สวัสดีค่ะไรเตอร์ แหม ตอนน้อยอ่านง่ายงานไปไวดีจริงๆ555 เปิดมาตะลึง แบนเนอร์สวยและดาร์กมาก ชอบๆ;//; หน้าบทความก็เรียบๆดี มาถึงคำวิจารณ์ เกริ่นก่อนว่าเป้นความเห็นของเยลลี่คนเดียว หากผิดพลาดทำให้ไม่พอใจขออภัยด้วย

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - นักล่าปีศาจแห่งรัตติกาล? ไม่ได้ให้ความรู้สึกแปลกใหม่หรือมีเอกลักษณ์ต่างจากแฟนตาซีเรื่องอื่นๆ แต่ชื่อบ่งบอกถึงตัวเรื่องดี ให้ 6 คะแนน

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - เรื่องนี้ไม่มีบทนำ จึงขอพูดถึงแค่แนะนำเรื่องย่อและข้อมูลเบื้องต้น
แนะนำเรื่องย่อๆยังสั้นไป ไม่สื่อให้คนอ่านเข้าใจอะไรเลย น่าจะลองเขียนเกริ่นๆคำโปรยเช่น..'คาซาโดเรสคือนามแห่งนักล่าปีศาจ แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อคาร์ลี เบธ ไม่ต้องการจะเป็นมัน!? จนกระทั่งปีศาจตนหนึ่งได้บอกใบ้อะไรบางอย่างที่ชักโยงเธอสู่โชคชะตาที่แท้จริง..' แบบนี้จึงจะเรียกว่าการโปรยให้น่าอ่านค่ะ ส่วนเนื้อเรื่องย่อในข้อมูลเบื้องต้นยังเป็นทางการและชี้ชัดให้เห็นตัวเรื่องมากไป การชี้แจงตัวเรื่องอย่างชัดเจนจะทำให้ไม่ลุ้นและไม่น่าสนใจ ไรเตอร์ควรเพิ่มคำโปรยมากกว่านี้ โดยคำโปรยที่จะมาเกริ่นนำต้อง'กระชับ เด็ด และตรงประเด็น' ดึงปมที่สำคัญที่สุดของเรื่องออกมาให้ได้เพื่อสร้างความน่าติดตาม ลองปรับปรุงดูนะ ให้ 4 คะแนน

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - แม้จะแค่สี่ตอนก็เริ่มเห็นปมของเรื่องแล้วว่าจุดสำคัญอยู่ที่ปริศนาจากคำพูดของปีศาจ คาร์ลีคงจะมีอะไรที่คาดไม่ถึง ซึ่งก็เป็นส่วนที่ไรเตอร์จะดำเนินต่อไป คิดว่าดำเนินเร็วไปหน่อย แค่คำพูดปีศาจทำไมคาร์ลีต้องเก็บมาคิดถึงขั้นตัดสินใจร่วมเข้ากลุ่มทั้งๆที่ปฏิเสธมาโดยตอดด้วยล่ะ? ยังเป็นเหตุผลที่อ่อนไปหน่อยที่จะดึงเรื่องไปในปมที่ไรเตอร์สร้างไว้ อาจจะแก้โดยให้เวลาคาร์ลีได้คิด หรือสร้างเหตุการณ์อื่นๆยืนยันให้คาร์ลีจำเป็นต้องร่วมกลุ่มมากกว่านี้้ คนอ่านจะได้อินไปด้วย ส่วนเรื่องปม เรื่องมองเห็นความทรงจำแวมไพร์ คิดว่าน่าสนใจดี ให้ 24 ค่ะ

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - จุดนี้จัดหนักทั้งความชินส่วนตัว(ชอบวิจารณ์จุดนีั)และสเปเชี่ยลตามที่ไรเตอร์ขอมาด้วย หั่นเป็นสองส่วนนะคะ

-ภาษา การใช้คำไม่สละสลวยเท่าไหร่ ที่จะยกตัวอย่างให้เห็นเช่น 'ดวงตาสีเขียวเหมือนต้นไม้' ใช้เป็น 'ดวงตาสีเขียวใบไม้' จะดีกว่า
‘ทิ้งให้นิโคลัสต้องอยู่กับความผิดหวังของเขา’ ควรใช้ ‘ทิ้งให้นิโคลัสจมอยู่กับความผิดหวัง’
‘ขณะลมพัดผ่านทำให้ผมเขายุ่ง’ / 'สายลมที่พัดผ่านทำให้เส้นผมเขาตีกันยุ่ง'
‘ตีแขนหรือปีกพั่บๆเพื่อแสดงความก้าวร้าว’ / 'ตีปีกพั่บๆอย่างดุดัน'
ลองแก้ไขตามดูนะคะ จะทำให้ภาษาสวยขึ้น

ไรเตอร์ชอบใช้คำเวิ่นเว้อในจุดที่ไม่จำเป็น เช่น ‘ยอมรับตัวตนที่แท้จริงของตนเองว่าตนเองนั้นคือใคร’ ถ้าเราตัดเป็น 'ยอมรับตัวตนและหน้าที่ของตัวเอง' จะกระชับและเข้าใจง่ายกว่า
‘เสียงทุ้มสุขุมลึก’ ก็ตัดเหลือแค่ 'เสียงทุ้มลึก' ก็จะฟังดูดี
‘เธอไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ เธอตอบไม่ได้’ ตัดวรรคหลังออกไป
'ความขมของเลือด' ตรงนี้แนะนำให้ใช้ 'ความเค็มปร่าของเลือด' เพราะเลือดนั้นรสเค็มคาวค่ะ ยกเว้นจะยกคำอธิบายในเรื่องนี้มาเพิ่มเติม

จุดที่เยลลี่ว่าเป็นปัญหาที่สุดคือไรเตอร์เรียงประโยคงง การใช้คำบางครั้งก็เหมาะสมดีแล้ว แต่ไรเตอร์นำมาเรียบเรียงผิดตำแหน่ง เช่น
‘เนื่องจากผู้คนในเมืองชอบขี่จักรยานมากกว่าขับรถยนต์ซึ่งส่งผลเสียต่อสภาพอากาศ ผู้คนในเมืองคิวเบรอสจึงชอบการเดินและขี่จักรยานมากกว่า’
ควรเปลี่ยนเป็น 'ผู้คนในเมืองคิวเบรอสนิยมการเดินเท้าเปล่าหรือขี่จักรยานมากกว่าใช้รถยนต์' จะฟังสั้นและเข้าใจง่ายกว่าเยอะ ไม่เวิ่นเว้อด้วย

‘นักล่าปีศาจคาซาโดเรสมีอยู่ทุกแห่งหนทั่วโลกโลก เพราะปีศาจกระจัดกระจายอยู่ทั่วโลก ทำให้นักล่าปีศาจกระจายตัวอยู่ทุกมุมโลก’ เปลี่ยนเป็น 'ด้วยเพราะปีศาจกระจายตัวอยู่ทั่วทุกมุมโลก ทำให้พบนักล่าปีศาจได้ทุกหนแห่ง'

‘แม่มดก็เป็นปีศาจเช่นเดียวกันเพราะ..บรรพบุรุษเราจึงถือว่าแม่มดเป็นปีศาจเช่นเดียวกัน’ เรียงใหม่เป็น 'บรรพบุรุษเราก็ถือว่าแม่มดเป็นปีศาจเช่นเดียวกันเพราะทำร้ายมนุษย์..'

ทั้งหมดนี่ยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดมา หากลองเรียงประโยคและตำแหน่งใหม่จะอ่านได้ใจความขึ้นมาก ภาษาที่ไรเตอร์ใช้ค่อนข้างวกไปวนมาจึงทำให้คนอ่านงง

มาถึงเรื่องคำซ้ำ ไรเตอร์ใช้คำซ้ำเยอะมาก ควรลองหาศัพท์ที่หลากหลายดูนะ เวลาไรเตอร์บรรยายถึงใครสักคน มักใช้'เขา/เธอ/มัน' ซ้ำไปซ้ำมาในวรรคนั้น เช่น 'เขาเดินไป..ที่เขารู้จักดี ..น้องสาวแท้ๆของเขา..เขาเดินเข้าไป' ในการบรรยายซ้ำควรลองเปลี่ยนสรรพนามเป็นร่างสูง ร่างโปร่ง ชายหนุ่ม

‘หนีสิ่งที่พยายามจำทำร้ายเธอ สิ่งที่พยายามจะทำร้ายเธอมีลักษณะ..’ ใช้แค่ 'หนีสิ่งที่พยายามจำทำร้ายเธอ มันมีลักษณะ..’ ก็พอ

‘มองไปในดวงตาของพ่อแต่ก็ไม่เห็นอะไรในดวงตาของพ่อ’ ใช้เป็น 'มองเข้าไปในดวงตาของพ่อแต่ก็ไม่เห็นอะไรในแววตาคู่นั้น'

'วิ่งเหยาะๆ' พบเยอะมาก น่าจะลองใช้ 'เร่งฝีเท้า' 'วิ่งช้าๆ' 'กึ่งเดินกึ่งวิ่ง'บ้าง

คำซ้ำหากใช้มากเกินไปก็จะอ่านแล้วรำคาญตาได้ แนะนำให้ปรับเปลี่ยนคำหรือไม่ก็ตัดคำทิ้งไปเลย

คำผิดพบน้อยมาก จุดนี้ชื่นชม พบแค่ รถยนตร์/ รถยนต์
อนุญาติ/ อนุญาต

-การบรรยาย บรรยายอากัปกิริยาตัวละครไม่ชัด ที่สำคัญบรรยายตัวละครน้อยมาก ไม่ว่าจะลักษณะท่าทาง หน้าตา แต่การบรรยายลื่นไหลใช้ได้ ชอบฉากต่อสู้มากค่ะ แต่ยังรู้สึกว่าบรรยายขัดๆตัดตอนยังไงไม่รู้ ควรตรวจทานการเว้นวรรคและการเคาะสเปคบาร์ พยายามพัฒนาเข้านะคะ ภาษาและการบรรยายเป็นเรื่องที่ต้องฝึกฝน ควรเพิ่มทักษะด้วยการหาอ่านหนังสือให้มากและหลากหลาย พยายามจดจำลักษณะการบรรยายที่ดีและนำมาปรับเปลี่ยนให้เหมาะกับตนเอง การเน้นให้เห็นภาพจะเป็นการบรรยายที่ดีที่สุด ให้ 19 คะแนน

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - ไม่มีเอกลักษณ์ นิสัย ให้จดจำเลย แม้แต่คาร์ลี เบธ ที่เป็นตัวเอกก็ไม่มีแง่มุมนิสัยให้จดจำเลย การสร้างคาแรกเตอร์ที่ดีคือหาคำสามคำจำกัดความให้ตัวละครนั้นๆก่อน แล้วค่อยตีแผ่มันออกมาผ่านการดำเนินเรื่อง ความนึกคิด บทสนทนา ให้ผู้อ่านเข้าถึงนิสัยต่างๆของตัวละคร นอกจากนี้การบรรยายที่ดีจะทำให้คนอ่านเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครด้วยค่ะ ให้ 11 คะแนน

