คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : Ep.48 - Slaughter
UNagain.48 – Slaughter
เคร้ง! เสียงกึกก้องดังขึ้นเสียดหูทั้งสองฝ่าย
ตอนนี้เบื้องหน้าของเกลเผยให้เห็นอสุรกายจำนวนนับสิบเข้ากลุ้มรุมจู่โจมอย่างไม่หยุดยั้ง
เขาลอบสบถ ก่อนจะสะบั้นดาบถอนตัวออกมาเว้นระยะ
———มันเป็นตัวอะไรกัน?
แม้จะรูปลักษณ์ไม่สมประกอบคล้าย《อสุภะ》แต่โดยภาพรวมแล้วไม่ใช่
เจ้าสิ่งมีชีวิตพวกนี้แม้จะกำลังอ่อนด้อยกว่าอสุภะ
ทว่าผิวหนังกลับแข็งแกร่งราวกับเหล็ก ดาบอาคมของเกลทำได้แค่สร้างรอยถากเท่านั้น
มันแสยะยิ้มแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
“ขอยอมรับเลยว่าอสุภะอย่างแกน่ะมีกำลังเป็นจุดเด่นจนน่าหวาดหวั่น
ทว่า《อันเดต》อย่างพวกเราเองก็มีโล่เกราะอันแข็งแกร่งยากจะทำลายได้อยู่เช่นกัน
การที่ใช้อาคมระดับต่ำนั่นสร้างแผลถากๆได้ สำหรับสวะอย่างแกก็นับว่าไม่เลวทีเดียว”
“.....นี่แกเป็นใคร? มีความแค้นอะไรกับบ๊อบรึไง”
ทันใดนั้นเกลจึงโพล่งขึ้น ชายปริศนาตรงหน้าเมื่อรับฟังเสร็จจึงหรี่ตาต่ำ
แล้วทำสัญลักษณ์กางเขนขึ้นวูบหนึ่ง มันกล่าว
“มิได้ ชื่อของชั้นคือ【โดมินิค】ก็อย่างที่เห็นชั้นคือผู้ถือคริสต์มาจาก《นรกฟากเหนือแห่ง • เฮล》พอพูดแบบนี้แกคงจะรู้แล้วสินะว่าชั้นคือใคร?”
“โดมินิค?”
“ไม่ใช่! หมายถึงแกรู้แล้วสินะว่าฐานะของชั้นตอนนี้คือใคร!?”
“เอ่อ.....ศัตรู?”
“แม่งเอ๊ย! ชั้นหมายถึงแกรู้แล้วสินะว่าชั้นเป็น《เชสเซอร์》สิน่ะ!”
“เชสเซอร์?”
คืออะไรวะนั่น? ไอ้หมอนี่มันพูดเรื่องอะไรกัน? เกลนึกในใจเช่นนั้น
ขณะเดียวกันเมื่อโดมินิคเห็นท่าทีของอีกฝ่าย มันจึงขมวดคิ้วเปรยอย่างหงุดหงิด “หรือว่าแกไม่รู้?” ซึ่งเขาก็ตอบอย่างทื่อด้าน
“ก็คิดว่างั้น”
แปะ! เมื่อได้รับคำคอบโดมินิคก็ถึงกับกุมขมับ
มันว่า “เอาจริงดิ? นี่แกเป็นพวกบ๊อบ
แต่มันไม่ได้พูดถึง <เชสเซอร์> เลยเหรอ? ให้ตายสิ
รึว่ากระทั่งเรื่องชิงเขตแดนกันแกเองก็ไม่รู้?”
“ชิงเขตแดน? หมายถึงไอแซคกับพวกในเมืองงั้นเหรอ?”
“หา? พูดอะไรของแกไอซงไอแซคอะไรไม่รู้จักเว้ย! นี่คือสงครามศาสนาต่างหาก! ไม่ใช่ที่เล่นขายของแบบการตีกันเองโง่ๆหรอกนะ” โดมินิคถ่มน้ำลายลงพื้น พลางเอ่ยสำทับ
“เอาเถอะ แกจะรู้เรื่องสงครามรึไม่ก็ช่าง
แต่โทษฐานที่บังอาจเข้าข้าง <เชสเซอร์ • แจ๊ค> อย่างบ๊อบผลสุดท้ายก็มีแต่หายนะเฝ้ารออยู่”
———โดมินิคตวาดลั่น
“ตายซะ..!”
เคร้ง!
ทันใดนั้นก็ก่อนคมเขี้ยวของอันเดตใกล้สัมผัสต้อง
เบื้องหน้าหว่างกลางของเกลก็เผยให้เห็นอิสตรีนางหนึ่งพุ่งเข้าสกัดกั้นไว้ทันท่วงที
ประกายไฟจากหนึ่งเขี้ยวอสูรและหนึ่งหอกอาคมปรากฏขึ้นให้เห็น
“คุณเมด..!?”
