" โลกออนไลน์ " ผมเชื่อว่าถ้าผมเอ่ยชื่อนี้ขึ้นมาหลายคนคงจะรู้แล้วแหละว่ามันคืออะไร ถ้าพวกเราที่เป็นเหล่าเกมเมอร์จำพวกเกมส์ออนไลน์ที่มีเพิ่มมาใหม่ ๆ อยู่เรื่อย ๆ อยู่แล้วอ่ะนะครับแต่นอกจากเกมส์ออนไลน์พวกนี้แล้ว มันก็ยังมีโลกออนไลน์อีกแบบหนึ่งเหมือนกันนะพี่น้อง ที่ไม่ใช่แค่การเล่นเกมส์ร่วมกันในโลกเหล่านี้เพียงอย่างเดียว แต่มันเป็นการพูดคุยผ่านโลกเหล่านี้แบบระบบ MSN ในสมัยก่อนเป็นต้น เพียงแต่ว่าแม่งต้องเสียเวลานั่งเกาตูดกดรีเฟรชหน้าเวปนั้นเพื่อรอคำตอบจากฝั่งโน้นเค้าก็เท่านั้นเอง อ่ะนั่นแน่ !! ทุกคนคงจะร้องอ๋อกันแล้วล่ะสิว่าผมกำลังจะพูดถึงเรื่องอะไรในหัวข้อเรื่องสนทนาภาษาไอ้เอกันในวันนี้ ใช่แล้วครับไอ้คำว่า Online Society ที่ผมขึ้นหัวข้อเรื่องเล่ามาในวันนี้มันก็คือ Website ที่ชาวโลกทุกคนรู้จักกันดีทั่วทั้งประเทศไทยหรืออาจจะทั่วโลกในขณะนี้เลยก็ได้ มันคือเวปฮี้ฮ่า ( Hi5 ) หรือว่าจะเป็นเวปชื่อของพายุชนิดหนึ่ง ( Twitter ) หรือว่าเวปใบหน้าของหนังสือ ( Facebook ) อะไรพวกนี้นั่นเองครับเพ่น้องงงงงง
ทำไมผมถึงพูดเรื่องนี้น่ะเหรอครับ สาเหตุก็เพราะว่าไอ้พวกเวปเหล่านี้นี่แหละครับที่ทำให้กลุ่มคนที่ไม่ว่าจะเป็น เด็กนักเรียน นักข่าว หรือแม้กระทั่งพิธีกรในรายการต่าง ๆ มีแต่เรื่องมาเล่าหรือเอามาแฉให้คนอื่น ๆ ฟังกันไม่เว้นในแต่ละวัน ซึ่งมีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีปน ๆ กันมา แต่ส่วนใหญ่ที่ผมเห็นมานั้นจะเป็นเรื่องที่แม่งไม่เคยมีดีทั้งนั้นเลยอ่ะนะครับในจุดนี้ ยิ่งพวกดารานักแสดงเนี่ยโดยกันบ่อยนักแล ประมาณว่าโดนพวกมือดีไปขุดรากเหง้าที่มาที่ไปจากเวปเหล่านี้นี่แหละ แล้วก็เอามาโพสลงในบทความของคนเหล่านี้ จนทำให้เหล่าดารานักแสดงที่ตกเป็นผู้เคราะห์ร้ายเหล่านี้ต้องเสียชื่อเสียอนาคตกันไป บ้างก็ออกมาแก้ข่าวกับเรื่องที่ตัวเองเจอมาแทบจะทุกวัน จะว่าไปพวกนักข่าวที่ทำแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องดีเลยนะครับ เพื่อให้ได้เงินในการเสนอข่าวของตัวเอง ถึงกับต้องยอมหาเรื่องให้ผู้รับเคราะห์เหล่านี้ออกมาแก้ข่าวกันให้วุ่นวาย เพื่อจะให้ตัวเองได้มีงานทำกันอย่างนั้นน่ะเหรอ แย่ว่ะสาดไอ้พวกนี้แม่งคบไม่ได้จริง ๆ ให้ตายดิวะ เอาเถอะแต่ยังไงซะก็ใช่ว่าเวปแบบนี้จะไม่มีเรื่องดีนะครับเพียงแต่ว่ามันหาได้ไม่เยอะเท่าเรื่องแย่ ๆ เนี่ยสิ ตัวอย่างเรื่องดี ๆ ของเวปที่ผมพอหาเจอก็เช่น
