[Fic reborn];;แย่ล่ะ เราหลุดมาในรีบอร์นได้ไง?!O_o

ลำดับตอนที่ #18 : ภารกิจที่พี่มอบให้=__= //แก้นิดๆ

เฮลโหลววววววว  เฮวี่บอดี้  ไอบีแบ็คคคคค

มูนด็อกกลับมาแล้ว  ขี้หมาเย้เย้กัลบมาแล้วหลังจากหายหัวไปเป็นปีๆ

ขอแก้ตอนนี้นิดนึงนะ....... ตอนนี้เหมือนมันมีปัญหาด้านการจัดวางหน้า ทำให้อ่านแปลกๆ
เลยทำให้พาลไม่อยากอัพมาได้เป็นปี 555555


++++++++++++++++
++++++
+++
++

ณ พักกลางวัน
 

“ฮือออออออ พี่อากิระนิสัยเสียฉันไม่อยากโดนรับน้อง”แพมม่าครวญครางเหมือนหมาโดนวางยาเบื่อ

“เอาน่า  อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิดละนะ^O^”ซาโยหัวเราะถูกใจ

“ใช่ๆ น่าตื่นเต้นดีออก*O*”โยรุพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย

“พวกเอจะระรื่นกันเกินไปแล้วนะยะ”กรีนส่ายหน้าเมื่อเห็นสองสาวในคราบหนุ่มทำหน้ายิ้มแย้มจนน่าหมั่นไส้

“ชินิ....เธอก็ไม่อยากใช่ไหมT_T”แพมม่าหันมาหาพรรคหาพวก

“-O-a ฉันเหรอ ฉันยังไงก็ได้ น่าสนุกดี”ชินิยักไหล่

“เรนะ....”

“เอ๋....ฉันว่ามันก็น่าหนุกน้า  ทำไมไม่อยากละแพมม่า”เรนะหันมายิ้มแป้นอีกคน

“พวกเธทำไมระรื่นกันอย่างนี้TOT” “ไม่รู้เลยเหรอไงว่าการรับน้องของห้องพี่รหัสเรามันโหดเหี้ยมแค่ไหน”แพมม่าโอดครวญ

“เว่อร์ไปแล้วแพมม่า”เรด้าส่ายหน้า

“นั้นสิ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ตอนพวกฉันโดนรับน้องก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรนักหรอกนะ”อาโอมิปลอบเพื่อนสาว

“T_T”

 

 

            ขณะที่แปดสาวกำลังพูดคุยไปเรื่อยก็มีเสียงแสนคุ้นดังขึ้น

“อยู่ที่นี่ตามที่พวกในห้องบอกจริงด้วย ไอ้พวกตัวแสบ-__-“

“อ้าว  อ.เบียคุรันมาทำไรที่ดาดฟ้าเหรอครับ^O^?”โยรุรีบเปลี่ยนท่าทางเป็นมาดแมนทันทีที่มีคนอื่นขึ้นมาบนดาดฟ้าที่พวกเธอเพิ่งจะตั้งหลักเป็นที่กินข้าว

“เรื่องชมรมของพวกเธอนะสิ ตกลงจะเอายังไวมิทราบ อยากโดนนั่งยางใช่ไหม”เบียคุรันพูดไปคิ้วกระตุกไป

“เอ้า! อ.ครับเราก็หาสมาชิกครบแล้วนี่ครับ”ชินิตอบรับหน้าตาใส

“ครบแล้วตรงไหนมิทราบ มีพวกเธอทั้งหมดแปดคน รวม บาจิล ฮิบาริ มุคุโร่ สึนะ โกคุเทระ เคน โคลม จิคุสะ เบล ฟราน ก็ทีแค่สิบแปดคน!  ผอ.ให้หาให้ครบยี่สิบไม่ใช่รึไง แถมอ.ที่ปรึกษประจำชมรมก็ไม่มี”เบียคุรันพูดเสียงเย็น

“=o= เลนไหนแกบอกว่าไปต่อรองกับผ.อ.แล้วไงวะ”ซาโยหันมาถามเรนะตัวต้นเรื่องการเจรจาต่างๆ

“=o=a อา....ไปคุยแล้วผ.อ.ไม่อนุญาติวะ....”เรนะพูด

“เฮ้ย! แล้วทำไมพึ่งมาบอก”

“อ้อ...เรื่องนั้นสมาชิกอีกสองคนนะ ฉันให้หัวหน้าหน่วยเบ็ดตะเล็ดจัดการแล้ว”

“=___=ใครคือหัวหน้าหน่วยเบ็ดตะเล็ดเหรอ”เรด้าหันควับมามองเรนะอย่างสงสัยทันที

“ฉันเอง....มีปัญหาอะไรยัยสัตว์กินพืช แล้วใครให้พวกแกสุมหัวกันบนนี้”ฮิบาริที่โผล่มาจากทางประตูขึ้นดาดฟ้าพูดขึ้นมือก็บิดทอนฟาไปมาเหมือนคันไม้คันมืออยากซัดคน