เขาอุทาน
แม้จะมีเยอะจนจำไม่หมดแต่เนื่องจากหญิงสาวตรงหน้าสวมชุดทูนิคไหมสีขาวดำของแม่บ้านยุคกลางอยู่จึงทำให้นึกออก
ขณะจะเอื้อนเอ่ยประโยคถัดไป เกลก็รับรู้การมาถึงอีกระลอก
นั่นคือกลุ่มเมดสาวกว่าสามสิบชีวิตซึ่งกำลังมุ่งหน้าปะทะต่ออันเดต
———คนพวกนี้กำลังสนับสนุนเขาอยู่!
“คุณเกล! เรื่องทางนี้กรุณาให้เราจัดการเถอะ! ตอนนี้นายท่านกำลังรอคุณอยู่”
“กำลังรอชั้น? หมายความว่าไงกัน?”
“ไม่มีเวลาแล้ว! รบกวนคุณเกลช่วยทำตามคำขอด้วยเถอะค่ะ!” หล่อนโพล่งเสร็จก็ซัดหอกเข้าใส่อันเดตจนกระเด็นไปไกลร่วม 10 เมตร คนอื่นเองก็ร้องขอโดยพร้อมกัน
“ขอร้องล่ะค่ะ!”
เสียงสตรีสาวดังก้อง ขณะเดียวกันโดมินิคก็ลอบขบฟันแน่น
กลุ่มเมดสาวเหล่านี้แม้ผิวเผินดูไม่มีอะไร
ทว่าทั้งหมดนั้นจัดเป็นยอดฝีมือยากจะประมาท ทางด้านเกลเมื่อเห็นเหล่าเมดสาวร้องขอ
เขาจึงตอบเสียงเรียบกลับไป
“เข้าใจแล้ว”
จากนั้นชายหนุ่มจึงทะยานเข้าสู่ศูนย์วิจัยปล่อยให้ลานด้านหน้านี้เป็นภาระของกลุ่มเมดนับสามสิบชีวิต
เมื่ออีกฝ่ายเห็นเกลหายลับไปจึงแค่นเสียงว่า “เหอะ! คิดจะขัดประสงค์ของพระเจ้าสินะ”
โดมินิคร่ายอาคม แล้วเปรยว่า——
“จงประจักษ์สู่สายตา【สเตจิส】!”
วิ้ง! ทันใดนั้นเบื้องหน้าของเขาจึงปรากฏหลุมดำขนาดใหญ่ขึ้นผืนหนึ่ง
จากนั้นก็มีเสียงกร้านเปล่งขึ้นจากภายใน “เฮ้อ~ สุดท้ายก็ต้องพึ่งพวกชั้นสิเนี่ย” จบคำเหนือหลุมดำก็เผยให้เห็นบุคคลหนึ่งก้าวออกมา
มันผู้นี้มีลักษณะสูงผอมตาซูบเซียวน่าขนลุก ตอนนั้นเองก็มีเสียงร้องทัก “อย่าหยุดอยู่กับที่สิ มันเกะกะนะ”
หนนี้เป็นเสียงหวานของหญิงสาวนางหนึ่ง
“โอ๊ะ โทษทีๆ” ชายสูงโปร่งตอบก่อนจะเลิกแถวออกมา
เผยให้เห็นสตรีสาวผมทองย่างเท้าออกมาอย่างสง่าผ่าเผย
หล่อนมองดูสถานการณ์พักนึงแล้วว่า “โดมินิคทั้งที่เจ้าเป็นหนึ่งใน <โฟลทเอช> แท้ๆ แค่พวกสวะไม่กี่คนไยต้องเรียกพวกข้ากัน?”
“ถุย! เงียบปากไปเลยมาร์กาเร็ต
แค่สวะพวกนี้ชั้นจัดการได้ ที่เรียกแกกับบลูซมาก็เพื่อให้ไปล่าแจ๊คต่างหากเล่า” ทันใดนั้นบลูซจึงหาวออกมา พลางเปรยขึ้น “ก็ไมค์ไปจัดการแล้วนี่?”
“ชั้นสังหรณ์ใจไม่ดี”
“ขี้กังวลซะจริง.....ช่างเถอะ ชั้นเองก็กำลังเบื่อๆอยู่พอดี” บลูซบิดไหล่ดังกร๊อบแกร๊บครู่หนึ่งก่อนจะร่ายบริกรรม แล้วเปล่งเสียงว่า
“จงลุ่มหลง【อันเดต】!”
۞۞۞
ความคิดเห็น