รวม - 64/100

ความเห็นส่วนตัว - เป็นนิยายแนวแฟนตาซีจ๋าเลยนะเนี่ย ฉากบู๊อะไรก็เต็มที่และบรรยายมาเต็มมาก แต่รู้สึกว่ายังอ่านแล้วงงๆอย่างที่คนอื่นบอกไรเตอร์นะ ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะบรรยายส่วนที่ไม่ควรบรรยายหรอก แต่ใช้ประโยคที่เรียงผิดๆและวกวนจับใจความยากมากกว่า พยายามอ่านและตรวจสอบอีกทีจะพบว่าผิดปกติจุดไหน สู้ๆนะคะ อย่าท้อ เรารักการเขียนก็ต้องพัฒนามัน เยลลี่เองก็หนทางอีกยาวไกล เป็นกำลังใจให้นะคะ^^
ปล.สงสัยว่าทำไมต้องคาร์ลี เบธ? คือเบธไม่ใช่นามสกุลไม่ใช่เหรอคะ ถ้าเป็นชื่อกลางก็ไม่จำเป็นต้องพ่วงตามตลอดนะ ใช้คาร์ลีเฉยๆก็ได้ หรือมีเหตุผลอื่นๆอธิบายได้นะคะ ขอบคุณที่ให้เยลลี่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ><

ก่อนอื่นขออภัยที่มาช้านะคะไรเตอร์ คือว่าติดเรียนซัมเมอร์หนักหนาสาหัสมาก เรื่องนี้แค่ชื่อเรื่องก็ทำเอาอยากคลิกเข้ามาอ่านแล้วจริงๆ แฟนคลับคอมเม้นท์ก็เพียบซะจนการันตีความมันส์ได้เลย แต่ถ้าคำวิจารณ์ต่อไปนี้ทำให้ไม่พอใจยังไงก็ขออภัยค่ะ

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - ชื่อ BLITZKRIEG ออกจะอ่านยากสักนิด สงสัยว่ามันแปลว่าอะไร แหะๆ แต่ชื่อดีมาก สั้น แปลก และตรงกับเรื่อง อ่านแล้วสงสัยทันทีว่าผู้ก่อการร้ายเหรอ มันเป็นยังไงนะ ดังนั้นจุดนี้เอาไป 10 คะแนนเต็ม ภูมิใจซะเพราะเยลลี่ไม่ได้ให้ใครง่ายๆเลยนะกับชื่อเรื่อง

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - เริ่มจากแนะนำเรื่องย่อๆเลย จุดนี้ไม่มีอะไรตินะ ตัดส่วนสำคัญมาโปรยได้อย่างน่าสนใจ แต่ข้อมูลเบื้องต้นไม่ค่อยมีอะไรเลย มีแค่ประโยคเด็ดสั้นๆจากในเรื่อง โดยส่วนตัวคิดว่าน่าจะเพิ่มคำโปรยมากกว่านี้ เพื่อที่นักอ่านบางคนหลงเข้ามาจะได้เกิดอาการน็อก แบบว่าเอาคนอ่านอยู่หมัด คนอ่านอยากคลิกตอนแรกเร็วๆ อารมณ์ประมาณนั้น
บทนำเปิดฉากมาได้ดี แต่การเรียงลำดับเหตุการณ์มั่วซะจนอ่านไปงงไป นั่นเพราะยังไม่รู้จักชื่อตัวละครเลยสักคน อ่านแล้วสมองแฮงก์เลยจริงๆ แต่พอเข้าสู่ตอนที่ 1 อารมณ์หงุดหงิด(ที่งงกับตัวละคร)ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง ควรดึงจุดเด่นของตัวละครแต่ละตัวออกมาให้มากที่สุดในบทนำ เช่นลักษณะหมีขาว ลักษณะดิดิเยร์ ลักษณะหมาป่า เพราะว่าพอใส่ชื่อก่อนอธิบายลักษณะตัวละครแล้วงงจริงๆ ถึงตอนนี้ก็สารภาพตามตรงว่าจำชื่อ+ลักษณะตัวละครไม่ค่อยได้ 5555
การบรรยายในบทนำค่อนข้างใช้คำซ้ำเยอะในบรรทัดๆนึง เช่น นิยายพวกนั้นน่ะมันเก่าเกินไปแล้วล่ะ เชยจริงๆเลยล่ะ โอเค ฯลฯ ควรลดคำซ้ำแล้วหันไปใช้คำอื่นแทน เช่น นิยายพวกนั้นมันเก่าเกินไปแล้ว เชยชะมัด! โดยรวมคิดว่าเปิดมาน่าอ่านดี ให้ 6 คะแนน

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - มีแต่สามคำที่จะให้กับเรื่องนี้ 'มันโหดเว่อร์' โหดในที่นี้ไม่ใช่พล็อตป่าเถื่อน(ถึงแม้มันจะเอนเอียงไปทางนั้นนิดๆ555) แต่หมายถึงโหดที่จินตนาการ ความสามารถในการแหวกแนว และการดึงเรื่องน่าคิดในสังคมมาตีแผ่ การดำเนินเรื่องครบทุกรสชาติ ทั้งลุ้นแทบตาย ดราม่าน้ำตาแตก สงสารจับใจ สมเพชรสังคม บลาๆๆ แถมยังแอบขบขันเล็กๆชนิดที่อ่านไปมันก็ไม่น่าฮา แต่ว่ากลับขำออกมาซะงั้น แต่ที่สำคัญคือแฝงแง่คิดหลายๆอย่างไว้ ในความรู้สึกเราว่าเหมือนรวมเอาแง่มุมที่โหดร้ายมาเสียดสีในเรื่องนี้ บางครั้งมันมากไปหน่อยจนดูเหมือน 'ไม่สมเหตุสมผล' คือไม่อยู่ในหลักความจริง เมืองอะไรจะมีแต่ความเลวทรามขนาดนั้น เลวกันขนาดนี้ยังเจริญได้อีกเหรอ? ดังนั้นควรจะเพิ่มแง่มุมที่สวยงามของโลกลงไปบ้าง เพื่อเพิ่มความเหมาะสมให้ตัวเรื่องว่านี่ล่ะชีวิต มีดีมีร้าย แค่เราอยากให้ตัวเอกเป็นผู่ก่อการร้ายเท่านั้นเอง โดยรวมพล็อตแหวกและมันส์แหลกราญ ชอบค่ะ ให้ 27 คะแนน

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็น 2 ส่วนดังนี้

-ภาษา การใช้คำในการบรรยายเป็นภาษาเขียนและทางการมาก ลื่นไหลดี แต่บางครั้งก็ยึดติดให้มันเป็นภาษาเขียนมากไปจนสำนวนออกจะเวิ่นเว้อ ขาดการกระชับคำตามบริบทของประโยค เช่น
การโจมตีสิทธิส่วนบุคคล ควรใช้คำง่ายๆอย่าง การละเมิดสิทธิส่วนบุคคล
ถูกเผาอย่างเละเทะ / ถูกเผาเละตุ้มเป๊ะ
คู่จิ้นคู่ใหม่ไปได้อย่างแน่นอน/คู่จิ้นคู่ใหม่ไปแล้วแน่นอน
ลูกคงจะแอบเป็นคนเก็บๆมานานแล้ว/ลูกคงจะเก็บกดมานานแล้ว
นอกจากนี้ยังมีสำนวนที่ให้ความรู้สึกขัดๆแปร่งๆอีกพอสมควร อาจเป็นเพราะไรเตอร์พยายามใช้คำเชื่อมให้สละสลวย ทั้งที่จริงๆแล้วการใช้คำเชื่อมธรรมดาๆของมันนี่ล่ะคือความสละสลวย เช่น

เหล่าอัศวินอันโด่งดัง / เหล่าอัศวินที่โด่งดัง
เสื้อยืดลายการ์ตูนที่ย้วยยืดแสดงการใช้งานอันหนักหน่วง / เสื้อยืดลายการ์ตูนย้วยยืดผ่านการใช้งานมายาวนาน
เมื่องั้นเขาคงสติแตกแน่ๆ / จะใช้เมื่อนั้นก็ใช้ จะใช้ไม่งั้นก็ใช้ อย่าเอามาผสมกัน
คิดว่าเป็นการตีกันเล็กๆเท่านั้น/เป็นเพียงการทะเลาะวิวาทธรรมดา
ไม่มีอะไรหนักหน่วงเกิดขึ้น/ไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น
ลอดตุ๊กตากระต่ายเข้ามาผ่านกรง/ส่งตุ๊กตากระต่ายลอดผ่านกรง
เป็นประจวบเวลาเดียว/ประจวบเหมาะกับ
จะเห็นได้ว่าเมื่อเราปรับภาษาใหม่แล้ว ความหมายจะชัดเจนขึ้น ทำให้คำสละสลวยไปด้วยโดยปริยาย
การใช้คำที่อยากแนะนำเพิ่มอีกก็คือการใช้ภาษาทางการ อย่างคำว่า โดยเย็นนี้ ประธานาธิบดีอาร์ชิบาล.. ควรจะปรับเป็น เวลา 18 นาฬิกาโดยประมาณนี้ ประธานาธิบดี... รวมถึงตอนที่ประกาศข่าวอื่นๆด้วย ลองศึกษาการใช้คำทางการให้มากขึ้น และการที่อยู่ในมิราบีเลียไม่ควรใช้คำว่าไทยมุง อ่านแล้วสะดุดเล็กๆ ควรใช้มิราบีเลียมุงไปเลย การใช้คำซ้ำก็พบค่อนข้างมาก ในการบรรยายบรรทัดนึงไรเตอร์ชอบใช้คำซ้ำๆกัน เช่น ทันที เลยล่ะ ไปหมด ไปทั่ว สุดๆ ซึ่งทำให้อ่านแล้วรกตาอยู่นิดนึง

คำผิดที่พบบางคำก็ผิดแบบไม่รอบคอบ เท่าที่เห็นเช่น
มโหราฬ / มโหฬาร
ชลอ/ชะลอ
อริยาบถ/อิริยาบถ
แตกละแหง/แตกระแหง
กรี้ดกร้าด/กรี๊ดกร๊าด
ฉุ่ย/ชุ่ย
เปลือกหอก/เปลือกหอย (อันนี้ไรเตอร์ผิดแบบพลาดๆแต่ความหมายคนละเรื่องเลย)
ฮึกเฮิม/ฮึกเหิม
ระเบิดเป็นจุลย์/ระเบิดเป็นจุณ
สลึมสลือ/สะลึมสะลือ
พึ่ง/เพิ่ง
บัลเล่ห์/บัลเล่ต์