“ฮะ..ฮิบาริซัง=[]=”อาโอมิมองหัวหน้ากรรมการคุมกฏที่กลายเป็นหัวหน้าหน่วยเบ็ดตะเล็ดอะไรสักอย่างเข้าอย่างตกใจ

“หืม...งั้นสมาชิกอีกสองคนเป็นใคร”เบียคุรันถามขึ้น

“คุซาคาเบะ กับ ลูกไล่คนไหนสักคนในคณะกรรมการคุมกฏ-_-“ฮิบาริตอบหน้าตาย

“เล่นง่ายไปไหมท่าน=____=;;;”ซาโยกระซิบกับเรนะ

“แล้วอ.ที่ปรึกษาละ-___-+”เบียคุรันถามขึ้น

“ก็อ.ไงคะ/ครับ”ทั้งหมดพร้อมเพรียงกันตอบ

“ฉันไปเกี่ยวกับพวกแกตอนไหนฟะ”เบียคุรันเลิกคิ้วขึ้น

“ก็พวกผมหาอ.ที่ปรึกษาไม่ได้เพราะเวลามันเร่งรัด อ.เป็นอาจารย์ประจำชั้นของเราลูกศิษย์ในความปกครองมีปัญหาอ.ก็ต้องยื่นมือมาช่วยสิครับ”ชินิพูด

“แถไปเรื่อยนะ-_-^”เบียคุรันบ่นอย่างปลงตกกับนักเรียนตรงหน้า

“แล้วอ.จะเป็นไหมครับ”ซาโยถามเป็นการกดดันอีกต่อ

“ก็ได้.....ฉันจะเป็น....หึหึหึ แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังละกันที่เลือกฉันเป็นอ.ที่ปรึกษาชมรม”เบียคุรันหัวเราะเสียงเย็นชวนสยองก่อนจะเดินจากไป

“=O=;;;;”

“กร๊ากกก ทีนี้ก็หมดปัญหา”

“อา.....ฮิบาริซังนี่เล่นง่ายจังนะคะ”อาโอมิพูด

“ทีนี้ก็เหลือแต่เรื่องรับน้องขอเจ้าพวกนี้ละนะ”กรีนพูดพลางพยักหน้าไปทางซาโย เรนะ โยรุและชินิที่ดูไม่ทุกไม่ร้อนอะไรทั้งสิ้น

“ช่างเถอะ กินๆเข้าไปเดี๋ยวเรียบภาคบ่ายเสร็จจะได้รีบๆไปหาพี่แล้วกลับบ้าน”แพมม่าที่ปลงไปแล้วก็หันมาสนใจขนมปังตรงหน้าแทน

“นั้นสิ”ว่าแล้วทั้งหมดก็ตั้งหน้าตั้งตากินก่อนที่กริ่งจะดังบอกเวลาเข้าเรียน

 

 

และแล้ว.....เวลายามเย็นก็มาถึงอย่างรวดเร็ว.......

สี่หนุ่มปลอมกับหนึ่งสาวจึงได้ไปหาพวกรุ่นพี่ของตนที่ห้องของพวกพี่ปีสาม(ก็ม.6นั้นแหละ)

“พี่คร้าบบบบบ  พวกกระพ้มมาแล้วววว”โยรุพูดขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้อง

“โอ้  มากันพอดีเลย”อากิระหันมามองน้องๆทั้งหเอย่างเหมือนจะเอ็นดู

“แล้วพี่เรียกพวกเรามา  เรื่องรับน้อง....มีอะไรบ้างครับ พวกเราต้องขัดส้วมแทนพี่รึเปล่า”ซาโยถามขึ้น

“ไม่ใช่หรอก  พรี่งนี้เราจะเริ่มรับน้องกันนะ  ที่พี่จะให้ทำก็คือล่าลายเซ็นของพี่ๆในห้องให้ครบ”อากิระอิบายอย่างใจเย็น

“หา! ห้องพี่มีตั้งยี่สิบสามคนเลยนะคะ”แพมม่ารีบถามทันที

“ฮะๆๆ ไม่หรอกๆพี่คัดพี่โหดๆให้พวกเธอล่าลายเซ็นโดยเฉพาะ  ห้ามบังคับอะไรพี่เค้าทั้งนั้นต้องทำให้พี่เค้าพอใจ พี่คนนั้นถึงจะให้ลายเซ็นเข้าใจไหม”

“ก็ฟังดูไม่ยากเท่าไหร่”ชินิยักไหล่

“แน่ใจเหรอน้องชิน”อากิระยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยื่นรายชื่อของพี่ๆที่ต้องล่าลายเซ็นมาให้ได้