1. เราได้เพื่อนจากหลากหลายเชื้อชาติในการพูดคุยกัน เพราะว่าเวปไซต์เหล่านี้มันเป็นเวปของต่างประเทศซะส่วนใหญ่ คนที่เล่นเวปพวกนี้ก็ใช่ว่าจะมีแต่คนไทยเท่านั้น ชาวต่างชาติก็เล่นเหมือนกันแถมมีเยอะซะด้วย เพราะฉะนั้นถ้าเราอยากเรียนนานาชาติ โดยที่ไม่ต้องเสียค่าเทอมแพง ๆ ในการสมัครเรียนโรงเรียนอินเตอร์ไฮโซโก้หรูสุดหูรูดอะไรนั่น ผมก็แนะนำให้ใช้เวปเหล่านี้หาเพื่อนที่เป็นชาวต่างชาติคุยกันไปได้เลยนะเออ จะได้รู้เรื่องวิถีชีวิตของพวกเค้าบ้างถ้าหากว่าเรามีคนรู้จักเป็นชาวต่างชาติอยู่แล้วอ่ะนะครับ หรือถ้าไม่มีพวกท่านจะโบกปูนไว้ที่หน้าตัวเองซะหน่อย แล้วก็ขอเพิ่มเป็นรายชื่อเพื่อนทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้จักไปเลยก็ได้ ไม่แน่เราอาจจะคุยกันถูกคอก็ได้นะเออ แต่ผมขอเตือนว่าถ้าจะทำแบบนี้ผมว่าคุณท่านคงจะต้องมีพื้นฐานทางด้านภาษาอยู่บ้างนะตัวเธอ ไม่งั้นเราไปคุยโดยใช้คำศัพท์ของบ้านเค้าวิบัติหมดยิ่งกว่าภาษาเอเลี่ยนของบ้านเราซะขนาดนั้น ผมว่าคุยอยู่เว้าอีสานกับเพื่อนบ้านตัวเองดีกว่าเด้อครับ อย่าไปฝืนชะตาชีวิตติดอินเตอร์ตามพวกนั้นเลยนะตัวเธอ
2. นอกจากคุณจะได้เพื่อนจากหลายเชื้อชาติจากเวปเหล่านี้แล้ว อีกข้อหนึ่งซึ่งผมเพิ่งค้นพบได้ไม่นานมานี้จากเจ้าของเหตุการณ์จริงเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในเวปพูดคุยเหล่านี้นั่นก็คือ มีกลุ่มคนบางกลุ่มได้คู่รักเป็นคนในนั้นด้วยก็มีนะครับ ประมาณว่าคุยกันไปคุยกันมานัดเจอกันจนตกลงคบกันเป็นแฟนไปในที่สุด ซึ่งในเรื่องนี้ผมก็คิดว่าน่าจะมีชาวเด็กดีอยู่หลายคู่เหมือนกันแหละน่า ที่เจอกันด้วยเรื่องแบบนี้เหมือนกันอ่ะนอกจากเจอกันในเกมส์แล้วอ่ะนะเหอ ๆ แต่ทว่าคนที่เรานัดเจอนั้น หน้าตาของเขาหรือเธอผู้นั้นจะเป็นคนเดียวกับรูปใน Profile ของพวกเขาหรือเปล่านั่น ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องใช้วิจารณญาณในการไตร่ตรองนึกคิดก่อนที่จะนัดเจอกันเอาเองนะครับผมขอไม่ขยายความดีกว่านะตะเองอ่ะเหอ ๆ