-การบรรยาย ไรเตอร์บรรยายฉากสถานที่ได้ดี แต่ยังขาดรายละเอียดพื้นฐานอย่างเช่นรายละเอียดธรรมดาของบลิทซครีก สมาชิกคนอื่นๆ หากมีตัวเอกที่ร่วมยึดครองโลกแค่นี้ก็น่าจะตัดสมาชิกคนอื่นๆออกไปเลยให้จบๆ(เว้นแต่ว่าพวกเขาจะมีบทบาทในภายหลัง) รายละเอียดโลกในปัจจุบัน เผ่าพันธุ์ที่จู่ๆก็ผุดงอกเป็นดอกเห็ด อ่านไปแล้วยังรู้สึกไม่อินไปกับโลกยุคนี้ เพราะนึกภาพตามไม่ออก พยายามสอดแทรกรายละเอียดทีละเล็กละน้อยในแต่ละตอนด้วย บรรยายอารมณ์ยังไม่ถึงจุดสุดยอดแล้วก็ตัดฉาก เหมือนรีบบรรยายให้จบๆ โดยเฉพาะการบรรยายตอนดราม่า นี่เยลลี่เกือบน้ำตาไหลสงสารอมอรีแล้วนะ แต่พอบรรยายไปแป๊บๆก็ตัดฉากหายไป เลยอารมณ์ค้างอ่ะ5555
แต่การบรรยายขณะต่อสู้ บู๊ อาละวาด ลักษณะนิสัยสองบุคลิกของดิดิเยร์ทำได้ดีมากเลย อ่านแล้วแทบหยุดหายใจ ก่อการร้ายอีกเยอะๆนะบลิทซครีก ให้ 25 คะแนน

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - ตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์ แต่ก็ยังทำให้สับสนกับตัวละครที่บางทีก็หลุดกรอบจากนิสัยที่วางไว้ต้นๆ แม้จะแตกต่างทั้งรูปร่างหน้าตา แต่นิสัยก็ยังใกล้เคียงกันเยอะ บางตอนมีบรรยายตัวละครสลับกันด้วย ไรเตอร์อาจจะเบลอๆเลยสลับชื่อตัวละคร ลองไปอ่านตรวจทานดูนะคะ แต่โดยรวมถ้าถามว่าน่ารักมั้ย ตัวละครทำให้เราหลงรักได้ตั้งแต่อ่านบทนำแล้ว! มีเสน่ห์ มีอารมณ์ขัน มีปมหลังเบื้องลึกที่น่าสนใจ และให้ความรู้สึก 'ก่อการร้ายได้เท่ระเบิด' มากๆ ให้ 16 คะแนน

รวม - 84/100 คะแนน

ความเห็นส่วนตัว - มันส์สะใจ นี่่คือความรู้สึกหลังอ่านจบ แต่ถ้าถามว่ามันมัดใจมั้ย ก็ไม่นะ การบรรยายยังไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร พล็อตแปลกและแหวกจริง แต่มันก็ขาดความสมเหตุสมผลในบางจุดอยู่ เยลลี่คิดว่าไรเตอร์ยังพัฒนามันได้เรื่อยๆอีก ขอให้ก่อการร้ายอย่างสนุกสนาน ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ จะไม่แปลกใจเลยถ้าได้พบกันอีกทีในรูปเล่มหนังสือ เพราะนิยายเรื่องนี้ดีจริงๆ เก็บคำแนะนำไปปรับปรุงอย่าเอาไปตัดกำลังใจ สู้ๆนะคะ

สวัสดีค่ะไรเตอร์ชิน เยลลี่มาวิจารณ์ช้าเล็กน้อยยย เพราะติดเรียนซัมเมอร์และอะไรหลายๆอย่าง เปิดมาก็ถูกใจวลีเด็ดหน้าบทความซะแล้ว ไม่มีใครชอบโซ่ที่พันธนาการตัวเองแม้จะทำด้วยทองก็ตาม กรี๊ดดด เข้าเรื่องๆ

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) ชื่อภาษาอังกฤษง่ายและชัดเจน บ่งบอกตัวเรื่องดี แต่ชื่อภาษาไทยยังฟังดูพื้นๆไปนิด แล้วก็ไม่ให้ความรู้สึกว่ามัน'ฝังลึก'อยู่ในสายเลือด หรือเป็นภารกิจสำคัญอะไรขนาดนั้น ให้ 6 คะแนน

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - แนะนำเรื่องย่อๆทำได้ดีมาก สรุปเนื้อเรื่องได้กระชับชัดเจน แต่ถ้าจะให้ดีควรใส่รายละเอียดเจาะจงมากกว่านี้ อาจจะเป็นชื่อของภาคิน หรือหน้าที่แทชเชอร์ คิดว่าเนื้อเรื่องย่อยังน้อยเกินกว่าจะดึงดูดคนอ่านนะ แต่ว่าในส่วนของข้อมูลเบื้องต้น คำโปรยต่างๆเหมาะสมและน่าอ่านดีแล้ว เยลลี่ขอถือว่าตอนที่ 000 เป็นบทนำ เปิดเรื่องมาได้น่าสนใจจริงๆ ไม่มีข้อติเลย เอาไป 9 คะแนน ประทับใจมาก

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - เป็นแนวๆกลุ่มคนกำจัดปีศาจ สืบทอดทางสายเลือด มีประเด็นปริศนาซ่อนอยู่ในประวัติศาสตร์ 500 ปีก่อน ก็ไม่ถือว่าแปลกใหม่โดดเด่น แต่ไรเตอร์สามารถผูกปมปริศนาให้คนอ่านลุ้นตลอดได้ และยังค่อยๆเผยทีละนิดๆน่าติดตามด้วย แต่ทั้งนี้อยากเตือนให้ดำเนินโครงเรื่องอยู่บนพื้นฐาน'ความสมเหตุสมผล'ด้วย ปมที่จะเฉลยนี้ต้องรวมถึง 'ทำไมแทชเชอร์กับปีศาจถึงเป็นศัตรูกัน' คนเราถ้าจะขัดแย้งก็ต้องมีต้นเหตุใช่มั้ยล่ะ ไม่ใช่ว่าทำสงครามตามล่ากันมาแต่ไม่มีสาเหตุอะไรเลย
การดำเนินเรื่องไปแบบเรื่อยๆเอื่อยๆ ทิ้งท้ายให้ค้างแต่ไม่กระชับเรื่องให้ตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ไม่ช้าไม่เร็ว อ่านแล้วเข้าใจละเอียดดี เท่าที่อ่านคิดว่ายังขาดรายละเอียดบางอย่าง เช่นโลกในปัจจุบันคือที่นี่รึเปล่า หรือนี่คืออีกโลกไปเลย เชื้อชาติปะปนกันหรืออะไร ภาคินเข้าโรงเรียนใหม่โดยการแทรกในเทอมหรือทุกคนขึ้นชั้นใหม่พร้อมกัน? ในตอนที่ 17 การเดินชมโรงเรียนก็ยังไม่มีเหตุผลชัดเจนนัก เด็กห้อง 7 ส่วนใหญ่ก็เรียนอยู่ที่นี่แล้วทำไมต้องเดินชม ไรเตอร์มักใส่วงเล็บแทรกรายละเอียดซึ่งยังดูขัดๆอยู่ พยายามแทรกอธิบายเพิ่มเติมระหว่างตอนทีละนิดๆค่ะ ถ้าพูดถึงเรื่องสนุกก็สนุกและลุ้นดีนะ มีบู๊บ้างปริศนาบ้างคละกันไป แฝงมุขฮาพาเครียด เอ๊ย ล้อเล่น 55555
ทั้งนี้ชื่นชมเรื่องข้อคิดที่แฝงเร้นในเรื่องมาก บางอย่างลึกซึ้งจนคาดไม่ถึงและยังอธิบายเหตุการณ์เข้าใจง่ายดี ให้ 25

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็น 2 ส่วนดังนี้ค่ะ

-ภาษา การใช้คำค่อนข้างเวิ่นเว้อในบางครั้ง ควรกระชับคำมากกว่านี้ ตัดคำที่ไม่จำเป็นออกพอให้ภาษาสละสลวย แต่โดยรวมแล้วภาษาดีมาก ใช้ถูกบริบทและเข้าถึงอารมณ์ตัวละครดี ทั้งนี้มีสำนวนแปลกควรปรับปรุง เช่น
กลัวจะโดนคนชนหายไปเอาง่ายๆ/ กลัวจะโดนคนชนหายไปง่ายๆ
เสื้อกล้ามผุๆ / เสื้อกล้ามขาดๆ,เก่าๆ
พรายตาก็ระยับขึ้นมาอย่างนึกสนุก / ดวงตาพราวระยับขึ้นมา..
เรื่องเถือกนี้/เรื่องเทือกนี้,ทำนองนี้
กวนหนวดลวกๆ/โกนหนวดลวกๆ
พยักหน้าเงิบๆ/พยักหน้าเนิบๆ
ควรลดภาษาวัยรุ่นลงบ้าง เพราะถึงแม้จะเป็นบทสนทนา แต่คำพูดคำจากลับจะวิบัติทั้งเสียงและคำมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ นอกจากนี้เมื่อเป็นคำอุทานและขานรับการใช้วรรณยุกต์จะผิดพลาดไปเสียหมด ลองผันเสียงดูใหม่และใช้ให้ถูกบริบทสนทนาด้วย ควรแก้ไขดังนี้
ห๊า/หา ม๊ะ/มะ เหย/เฮ้ย ดิ้/ดิ๊ เฮ่ย/เห้ย ป๊ะ/ป้ะ
นะเนี้ย/นะเนี่ย จ้ะ จ๊ะ หยั่ง/อย่าง อุ้ยตาย/อุ๊ยตาย ฟร้า/ฟะ เรยนิ/เลยนี่
งัย/ไง เห๊อะ/เฮอะ เออหว่า/เออว่ะ
เล่นไรล่ะ ทำไรล่ะ ถึงเป็นภาษาพูดก็ควรใช้ ‘อะไร’

นี่เป็นจุดที่อ่านแล้วขัดใจที่สุด ภาษามันไม่ไปทางวัยรุ่นคุยกันฮาๆอย่างที่คนเขียนตั้งใจ มันออกไปทางวิบัติผิดเสียงผิดภาษามากกว่า พยายามปรับปรุงนะ คำผิดพบน้อย เท่าที่เห็นเช่น

จัตตุรัส/จัตุรัส แปบเดียว/แป๊บเดียว
ป้อกเด้ง/ป๊อกเด้ง โทดที/โทษที พยาม/พยายาม
น๊อค/น็อก ฉะนัก/ชนัก
ผลลัพท์/ผลลัพธ์ สารยาย/สาธยาย

การใช้สรรพนามแทนยังไม่ชัดเจน บางครั้งใช้ชายหนุ่ม หญิงสาว มากไปทั้งที่ตัวละครมีหลายคนในฉากเดียวกัน ทำให้เห็นภาพไม่ชัดไม่รู้ใครทำอะไร หากใช้คำที่บ่งบอกตัวตนหรือใช้ชื่อตัวละครไปเลยจะดีกว่า แรกๆพบเยอะมากหลังๆก็น้อยลงอ่านแล้วเข้าใจมากขึ้น แนะนำว่ากรณีที่ฉากมีตัวละครหลายคน ควรมีเครื่องหมายความคิด ‘__’ กำกับ จะได้เข้าใจว่าใครคิด