1.โคคิ อากิระ

2.มิยาโมโตะ ทาเครุ

3.ซาซางาวะ เรียวเฮ

4.มินามิ เรกะ

5.ฮิบาริ เคียวยะ

6.โซโนซากิ ชิอง

7.โซซากิ มิอง

8.โฮโจ ซาโตมิ

9.โรคุโด มุคุโร่

10.คาคุเซย์ มิสึกิ

 

           เมื่อทั้งหมดชะโงกดุชื่อแล้วก้ต้องบอกให้ชินิกลืนคำพูดลงไปในทันทีเพราะในรายชื่อมีฮิบาริอยู่ด้วย!!! และพวกเธอไม่แน่ใจว่าฮิบาริจะยอมเล่นด้วยหรือเปล่าตอนที่ล่าลายเซ็น

“พี่...เอาใครมาแทนพี่ฮิบาริได้ไหม-__-;;;”ซาโยหันมาถามอากิระอีกรอบ

“ไม่ได้จ้า”อากิระหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของเหล่าน้องๆ

“ที่สำคัญนะ ฮิบาริอาจจะกลายเป็นพี่รหัสของหนึ่งในสี่หนุ่มก็ได้นะ”อากิระชี้นิ้วไปทางฮิบาริที่มองพวกซาโยด้วยหางตาอยู่

“หมายความว่าไง=__=”เรนะเริ่มเหงื่อตก

“เพราะปีที่แล้วตอนแรกเรามีกันยี่สิบสามคนแต่ รุ่นน้องในห้องรหัสมีแค่สิบเก้าคน ปีที่แล้วเราเลยมีคนไม่มีน้องรหัส นั้นก็คือ ฮิบาริ มุคุโร่ เรียวเฮ แล้วก็มิสึกิ”อากิระอิบาย

 

                **ขออธิบายนิดหน่อย  ห้องที่พวกโยรุ เข้ามาอยู่นั้นเป็นห้องพิเศษใช่ระบบเลื่อนชั้นเอาเลยสอบได้ไม่ได้เรื่องนั้นอีกเรื่อง
นักเรียนในห้องส่วนใหญ่เป็นเด็กมีปัญหาไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแต่ต้องส้นใหญ่พอสมควรจึงอยู่ห้องนี้ได้....ยกตัวอย่างได้จากกรีนที่มีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์โกรธ แถมเป็นคนของยากูซ่า พวกสึนะก็เป็นมาเฟีย.....อ้อ! เห็นอากิระดูใจดีอย่างนี้ที่จริงแล้วอากิระเองก็เป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกัน  เขาเคยระเบิดโรงอาหารด้วยชุดเคมีทดลองเด็กเล่นมาแล้ว=_=;;;
 

ดังนั้นจำนวนนักเรียนที่มีอยู่ในห้องนี้จึงน้อยบ้างถ้าเทียบกับห้องอื่นๆ

“ที่แน่ๆฉันไม่อยากมีพี่รหัสเป็นมคุโร่ฟะ”ชินิกระซิบแล้วทำหน้าขยะแขยงให้เพื่อนๆเห็นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆได้จากแพมม่า

“เหมือนกัน  ใครอยากได้เอาไปเลย ฉันไม่อยากเจอะเจอกับฮิบาริมากกว่าในชมรมกับห้องกรรมการอีกแล้ว”ซาโยพูดพลางทำหน้าหดหู่

“เอ่อ.....ที่พี่เรียกพวกเรามาแค่นี้ใช่ไหมคะ พวกเราจะได้กลับไปเตรีมตัวที่บ้าน”
แพมม่าพูดแล้วรีบลากเพื่อนออกจากห้องเพราะรู้สึกได้ถึงสายตาคาดโทษจากรุ่นพี่ที่ถูกพูดถึงเมื่อสักครู่

“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”แพมม่าโบกมือลาเพื่อนอีกสี่คน

“ให้พวกเราขับรถไปส่งบ้านไหม”เรนะเสนอ

“นี่พวกเธอแอบขับรถมาโรงเรียนเหรอ=____=”

“อาฮะ แอบจอดไว้หลังกำแพงตะวันตกนะ”ชินิพูด

“นี่พวกเธอ....ไม่เคยมีกฏจำไว้ในสมองเลยใช่ไหมเนี้ย”แพมม่าบ่น แต่ก็เดินตามเพื่อนไป

“งั้นพวกเธอก็ไปพักกินขนมที่บ้านฉันด้วยเลยละกัน”แพมม่าชวน

“เย้~~~~   มีเค้กไหม*O*”เรนะถามทันทีเมื่อได้ยินเรื่องกิน

“จ้าๆ มีจ้า”แพมม่าส่ายหน้าก่อนจะขึ้นรถไป

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

รอตอนต่อไปจ้า:D //ไอม แบ็ค