สงกรานต์ปีนี้สำรัก(?)ความสุข ....
----------------------------------------------------------
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ J
ตอนนี้ชั่ววูบจริงจัง ตอนที่31แต่งมาเป็นเดือนยังไม่จบ ลงสเปก่อนสะงั้น ....
อารมณ์มันมาตอนเล่นบอทพอดี เลยจับแต่งสะเลย
หวังว่าคงไม่มากไปน้อยไป 5555555555
หายไปนานเลย คิดถึงกันบ้างไหมคะ ฮ่าๆๆ ตอน31 คงใกล้เสร็จแล้วมั้ง แต่งไม่เสร็จสักที 555555
ไว้เจอกันเร็วๆ นี้นะคะ ...
#มีสุข23
ความคิดเห็น