-การบรรยาย บรรยายเห็นภาพ ต่อสู้เป็นบู๊แหลก อารมณ์ตัวละครก็ชัดเจน ถึงจะใช้พระเอกเย็นชานิดๆก็ไม่เสียอรรถรส ชื่นชมเลยค่ะ จุดที่ควรแก้ไขก็แค่บางครั้งการบรรยายลึกซึ้งเป็นนามธรรมเกินไป เช่นตอนที่ 5 ไม่เข้าใจวิธีดึงโซลออกมา ตอนอื่นๆก็ยังอธิบายวิธีใช้โซลไม่ละเอียด อ่านแล้วมึนๆว่าตกลงโซลคืออะไรกันแน่ แต่ถ้าเป็นการอธิบายและเผยปมต่างๆเป็นลำดับขั้นอ่านแล้วเข้าใจดีมาก ให้ 27 คะแนน

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - สิ่งที่ชอบที่สุดในเรื่องนี้คือ ตัวละครทุกคนเป็นตัวของตัวเอง มีลักษณะนิสัยที่ชัดเจน และมีอารมณ์หลากหลาย ภาคินเย็นชาแต่ก็ยังมีแง่มุมสุภาพ มีมุมอ่อนน้อม มีมุมโกรธและขัดใจ แต่ว่าการเลือกภาคินมาดำเนินเรื่องก็ต้องยอมรับข้อเสียที่จะเกิดขึ้นด้วย เพราะวิธีการดำเนินเรื่องที่ทื่อๆตรงๆเย็นชาขาดสีสันนั้นเป็นไปตามคาแรกเตอร์ตัวเอก แต่ดีที่ไรเตอร์ยังสอดแทรกอารมณ์ขันเป็นกระสาย โดยส่วนตัวคิดว่ามันยังไม่ได้ฮาแบบอ่านแล้วติด แต่อ่านเพลินและสนุกมีอารมณ์ร่วมไปด้วย
ตัวละครอื่นๆก็มีบทเด่นกันพอสมควร ตรัณกวนประสาทตลอดกาล แม่เจ้าอยากต่อยหน้ารัณสักหน(?) สาก็ซึนเดเระชะมัด มินตราแบ๊วเกิ๊น โดยส่วนตัวชอบจักรา (ฮา) แต่ว่าบทภีลาเหมือนจู่ๆก็ขาดหายไป ไม่เห็นมีโทรตาม ไมไม่ได้แสดงความเป็นห่วงมากอย่างที่ฝาแฝดควรทำ อย่าลืมเพิ่มบทให้แม่ฝาแฝดด้วยล่ะ รู้สึกจะหายไปจากสารบบเลยทีเดียว นอกจากนี้ตัวละครก็มีพัฒนาการและรู้จักฝึกฝน ทำให้รู้ว่ากว่าภาคินจะเก่งก็สะบักสะบอมแอดมิทห้องพยาบาลเกือบครึ่งค่่อนเรื่อง สมจริงดีค่ะ555 ให้ 17

รวม - 84/100 คะแนน

ความเห็นส่วนตัว - อย่างที่รีเควสมาว่าคนอ่านรู้สึกยังไงหลังอ่านจะตอบให้ตามตรง สนุกค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่ากำลังเสพผลงานของ'มืออาชีพ' รู้จังหวะดำเนินเรื่อง คลายปม สร้างปมใหม่ ให้บทบาทตัวละคร และมีชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง แต่ถ้าถามถึงความน่าติดตาม มันยังไม่ 'มัดใจ' คนอ่านขนาดนี้ต้องแอดแฟบ อาจเป็นเพราะวิธีดำเนินเรื่องโดยภาคินมันเย็นชาเกินกว่าอารมณ์ขันจะฉุดไว้อยู่ คงเป็นรสนิยมส่วนตัวของเยลลี่เอง เวลาบู๊มันยังบู๊ไม่สุดทำให้อารมณ์มันส์เหมือนค้างๆขาดช่วง แต่ว่าภาษาบรรยายดีมาก และองค์ประกอบอื่นก็เป๊ะอ่ะ เป็นกำลังใจให้ สุดท้ายนี้เยลลี่ติเพื่อก่อไม่ได้มีเจตนาด่าว่าค่ะ
#แถมๆ เยลลี่ไม่สามารถเดาตัวนางเอกได้ คาดว่ายังไม่ออก แต่เชียร์ตรัณนะ! 2 คนนี้ไปไหนไปด้วยกันซะแบบอดคิดไม่ได้ 'ไอ้เพื่อนเลิฟ' กรี๊ดด สาววายชุ่มฉ่ำใจเหลือเกิน >///

สวัสดีค่ะ ส่งงานค่อนข้างช้านิดนึงนะไรเตอร์ ช่วงนี้เรียนหนักเตรียมเข้าเอก แถมแต่ละคิวก่อนหน้านี้ก็ตอนเยอะๆทั้งนั้น- -; บ่นนิดนึงอย่าใส่ใจ'w' เริ่มกันเลยดีกว่า คำวิจารณ์ต่อไปนี้ไม่มีเจตนาด่าว่ามีแค่ปรารถนาดีค่ะ

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - ชื่อให้ความรู้สึกที่เฉยๆ พื้นๆ ไม่บ่งบอกตัวเรื่อง ไม่มีอะไรดึงดูด ที่สำคัญมีนิยายตีพิมพ์ใช้ชื่อนี้แล้วด้วยนะคะ ควรจะเปลี่ยนด่วนเลย ลองหาคำภาษาอังกฤษที่แปลกใหม่และใช้ศัพท์ไทยให้ยาวขึ้น ให้ 4

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - เริ่มตั้งแต่แนะนำเรื่องย่อๆ คิดว่ากระชับ น่าสนใจดีแล้ว ดึงจุดเด่นของเรื่องออกมาได้ดี ส่วนข้อมูลเบื้องต้นก็เริ่มได้สวยที่แนะนำฝ่ายชาย ฝ่ายหญิง แต่ยังขาดแก่นของเรื่อง หรือพล็อตย่อๆที่ควรจะโปรยให้เรื่องดึงดูด อ่านแล้วยังไม่รู้ว่าถ้าสองแก๊งมาปะทะกัน มันจะเกิดรักป่วนๆในหอยังไง พยายามเขียนพล็อตย่อให้ชัดเจนแต่ไม่ต้องเฉลยปมเรื่อง บทนำสั้นและเปิดเรื่องมาไม่น่าสนใจ น่าจะเพิ่มจุดเด่นให้คนอยากติดตามมากกว่านี้ การบรรยายและสนทนาใช้คำซ้ำเยอะเกิน เช่น อย่าขำนะ ของฉันนะ ฯลฯ ควรตัดทิ้งหรือใช้คำให้หลากหลาย เวลาบรรยายควรเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ ขาดการบรรยายฉากรอบๆ โดยรวมยังไม่ดีนัก ให้ 6 คะแนน

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - พล็อตยังไม่มีอะไรโดดเด่นนะ แค่แก๊งหนุ่มสาวมาอยู่มหาลัยเดียวกัน แล้วหอพักเสียต้องไปพักรวมกัน มันยังไม่มี 'จุดขัดแย้ง' ของเรื่องให้คนอ่านลุ้นไปด้วย ลองผูกปมใหม่ๆหรือสร้างสถานการณ์แปลกๆมาเสริมเรื่องมากกว่านี้ เรื่องราวแต่ละจุดตัดฉากไปสั้นๆห้วนๆทำให้การดำเนินเรื่องติดขัด เช่นตอนที่ 5 จู่ๆก็บอกว่ายุนอาทำบันไดพังทั้งที่ตอนเดินก็ไม่มีวี่แวว อาจเพราะไม่มีการบรรยายให้ชัดเจน การดำเนินเรื่องจึงไปอย่างไวมากจนมันไม่มีความลื่นไหลเหมาะสม
เรื่องราวสำคัญหลายจุดเปิดเผยเร็วเกินไปทั้งที่ยังลากมันให้เป็นปมได้ เช่นตอนที่ 7 เซฮุนพาร์ท เผยออกมาว่าเคยชอบผู้หญิงคนเดียวกับลู่หาน เยลลี่คิดว่าจุดสำคัญเหล่านี้ผูกเป็นปมให้ตามลุ้นได้นะ ไม่น่าเอามาเฉลยซะก่อนเลย บางตอนรายละเอียดจะขาดหายไป เช่นการกล่าวถึงอาเพศ จู่ๆทั้งโรงเรียนจะมาเชื่อเรื่องอาเพศ มันเป็นสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผล ไรเตอร์จะต้องดึงคนอ่านให้เชื่อด้วยไม่ใช่กะจะสร้างสถานการณ์ให้ตัวเอกอย่างเดียว อาจจะเสริมว่าใครทำนาย อาเพศมีประวัติความเป็นมายังไง เยลลี่แนะนำให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แค่หอพักเสียหรือพายุเข้าเฉยๆก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องแทรกรายละเอียดที่ไม่จำเป็น ให้ 20 คะแนน

ปล.อันนี้ขัดใจส่วนตัว ตอนแรกๆค่อนไปทางยุนซอเกินไปหน่อย นึกว่ากดผิดมาอ่าน Y ซะแล้ว เยลลี่ไม่ชอบสายยูริซะด้วยสิ- -

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็นสองส่วนค่ะ

-ภาษา การใช้คำยัง 'ง่าย' เกินไป ไม่ได้ง่ายแบบอ่านแล้วเห็นภาพ แต่เป็นง่ายแบบไม่สละสลวย ค่อนไปทางเน้นภาษาพูด เยลลี่จะลองแก้ไขให้เปรียบเทียบดูนะว่าอ่านแล้วนุ่มนวลกว่า เช่น
พูดจริงๆนะพวกเราน่ะก็รวยเหมือนกัน/ความจริงพวกเราเองก็ถือว่าฐานะดีเอาเรื่อง
โรงอาหารแห่งนี้ใหญ่มากติดแอร์ด้วย/ โรงอาหารแห่งนี้โอ่อ่า ติดแอร์เย็นฉ่ำ
รั้วสีทองที่มองเห็นด้านในได้คงอยากอวดรวย/ รั้วสีทองที่กั้นขวางอยู่แสดงสไตล์ที่หรูหรา
รอบสนามก็มีดอกไม้ขึ้นทั่วบริเวณหอพัก/ รอบสนามก็รายล้อมไปด้วยดอกไม้
ทำไมฉันรู้สึกตัวลอยนะ นี่ฉันถูกอุ้มงั้นหรอ/ ควรจะบรรยายตรงนี้เสริมเยอะๆ ฉันรู้สึกเหมือนร่างลอยวืดไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างรวดเร็ว นี่ฉันถูกอุ้มงั้นหรอ เป็นต้น
ในบางช่วงเรียงประโยคซ้ำคำและวกวน เช่น แม่นะเป็นอย่างนี้ตลอด เมื่อไรที่บอกว่าจะมาลงทุนก็มาบ้านป้าฮโยตลอด/ แม่บอกว่าจะลงทุนเมื่อไหร่ก็มาบ้านป้าฮโยตลอด
มันใสมากราวกับไม่มีอะไรอยู่เลยขนาดที่เราสามารถมองเห็นพื้นด้านล่างเลย/ มันใสจนมองทะลุผ่านไปถึงพื้นด้านล่างได้ เพียงแค่ตัดคำที่ไม่จำเป็นออกประโยคก็จะเข้าใจง่ายขึ้นทันที
มีการเว้นวรรคผิดตำแหน่งทำให้ประโยคไม่สมบูรณ์ เช่น แม่ของยุนอาก็เหมือนกันร้องไห้หนักเลย/ แม่ของยุนอาก็เหมือนกัน ร้องไห้หนักเลย ข้างนอกยังขนาดนี้แล้วข้างในล่ะไม่รอช้าพวกเรา.. / ข้างในล่ะ ไม่รอช้า พวกเรา
สาวสวยสุดเซ็กซี่ก็ชุดเธอสิสั้นแค่คืบแถมยังแหวกซะจ้างให้ฉันก็ไม่หรอก / ก็ชุดเธอสิสั้นแค่คืบ แถมยังแหวกซะ จ้างให้ฉันก็ไม่(ตรงนี้พิมพ์ตกนะคะ)
ค่อยโล่งหูฉันกับยุนอากำลังจะตักอาหารต่อ/ ค่อยโล่งหูขึ้นหน่อย ฉันกับ...
การเว้นวรรคเป็นเรื่องสำคัญ หากเว้นผิดมันจะทำให้ทั้งประโยคแปลกและขัดตาจึงควรระวังเนอะ และอย่าลืมเว้นระหว่างคำอุทานกับประโยคถัดมา อย่างคำว่า นั่นสิ เฮอะ เพื่อให้ถูกต้องยิ่งขึ้น
คำที่ควรลดการใช้คือ 'อ่ะ' ใช้ในการพูดไม่เท่าไหร่ แต่ในช่วงบรรยายพยายามเพลาๆลงจะดีมาก ลดการใช้ภาษาอังกฤษ เช่น she etc. จะใช้ก็ 'ชี' หรือ'ฯลฯ' ไปเลย ไม่ควรใช้ 555 เด็ดขาด ต้องใช้ 'ฮะๆ,ฮ่าๆ,โฮะๆ ฯลฯ' ลดการใช้ภาษาและเสียงวิบัติ นี่เป็นเรื่องสำคัญมาก เท่าที่พบเขียนไม่เหมาะสม
ฟระ/ฟะ เนี๊ยะ/เนี่ย ป่าว/เปล่า มีไร/มีอะไร
หนิ/นี่ เว่ย/เว้ย อ๊ากส์/อ๊ากกก น๊า/น้า ย่าส์ ไม/ทำไม
ห๊ะ/หา,ฮะ จ๊ะ/จ้ะ ย่ะ/ยะ อร้ายส์
หากลดไปเยอะๆจะดีมาก อ่านแล้วมันอารมณ์ติดขัดไปหมด การเขียนนิยายต้องเขียนให้ถูกอักขระ หากเป็นไปได้อย่าใช้เสียงวิบัติ หรือเลี่ยงไปใช้คำอื่นที่แสดงอารมณ์ได้ใกล้เคียงกันจะดีกว่า นอกจากนี้ยังผันเสียง ว่ะ/วะ น่ะ/นะ ค่ะ/คะ ผิดบ่อย ลองตรวจทานการใช้คำเหล่านี้ดู
คำผิดที่พบเช่น จ้าวมือ/เจ้ามือ โดป/โด๊ป ก้อ/ก็ อ๊วก/อ้วก ถ้าจะรวย/ท่าจะรวย ปั๊ป/ปั๊บ อาเพท/อาเพศ ซินแซ/ซินแส พึ่ง/เพิ่ง ยั่วเยี๊ยะ/ยั้วเยี้ย แปปเดียว/แป๊บเดียว

-บรรยาย บรรยายฉาก สถานที่ ลักษณะตัวละคร อากัปกิริยาน้อยมากถึงมากที่สุด ทำให้เรื่องราวไม่ต่อเนื่องและไม่เห็นภาพ มักใช้บทสนทนาดำเนินเรื่อง ขาดการบรรยายอากัปกิริยาหรือแม้แต่บอกว่าใครเป็นคนพูดหลังประโยค ซึ่งทำให้ไม่รู้ว่าใครพูดใครคิด บรรยายฉากจูบ ฉากกุ๊กกิ๊ก หลุกหลิกเกินไปเหมือนจะเร่งเหตุการณ์ การตัดฉากรวดเร็วไม่เป็นธรรมชาติ มักเน้นคำสันธานที่เยอะเกินความจำเป็น และประโยค เช่น ตอนนี้..หลังจาก เมื่อ..เพราะ เช่น
หอเราคงสวยมากแน่ๆเลยอยากไปถึงเร็วๆจังว่าแต่ไกลจัง สังเกตได้ว่าอ่านแล้วงงๆ กระชับเป็น 'หอเราคงจะสวยมากแน่ๆ อยากไปถึงเร็วๆแฮะ ว่าแต่ไกลชะมัด' จะฟังดูกลมกลืนกว่า
ไรเตอร์มักบรรยายความคิดความรู้สึกนางเอกต่อท้ายประโยคคำพูด ควรเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ หากจะให้นางเอกแสดงความคิดเห็นก็น่าจะยาวกว่านี้ และอย่าลืมเพิ่มการบรรยายทุกๆด้านให้แน่นจนอ่านไปอินไป ตอนหลังๆการบรรยายก็ดีขึ้นแต่ยังต้องพัฒนาต่อไปอีก ให้ 18 คะแนน

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - สารภาพตามตรงว่าอ่านมาหลายตอนแล้วยังจำหน้าตาลักษณะเด่นและนิสัยตัวละครไม่ได้เลยโดยเฉพาะฝั่งผู้ชาย ไรเตอร์ละบรรยายลักษณะโดยรวมตลอดจนนิสัยของตัวละครทำให้คนอ่านที่ไม่ใช่แฟนคลับ exo และ snsd ไม่สามารถจำบุคลิกของแต่ละคนได้และสับสนระหว่างอ่าน แนะนำให้ดึงเอกลักษณ์นิสัยของตัวละครออกมาเยอะๆและบรรยายชัดเจน ตัวละครยังดูไม่มีมิติสมจริง ขาดอารมณ์ความรู้สึกที่จะทำให้คนอ่านเข้าถึงอินไปด้วย อยากตินิดนึงว่าตัวละครสนิทสนมเร็วไป เจสสิก้ามีบุคลิกดูหยิ่งและเย็นชา ไม่น่าจะผูกมิตรกับยุนและซอเร็วนัก ทั้งหมดนี้การสร้างตัวละครต้องคำนึงหลักความจริงมากๆ ให้ 14

รวม - 62/100
ความเห็นส่วนตัว - จุดอ่อนที่สำคัญที่สุดอยู่ที่การบรรยาย ไรเตอร์ใช้บทสนทนาดำเนินเรื่องเยอะไปจนคนอ่านมองภาพไม่ออก และไม่สามารถเข้าถึงตัวละครได้ หากเป็นกลุ่มแฟนคลับก็คงอ่านแล้วเดาออกวาใครเป็นใคร แต่นั่นเท่ากับว่าไรเตอร์เจาะได้แค่กลุ่มนั้นนะ ไม่สามารถดึงดูดให้คนอื่นสนใจอ่านได้ พยายามลดคำวิบัติลง สู้ๆค่ะ

สวัสดีค่ะไรเตอร์ ลัดคิวมาเรื่องนี้ก่อนเลยทีเดียวเพราะตอนน้อยสุด ฮ่าๆ ไม่พูดพร่ำทำเพลง คำวิจารณ์ต่อไปนี้หากทำให้ไม่พอใจหรือผิดพลาดประการใดขอโทษจ้า

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - ความรู้สึกแรกที่เห็นชื่อ..ก็งั้นๆนะ เป็นการเอาคำพื้นๆง่ายๆมารวมกันตามแบบฉบับนิยายรักทั่วไป แต่พอมาอ่านเรื่องเสร็จแล้วชื่อนี้ก็บ่งบอกตัวเรื่องได้ดีจริงๆ ให้ 7 คะแนน

2.คำโปรยและบทนำ ( 10 คะแนน) - เริ่มกันที่แนะนำเรื่องย่อๆ สั้น กระชับ ได้ใจความ ทำได้ดีเลยค่ะ แต่ว่าประโยคนี้ 'มรดกทั้งหมดของตระกูลเธอจะตกไปอยู่กับคนอื่นได้หรอ?' มันฟังแปร่งๆนะ ถ้ารวบกลายเป็น 'เกมคว้าหัวใจที่เธอต้องทำ เพื่อมรดกที่เธอตั้งตารอคอย' อะไรประมาณนี้อ่านแล้วจะได้เข้าใจเนอะ ส่วนข้อมูลเบื้องต้น การนำบทสนทนาตัวละครมาโปรยไว้โอเคแล้ว แต่น่าจะเพิ่มเนื้อเรื่องย่อมากกว่านี้ ขุดเอาปมมาล่อคนอ่านซะ คนอ่านจะได้ไปไหนไม่รอด 5555
ขอชื่นชมบทนำ เปิดเรื่องมาได้ดี แต่จุดที่อยากให้แก้คือการใช้สรรพนามแทนนางเอก โตจนจบปริญญาไม่ควรใช้สรรพนามแทนว่าเจ้าตัวน้อยและเด็กสาว จบปริญญาก็ 20 กว่าแล้ว ใช้หญิงสาวจะดีกว่า ให้ 8 คะแนน

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - พล็อตไม่แปลกใหม่เท่าไหร่ พวกใครสักคนสร้างเกมขึ้นมา ยื่นเงื่อนไขให้ตัวเอกทำให้พระเอกตกหลุมรัก แต่จุดที่เป็นเอกลักษณ์คงอยู่ที่มีน้องหนูดีเข้ามาเอี่ยวด้วย=[]= เนื่องจากมีไม่กี่ตอนทำให้ไม่รู้ว่ายังซ่อนปมปริศนาไว้อะไรยังไง จุดที่จะทำให้เรื่องนี้เด่นกว่าเรื่องอื่นๆคือต้องใช้เกมที่มันเกินคาดจริงๆ สู้ต่อไปค่ะ
การดำเนินเรื่องขัดๆเพราะเส้นเวลาไม่ชัดเจน เช่นอ่านไปจะไม่ทราบเลยว่านางเอกผ่านอุบัติเหตุมานานเท่าไหร่ จู่ๆก็พวกนางเอกก็โผล่ที่ทะเล ไม่มีบรรยายว่าลุงส่งมายังไงเมื่อไหร่ ควรระบุเวลาไว้เหนือสุดบรรทัด หรือไม่ก็ให้นางเอกบรรยายถึงก็ได้ค่ะ ไม่งั้นเหตุการณ์จะไม่ต่อเนื่องและสับสนได้ ให้ 20 คะแนน

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็นสองส่วนนะ

-ภาษา การใช้คำดีอยู่แล้ว เพียงแต่ชอบใช้คำซ้ำย้ำๆในประโยคเดียว เช่น '..กำลังเดินจากเธอไปไกลเรื่อยๆ ยิ่งเธอวิ่งตามสิ่งนั้นก็ยิ่งอยู่ห่างตัวเธอเรื่อยๆ' คำว่า 'เรื่อยๆ' ใช้เยอะเกินไปทำให้ประโยควกวนทั้งๆที่ใจความนิดเดียว หากหมั่นกระชับประโยคจะดีมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าให้บรรยายน้อยลงนะคะ คำผิดมีบ้างประปราย ส่วนใหญ่จะชอบเขียนตกบ้าง ผิดเพราะไม่รอบคอบบ้าง เช่น 'หม่ามี๊รักหนูดีแล้วหรอคะ' ตกคำว่า 'ไม่' ไปเนอะ คำผิดที่พบเช่น
หยักโศก/ หยักศก
จุ้มปุก/ จุมปุ๊ก
เมาดีฟ/มัลดีฟส์
ขวนเขิน/ ขวยเขิน
จิปาก/ จิ๊ปาก
นอกจากนี้อยากให้ลดการใช้เสียงวิบัติลงหน่อย อย่างเช่นคำว่า 'อร้ายยยย' ลองปรับเป็น 'ว้ายยย' หรือ 'อ๊ายยย' ใช้ให้น้อยลงจะดีกว่า

-บรรยาย การบรรยายฉาก สถานที่ ค่อนข้างเห็นภาพ บรรยายอากัปกิริยาตัวละครชัดเจนดี แต่การบรรยายลักษณะหน้าตาตัวละครค่อนข้างน้อยอยู่ โดยเฉพาะกับนางเอก มองภาพไม่ออกเลยว่าอลิซหน้าตาเป็นยังไง จุดเด่นของเรื่องนี้คือการสลับพาร์ตทอล์กของอลิซและจีน่าแล้วไม่ทำให้ขัดๆ อาจจะเป็นเพราะถึงนิสัยทั้งคู่จะต่างกันแต่บรรยายให้อินกับนิสัยทั้งคู่ จุดนี้ชื่นชม ให้ 26

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - บรรยายฝ่ายผู้ชายน้อยมาก จนแม้จะเข้าสู่ตอนที่ 9 แล้วก็ไม่รู้นิสัยใจคอพระเอกทั้งคู่ เน้นฝ่ายหญิงมากเกินไปจนตอนนี้ก็ยังจำชื่อพระเอกไม่ได้เลย (สารภาพจากใจจริง) พยายามเพิ่มฉากที่่แสดงนิสัยหลายๆแง่มุมของตัวละครเข้าไป ตัวละครยังไม่ค่อยมีความรู้สึกและความเป็นธรรมชาติเท่าที่ควร แต่อลิซและจีน่ามีนิสัยชัดเจนเป็นเอกลักษณ์ ให้ 14 คะแนน

รวม - 75/100 คะแนน

ความเห็นส่วนตัว - เป็นนิยายที่อ่านเพลินดีจริงๆ อ่านแล้วอยากติดตามต่อว่าทำไมหนูดีถึงเลือกนางเอกเป็นแม่ แล้วเกมของลุงคืออะไร แต่ว่ามันยังไม่มีเสน่ห์พอที่จะทำให้สนุกจนติดตามต่อ อาจจะเป็นเพราะขาดจุดเด่น หากลองเพิ่มอารมณ์ขันระหว่างดำเนินเรื่อง(เพราะเห็นว่านิยายแนวอิโมติคอนมักมีอารมณ์ขันมัดใจคนอ่าน) หรือผูกปมให้มันเหนือความคาดหมายมากกว่านี้ ก็คาดว่าได้ตีพิมพ์แน่นอน อย่าท้อนะคะ เยลลี่เป็นกำลังใจให้^^

ในที่สุดก็ถึงคิววิจารณ์เรื่องนี้ ขอโทษที่ปล่อยให้รอนาน T^T ไรเตอร์แมงมุมท่าทางจะตั้งใจกับเรื่องนี้มากเลยนะเนี่ย คำวิจารณ์มีไว้เพื่อปรับปรุงไม่ใช่ยึดติด และเป็นความเห็นส่วนบุคคล ไม่มีเจตนาด่าว่า^^

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - ห้ามรัก สั้นมากเลยค่ะ เยลลี่คิดว่ามันยังไม่มีจุดดึงดูดให้คนอ่านอยากคลิกเข้ามา ถ้าเพิ่มชื่อภาษาอังกฤษเข้าไป เช่น Forbidden love รักต้องห้าม บลาๆๆ ใช้คำที่ยาวขึ้นแต่บ่งบอกตัวเรื่องได้ดีขึ้น และดึงตัวพล็อตหลักออกมา ไม่ใช่ดึงแต่คอนเซ็ปต์ของเรื่อง ให้ 3

2.คำโปรยและบทนำ (10 คะแนน) - แนะนำเรื่องย่อๆพยายามถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเต็มที่ แต่มันผิดจุดประสงค์ไปหน่อย แนะนำเรื่องย่อๆควรนำ 'เรื่องย่อที่น่าติดตาม' มานำเสนอ โดยการสรุปพล็อตสั้นๆผสมกับคำโปรย ไม่ใช่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างพระนาง ซึ่งจุดนี้หากจะเอ่ยถึงก็ควรใช้คำกระชับสั้นกว่านี้หรือเอาบทสนทนาที่บีบคั้นอารมณ์มาใส่ซะเลย
การใช้คำสันธานและคำเชื่อมผิดแผก เขามองมันออกมาตลอดสายตาคู่นั้น // ควรเป็น เขามองความรู้สึกของเธอออกมาตลอด เพราะใช้คำว่าสายตาแล้วมันฟังดูไม่เหมาะ
รับรู้มาตลอดความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา // รับรู้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามาโดยตลอด
เธอเหมือนสิ่งต้องห้ามสำหรับเขาที่เขาไม่พร้อมที่จะสูญเสีย // เธอเหมือนสิ่งของต้องห้ามที่เขาไม่พร้อมจะสูญเสีย (ตัดคำให้กระชับสั้น)
ข้อมูลเบื้องต้น พยายามเน้นข้อความเพื่อถ่ายทอดอารมณ์ แต่ว่าใช้คำซ้ำไปซ้ำมาทำให้ฟังขัด เช่น ตั้งแต่ได้สบสายตาคู่นั้นครั้งแรกมันก็กลายเป็นสายตาเพียงคู่เดียวที่อยู่ในสายตาของเธอมาตลอด // ยาวไปหน่อยนะ ตัดเหลือ 'ตั้งแต่ได้สบตาคู่นั้น มันก็สายตาที่เธอเฝ้ามองมาตลอด'
แม้เขาจะไม่เคยมีความรู้สึกรักเธอ // แม้เขาจะไม่รักเธอ
ถึงข้อความจะยาวแต่ใจความสำคัญมีนิดเดียว ไพรนารักพศินมาโดยตลอดแม้เขาจะไม่รักตอบ พศินรู้แต่ไม่สามารถรับรักได้ จุดที่น่าสนใจมีแค่มันเป็นรักต้องห้ามยังไง แต่ยังไม่มีจุดที่ดึงดูด อ่านแล้วสัมผัสความแปลกใหม่ของพล็อตไม่ได้ เพราะมุ่งจะถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครมากกว่าถ่ายทอดเนื้อเรื่อง แนะนำว่าควรมีบทนำ เนื่องจากเปิดบทแรกมาไม่น่าติดตามเลย ถ้ามีบทนำจะใส่ลูกเล่นตราตรึงใจคนอ่านง่ายกว่า เหตุการณ์ในวัยเด็กถ้ามีความสำคัญก็นำไปใส่บทนำเลยจะดีกว่า เพราะพอเอามารวมกับตอนแรกแล้วเหมือนเปลี่ยนฉากปุบปับ ไม่เข้าใจว่าจะสื่ออะไร โดยรวมยังไม่ดีนัก ให้ 5

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - พล็อตธรรมดา ไม่มีเอกลักษณ์ความแปลกใหม่หรือแม้แต่ปมปริศนาเลย เนื้อเรื่องมุ่งผูกเหตุการณ์ให้พระนางรักกันจนได้มากกว่า การดำเนินเรื่องขาดความลื่นไหลเป็นธรรมชาติ ติดจะวกไปวนมา เน้นย้ำแต่เรื่องเดิมๆ พระเอกเจ้าชู้ รู้เรื่องความรู้สึกนางเอกแต่ตอบรับไม่ได้ สนิทสนมกันตั้งแต่เด็กๆ แต่ละตอนไม่ค่อยเชื่อมต่อกันจนเหมือนนำเรื่องสั้นมายัดรวมๆ และแต่ละตอนก็เหตุการณ์ซ้ำไปซ้ำมา ถ่ายทอดแต่ฉากพระนางรักกัน แล้วก็มีหมอกรกับมาริสามายุ่งๆกีดกันนิดหน่อย ยังไม่มีเหตุการณ์การดำเนินเรื่องที่ 'มัดใจ' คนอ่านเท่าไหร่
ส่วนที่หนักใจที่สุดคือปมเรื่อง ขึ้นชื่อว่า ‘ห้ามรัก’ แต่ยังถ่ายทอดความรู้สึกห้ามรักได้ไม่ดี คิดตามหลักความเป็นจริงแล้วมันไม่จำเป็นต้องห้ามรักขนาดนั้น แล้วทำไมแพทต้องกดดันตัวเอง ห้ามใจตัวเองด้วยล่ะ มันขาดความสมเหตุสมผลไป เว้นแต่จะมีเฉลยปมเรื่องในตอนหลังๆว่าทำไมมันถึงเป็นรักต้องห้าม โดยส่วนตัวคิดว่าถึงมีเหตุผลมารองรับมันก็ยังเบาไปอยู่ดี ตอนแรกแอบคิดว่าถ้าเกิดทั้งคู่เป็นพี่น้องกันจริงๆ ก็คงจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจและเข้ากับคำว่าห้ามรักมาก อย่างเช่นนิยายรักเรื่อง my sister my love ที่พี่ชายตกหลุมรักน้องสาว มันเป็นอะไรที่เล่นกับขนบธรรมเนียมได้อย่างร้ายกาจสะเทือนใจ ทั้งนี้เป็นความคิดเห็นเฉยๆไม่ได้ต้องการให้ผู้เขียนเปลี่ยนเนื้อเรื่อง
การเร่งเวลาดำเนินเรื่องเป็นบางช่วงทำให้เนื้อเรื่องขลุกขลัก เช่น พศินลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเธอก่อนจะเหวี่ยงผ้าเช็ดตัวผืนนั้นทิ้งและลากเธอกลับมาที่เตียง… กว่าจะลุกออกมาจากห้องนอน อ่านแล้วจะรู้สึกว่า..เพิ่มเข้ามาทำไม มันไม่ได้ทำให้ตัวเรื่องมีใจความมากขึ้นเลย
ตอนที่ 7 เจอมาริสาปุ๊บก็เลือกของเสร็จ จู่ๆไปกินข้าวด้วยกัน ดำเนินเรื่องเร็วจนตามไม่ทัน ทั้งหมดนี้หากไม่มีการบรรยายถึงก็ควรตัดทิ้งไปเลย แต่โดยรวมตัวเรื่องก็มีเหตุการณ์เข้ามาเรื่อยๆให้อ่านแล้วเพลิน ให้ 20

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็นสองส่วนดังนี้

-ภาษา การใช้คำยังไม่สละสลวยนัก มักใช้คำซ้ำ พบบ่อยๆเวลาบรรยายวกวนไปมา และคำซ้ำอื่นๆเช่น สลัดความคิด สายตาตัดพ้อ อย่างจงใจ อย่างน้อยใจ ควรใช้คำอื่นให้หลากหลายกว่านี้
การใช้คำเชื่อมผิดตำแหน่งสื่อใจความเรื่องได้ไม่ดี เช่น
เธออยากที่จะต่อว่าคนที่กอดเธออยู่ตอนนี้นัก / เธออยากต่อว่าคนที่กอดเธออยู่นัก (ตัดคำที่ไม่จำเป็นออก)
น่าจะเดาอายุเธอได้ราวๆสี่สิบ // อายุเธอน่าจะราวๆสี่สิบ
วันนี้หญิงสาวคือหญิงสาวที่ไม่ใช่คุณป้าไพรนา // วันนี้หญิงสาวไม่ใช่คุณป้าไพรนาอีกต่อไป
พร้อมกับรู้สึกอาการปวดหัวที่เล่นงานเขาเมื่อคืนหายเป็นปลิดทิ้ง // อาการปวดหัวที่เล่นงานเขาเมื่อคืนหายเป็นปลิดทิ้ง
การใช้คำที่เวิ่นเว้อ บรรยายวกวนไปมา เช่น
น่าเสียดายสงสัยระหว่างเธอกับเขาคงจบกันแค่คืนเดียว ถึงจะเสียดายแต่เธอก็คงไม่สามารถทำอะไรไปมากกว่านั้นได้ ถึงจะไม่เคยคิดว่าจะคบกับเขาได้ยืดยาวแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะจบเร็วขนาดนี้ // มันเยิ่นเย้อจนอ่านแล้วงง ควรตัดเหลือแค่ ระหว่างเธอกับเขาคงจบกันแค่คืนเดียว ถึงจะเสียดายแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่คิดเลยว่ามันจะจบเร็วขนาดนี้
แต่ก็เรียกได้ว่ามองไม่เบื่อที่ยิ่งมองแล้วยิ่งน่ามองขึ้นเรื่อยๆ// มาอีหรอบเดียวกับข้างบน55 ตัดเหลือแค่ แต่ก็เรียกได้ว่ามองได้ไม่รู้เบื่อ
พายอย่าใส่ใจกับเขาพูดแพทเลยนะ // จุดนี้ไม่แน่ใจว่าสับสนหรือเขียนผิด 'พายย่าใส่ใจกับคำพูดแพทเลยนะ'
และอีกมากมาย คำเหล่านี้เมื่อใช้ผิดแล้วจะทำให้วกวนอ่านแล้วขัดตาได้ การเว้นวรรคผิดก็พบมาก เช่น
แต่ไม่ใช่ตอนนี้ในตอนนี้ต่อให้มีสายตาสาวสวย // แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ในตอนนี้ต่อให้มีสายตาสาวสวย
ดูยาวนานจังเลยนะแล้วระหว่างที่คบกันแกมีผู้หญิงคนอื่น // ดูยาวนานจังเลยนะ แล้วระหว่างที่คบกันแกมีผู้หญิงคนอื่น
ถ้ามาชอบเดี๋ยวพามาบ่อยๆแล้วกันทำตัวให้ว่างๆไว้ล่ะ// ถ้ามาชอบเดี๋ยวพามาบ่อยๆแล้วกัน ทำตัวให้ว่างๆไว้ล่ะ
การเว้นวรรคผิดสามารถทำให้ความหมายเปลี่ยนได้และยังอ่านติดๆขัดๆอีกด้วย ในเรื่องของคำผิดมักเขียนผิดเพราะขาดความรอบคอบ อย่างเช่นชื่อแม่บ้าน ตอนแรกใช้ชื่อละไม ต่อมากลายเป็นละมัย คำผิดอื่นๆเช่น
รูปการ/รูปการณ์ เฮี๊ยบ/เฮี้ยบ โอ้ย/โอ๊ย
ขี้เหล่/ขี้เหร่ หนิ/นี่ เห้อ/เฮ้อ คิดตัง/คิดตังค์
โถ่/โธ่ เม็น/เมนส์ รูปผม/ลูบผม

-บรรยาย โดยรวมแล้วบรรยายมากกว่านิยายรักหลายๆเรื่อง บรรยายความรู้สึกตัวละครเยอะมากจนอ่านแล้วอิน น่าชื่นชม แต่ก็ยังขาดการบรรยายฉาก สถานที่ อากัปกิริยาตัวละครในบางช่วง บางครั้งทำให้เหตุการณ์ไม่เชื่อมต่ออ่านแล้วสับสน เช่น ตอนที่ 1 อ่านแล้วไม่เข้าใจว่าพายไปได้กระดาษแผ่นนั้นมาจากไหน หรือว่าที่แพทโทรมาหาเพื่อจะบอกเรื่องนัดกับแอ๊บ ตอนที่ 6 พายขึ้นไปห้องตอนไหน ทั้งๆที่ตอนแรกก็คุยกับแม่อยู่ ยังพบอีกในหลายๆช่วง ต้องระมัดระวังการดำเนินเรื่องที่เร็วกะทันหันเกินไป
ทั้งนี้ทำให้การตัดฉากปุบปับ ขาดการบรรยายถึง ทำให้อ่านแล้วมึนๆงงๆ อ้าว เปลี่ยนฉากเปลี่ยนสถานที่เปลี่ยนเวลาแล้วเหรอ หากใช้ ณ.ชายทะเล, เวลา 11.00 น. ฯลฯ จะทำให้การเปลี่ยนฉากลื่นไหลขึ้น แต่ที่ดีที่สุดคือต้องสร้างจุดเชื่อมต่อระหว่างฉากที่แล้วกับฉากต่อมา จะทำให้เป็นธรรมชาติ
หลังและหน้าประโยคสนทนา ควรจะบรรยายสีหน้าหรือบอกชื่อผู้พูด แต่กลับบรรยายถึงกิริยาผู้อื่นแทน ซึ่งทำให้สับสนและตัดขัด เช่น
“เธอเป็นใคร แล้วมาอยู่ในบ้านนี้ได้ยังไง” เด็กหญิงวัยสี่ขวบนิ่วหน้าเล็กน้อย
“เธอชื่ออะไรเหรอ สาวน้อย” เด็กหญิงยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“พาย” เด็กชายงุนงง
อ่านไปก็งงเหมือนกันค่ะ55 ตามหลักของการเขียนแล้ว มันควรจะเป็น
"เธอชื่ออะไรเหรอสาวน้อย" เด็กชายถาม
เด็กหญิงยิ้มให้ก่อนจะพูดว่า "พาย"

“น้องแอ๊บ เป็นไงบ้างคะ” เอมิกามองไปยังรุ่นพี่คนนั้น// ก็ควรเป็น
"น้องแอ๊บ เป็นไงบ้างคะ" เสียงรุ่นพี่คนนั้นทำให้เอมิกาหันมามอง
นอกจากนี้ บางครั้งไรเตอร์บรรยายยาวๆต่อจากบทสนทนา ควรขึ้นเป็นบรรทัดใหม่ บางช่วงก็บรรยายติดกันเป็นพรืดทั้งๆที่มีใจความนิดเดียวสามารถตัดย่อได้ หรือสามารถขึ้นย่อหน้าใหม่ได้ ควรใส่ใจการจัดหน้ากระดาษให้มากกว่านี้ ให้ 20

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - นิสัยของพระเอกและนางเอกมีเอกลักษณ์ อ่านแล้วจดจำได้เลย แค่สับสนเวลาพูดพายกับแพทนิดหน่อย แต่ว่ายังกระจายบทบาทให้ตัวละครอื่นได้ไม่ดี โดยเฉพาะตัวละครในที่ทำงาน ครอบครัว จะเป็นแค่ตัวประกอบซึ่งทำให้เหมือนทั้งเรื่องคุยกันอยู่แค่สี่คนบนโลก
การกระทำของตัวละครยังไม่สมเหตุสมผล เช่น ตอนที่ 2 ทำไมจู่ๆแพทถึงโกรธแอ๊บ ควรจะอธิบายมากกว่านี้ เช่น แพทพยายามซ่อนอาการโกรธ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้พายเป็นคนทำให้ ตอนที่ 3 พี่ภูหอมแก้มแล้วมันเกี่ยวกับบริสุทธิ์ใจยังไง ควรอธิบายให้ชัดเจน นิสัยพระเอกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แล้วถ้ารักนางเอกทำไมถึงยังมีผู้หญิงมากมาย เป็นเพราะไม่รู้ตัวว่ารักหรอ อ่านแล้วรู้สึกว่าแพทนิสัยไม่น่ารักเลย ในขณะที่พายก็แสนดีจริงๆ ตัวละครที่มีเหตุผลที่สุดกลายเป็นมาริสา อ่านแล้วรู้สึกได้ว่านี่แหละ นิสัยคน
การถ่ายทอดอารมณ์ตัวละครยังไม่ดี พยายามดึงจุดพีคของตัวละครออกมาแต่ว่าจู่ๆก็ตัดฉับไปเลย มีขั้นตอนการถ่ายทอดอารมณ์ที่ไม่ลื่นไหลจนเหมือนมันเป็นไปตามที่วางไว้มากกว่าตามธรรมชาติ แต่หลังๆมีการถ่ายทอดอารมณ์ที่พัฒนาขึัน อย่างชื่นชมตอนที่พายร้องไห้บอกรักแพท มันสะท้านจนเยลลี่ขนลุกเลยค่ะ นอกจากนี้แอบชมตอนระหว่างหมากับกระต่าย อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความใส่ใจของผู้แต่ง ความรู้สึกพระเอกแสดงออกมาทางตุ๊กตาได้ดีจริงๆ ให้ 16 คะแนน

รวม - 64/100

ความเห็นส่วนตัว - ข้อเสียหลักๆอยู่ที่ปมเรื่องราบเรียบไม่ค่อยมีรสชาติและความแปลกใหม่ และการเขียนการจัดหน้ากระดาษการเปลี่ยนฉากที่ยังไม่ดีนัก แต่ว่าก็เป็นนิยายที่น่าสนใจอีกเรื่อง ทำไมถึงห้ามรักนะยังสงสัยอยู่555 ติชมเพราะหวังดีทั้งสิ้น สู้ๆนะคะ

สวัสดีค่ะ รอคิวนานรึเปล่า ต้องขอโทษจริงๆที่วิจารณ์งานให้ช้ามาก เพิ่งหาเวลาว่างอ่านได้ คำติชมมีเพื่อพัฒนาไม่ใช่บั่นทอนกำลังใจ และเป็นความเห็นส่วนบุคคลค่ะ เริ่มล่ะนะ

1.ชื่อเรื่อง (10 คะแนน) - สั้นมาก ถ้าใส่ภาษาไทยเข้าไปน่าจะดึงดูดกว่านี้ ที่สำคัญแค่ 3 ตอนเยลลี่ยังดูไม่ออกว่ามันเกี่ยวข้องกับชื่อเรื่องยังไง หรือว่าจะเริ่มเผยจุดนี้ในตอนต่อๆไปนะ? คำมันค่อนข้างขัดๆกันเอง ความมืดดำสีขาว? น่าสนใจเหมือนกัน ให้ 4

2.คำโปรยและบทนำ (10 คะแนน) - ไม่รู้จะให้คะแนนยังไง ไม่มีการโปรยคำนำและตัวเรื่องเลย ไม่มีเนื้อเรื่องย่อ เปิดมาก็โล่งว่างทั้งแนะนำเรื่องย่อๆและข้อมูลเบื้องต้น จุดนี้เป็นจุดที่สำคัญนะคะถ้าอยากดึงคนอ่านเยอะๆ ควรจะจับปมปริศนาที่เด็ดๆของพล็อตออกมาเขียนโปรยไว้ เช่น 'เมื่อผม ลูแปง ศัลยแพทย์สุดหล่อดันมาได้เคสคนไข้สาวที่เป็นโจร..' บลาๆ ก็จะทำให้คนอ่านพอรู้ว่าตัวเรื่องเป็นแนวนี้ๆนะ น่าอานรึเปล่า เป็นต้น
ส่วนบทนำ เปิดเรื่องมาเหมือนตอนแรกมากกว่าบทนำแฮะ ถ้าให้แนะนำก็ควรมีพาร์ตนางเอกดำเนินเรื่องในบทนำ อาจจะเป็นเหตุการณ์ก่อนถูกยิง เพราะเท่าที่อ่านนางเอกเป็นคนลึกลับและมีปริศนาอยู่เยอะ น่าจะให้เธอได้เปิดเรื่อง
เว้นวรรคผิด เช่น หันหน้าหนีแอบอมยิ้มเล็กๆไม่ให้คนอื่นเห็น // หันหน้าหนี แอบอมยิ้มเล็กๆไม่ให้คนอื่นเห็น
สำนวนเวิ่นเว้อวกวน เช่น ผมจึงยกแขนกับขาทีขยับไปมาละข้าง...แล้วผมก็ตัดสินใจอุ้มตัวเธออย่างระมัดระวัง...และผมก็รีบสตาร์ทรถวนกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งโดยเร็ว // อ่านแล้วรู้สึกมึนๆ ใช้คำว่าผมเยอะเกินไป คู่กับกริยาหลายตัวด้วย ถ้าตัดเหลือ ผมยกแขนกับขาเธอขยับไปมา..ก่อนจะอุ้มเธออย่างระมัดระวัง...แล้วรีบสตาร์ทรถวนกลับ.. พออ่านแล้วจะเข้าใจสถานการณ์มากกว่าและไม่วกวนอีกด้วย โดยรวมขาดคำโปรยแต่เปิดเรื่องดี ให้ 5

3.โครงเรื่อง(30 คะแนน) - พล็อตยังมัวๆอยู่ในดงหมอก(?) เพราะแค่ 3 ตอนเอง เยลลี่เลยยังเจาะพล็อตไม่ได้ จะไม่วิจารณ์ส่วนนี้ละกัน ขอวิจารณ์ด้านการดำเนินเรื่องแทน
ดำเนินเรื่องรวดเร็ว แต่ขัดกับสิ่งที่สื่อให้ผู้อ่านทราบได้ ถ้าให้พระเอกดำเนินเรื่องตั้งแต่ต้นควรมีจังหวะบอกชื่อพระเอก และตอนที่นางเอกเข้าโรงพยาบาลก็ควรเผยชื่อนางเอกได้แล้ว นั่นทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูขัดๆ รายละเอียดของตัวเรื่องหายไป
การเปลี่ยนฉาก เปลี่ยนเวลา เร็วแต่บรรยายน้อย ทำให้ดำเนินเรื่องต่อแบบติดขัด เช่น ตอนที่ 3 เมื่อกี้พยาบาลยังอยู่เลย แป๊บๆนางเอกก็พูดว่าตอนนี้พยาบาลกลับไปหมดแล้ว น่าจะเสริมว่า ระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิด พยาบาลก็ค่อยๆทยอยกลับไปจนหมดแล้ว..เป็นต้น อ่านแล้วจะได้ใจความและคิดภาพตามได้มากกว่า
ความสมเหตุสมผล บทนำเปิดเรื่องมา ถึงแม้ผู้ผ่าตัดจะเป็นหมอศัลยแพทย์ แต่ก็ไม่ได้รักษาด้านนี้โดยตรงและไม่มีประสบการณ์ กลับได้มาผ่าตัดเคสที่คัวเองไม่ถนัด ถือว่าไม่สมจริงนะคะ เพราะการจะผ่าตัดมันต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของคนไข้ให้มากนี่นา การดำเนินเรื่องมีปริศนาให้สงสัยและเห็นได้ว่าเรื่องนี้มีปมซับซ้อนกว่าที่คิด ดีมาก ให้ 25

4.ภาษา/การบรรยาย( 30 คะแนน) - หั่นเป็นสองส่วนค่ะ

-ภาษา การใช้คำเหมาะสมกับบริบทดี แต่ยังพบคำซ้ำเยอะ โดยเฉพาะ เลยล่ะ มากเลย ได้เลย หากละได้ก็ละ ตัดทิ้งได้ก็ตัด และลองใช้คำให้หลากหลายกว่านี้จะไม่ขัดตา คำผิดมีประปราย เช่น
สันนิฐาน/สันนิษฐาน
เคลส/เคส
เออส์/เอดส์
โกธร/โกรธ
ลุกลีลุกลน/ลุกลี้ลุกลน
เย็นช่ำ/เย็นฉ่ำ
อุดอู่/อุดอู้
อ่ะ/อ๊ะ!
มุมิ(?) - อันนี้ความหมายพอๆกับมุ้งมิ้งรึเปล่า(?) ใช้คำว่าน่ารักไปเลยเถอะ55
บางคำก็ผิดเพราะไม่รอบคอบ ลองตรวจทานให้ละเอียดค่ะ การใช้นั้น/นั่นก็ยังมีสลับกัน เช่น หัวหน้านั้นเอง/ต้องเป็น หัวหน้านั่นเอง
นั้นสินะครับ/นั่นสินะครับ
ลองเขียนแล้วอ่านออกเสียง จะพบว่าวรรณยุกต์นี้ควรใช้กับบริบทไหน สำนวนวกวน เช่น เดี๋ยวหมอจะไปตามเรียกหมอ // เดี๋ยวหมอจะไปตามหมอคนอื่น
ผมมองผมอย่างจับผม(จุดนี้น่าจะเขียนผิด)// เธอมองผมอย่างจับผิด
ฉันแค่ถูกยิงแค่นี้ // ฉันแค่ถูกยิงนะ
ฉันไม่ชอบที่ๆคนฟุ้งฟ่านเยอะๆ// ฉันไม่ชอบที่ๆคนพลุกพล่าน

-บรรยาย บรรยายสถานที่และฉากน้อยไปหน่อย เวลาเปลี่ยนฉากก็ยังปุบปับ บรรยายน้อย แต่บรรยายอากัปกิริยาและใช้บทสนทนาได้เป็นธรรมชาติ ควรใช้สีหน้า สายตา น้ำเสียง แสดงอารมณ์ให้มากกว่านี้ แทนการเดินบทสนทนาหรือให้นางเอกพูดกับตัวเอง เช่น ฉันหน้าแดงด้วยความอับอาย สายตาเขาใสซื่อ ซึ่งจะทำให้คนอ่านเห็นภาพและดึงอารมณ์ตัวละครออกมาได้สมจริงมากขึ้น โดยรวมก็อ่านแล้วลื่นไหลกว่านิยายรักทั่วไปนะ ให้ 25

5.ตัวละคร(20 คะแนน) - นับว่าเป็นจุดที่วิจารณ์ยากที่สุดเพราะว่าแค่สามตอนนี่เนอะ ตัวละครยังไม่แสดงนิสัยอะไรเยอะ เลยทำให้มันดูเกร่อๆ ไม่มีนิสัยเป็นเอกลักษณ์เท่าไหร่ พยายามเพิ่มบทบาทให้ตัวเอกแสดงนิสัยหลายๆแง่มุมออกมา จุดที่ควรปรับปรุงคือบรรยายลักษณะตัวละครน้อยมาก นึกภาพตามไม่ออก รวมถึงข้อมูลพื้นฐานอื่นๆที่ทำให้ค้างคาใจ เช่น พระเอกชื่อลูแปงนี่คนไทยหรืออะไร เพราะนางเอกชื่อไทยมาก มินตรา เป็นต้น อายุล่ะ? ตำแหน่งอาชีพล่ะ ฯลฯ ถ้าพยายามสอดแทรกรายละเอียดมากกว่านี้จะดีมาก โดยรวมไม่มีอะไรจะติชมเท่าใดนักเพราะตัวละครยังน้อยอยู่ หวังว่าจะกระจายบทบาทให้ตัวละครอื่นบ้าง ให้ 15

รวม - 74/100

ความเห็นส่วนตัว - วิจารณ์ยากมากเพราะ 3 ตอนยังบอกอะไรไม่ค่อยได้ และแต่ละตอนก็ค่อนข้างสั้นด้วย เรื่องคำผิดและจุดที่อ่านขัดตามที่รีเควสมาก็พบประปราย แต่โดยรวมชื่นชมว่าภาษาโอเคมากเลยค่ะ อ่านแล้วเพลินดี ปมเรื่องท่าทางจะซับซ้อน พยายามเข้านะคะ! ลูแปงน่ารักไป-//- ยิ่งแรงบันดาลใจมาจากชายหมอนี่แบบ..>///< เขินอ่ะ 555