3. ข้อนี้ผมว่าน่าจะเป็นข้อดีข้อสุดท้ายของเวปไซต์เหล่านี้แล้วนะที่ผมหามาได้เนี่ย ที่ผมหาได้ก็คือเวปเหล่านี้มันมีประโยชน์อื่น นอกจากการพูดคุยกับเพื่อนฝูงหรือโชว์ภาพแอ๊บแบ๊วของตัวเองอีกนะครับ ประโยชน์ที่ผมหาเจอนี้มันคือการอัพเดตข่าวสารในไอดีของตัวผู้ใช้นั่นเองครับ ซึ่งไอ้ประโยชน์ในข้อสุดท้ายนี้นี่แหละ ที่ไม่ค่อยมีผู้เล่นเวปเหล่านี้ใช้กันให้มันเป็นประโยชน์ส่วนใหญ่จะเป็นเหล่ากลุ่มคนที่ทำงานในวงการต่าง ๆ ซะมากกว่าที่จะนำประโยชน์เรื่องนี้มาใช้ ผมขอยกตัวอย่างเป็นเหล่าคนที่ทำงานในเบื้องหลังของวงการบันเทิงละกันนะครับ ประมาณว่าเหล่ากลุ่ม Producer หรือศิลปินนักร้องอะไรประมาณนี้เป็นต้น ที่พวกเขาเหล่านี้จะเอาข่าวสารของตัวเองเนี่ยมาโพสเอาไว้ในไอดีของตัวเอง เพื่ออัพเดตเรื่องราวให้แฟน ๆ ของศิลปินแต่ละคนได้รับทราบและไปให้กำลังใจกัน ซึ่งนี่เป็นเรื่งที่ดีครับ เพราะว่าจะทำให้ศิลปินมีกำลังใจในการทำงานต่อไป และเหล่าแฟนคลับก็จะทันข่าวสารของศิลปินที่ตัวเองชอบ พร้อมกับตามไปให้กำลังใจเป็นเรื่องเป็นราวกันไป
และนี่ก็เป็นข้อดีที่ผมหาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นครับ คราวนี้มาถึงเรื่องที่เป็นหัวใจหลักของหัวข้อเรื่องเล่าของผมกันเลยละกัน ( อ้าวเฮ้ย !! แล้วที่เอ็งพูดมาตั้งแต่แรกนั่นไม่ใช่ประเด็นหลักของมึงหรอกเรอะไอ้ห่าเอ ฆ่าแม่งซะเลยดีมั้ยเนี่ยไอ้เวลกูอุตส่าห์ตั้งใจอ่านมาตั้งนานนะเฮ้ย ) ประเด็นที่ผมพูดให้ฟังก่อนหน้านั้น มันไม่ใช่จุดประสงค์ที่ผมต้องการจะบอกให้ฟังหรอกครับ จะบ้ากะละมังผมเพียงแค่ชี้ให้เห็นเรื่องดี ๆ ของหัวข้อนี้ก่อนที่จะแสดงมุมมองในด้านตรงข้ามให้ได้เห็นกันเท่านั้นเองครับพี่น้อง อย่างที่ทุก ๆ คนรู้ ๆ กันอยู่แล้ว ว่าแต่ละเรื่องของผมนี้มันไม่เคยมีเรื่องอะไรดี ๆ อยู่แล้ว แต่ละอย่างถ้ามันไม่ได้เลือดหัวตัวเองมันก็ไม่สะใจจอร์จเด้ แล้วแบบนี้กูจะเขียนมาทำเพื่ออะไรล่ะ ถ้าจะมาพูดแบบนักวิชาการอ่ะบ้าป่าวพวกมึงกูยังเรียนอยู่นะแสดถึงจะใกล้จบแล้วก็เหอะ เอาล่ะเข้าเรื่องเลยดีกว่า
หัวข้อนี้ที่ผมเขียนขึ้นมาก็เพราะจุดประสงค์ที่ว่า กูเบื่อครับพี่น้องกูเบื่อไอ้พวกเวปเหล่านี้ที่แม่งออกลูกมากันเยอะแยะ ไม่ต่างจากนักร้องบอยแบนด์ของเกาหลีในปัจจุบันเลยมึงอย่างที่ผมเคยพูดให้ทุกคนฟังไปเมื่อช่วงสองเรื่องก่อนหน้านั้นอ่ะแหละ ซึ่งตอนนี้ผมได้เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่แล้วนะครับเผื่อคนที่มาอ่านคนก่อน ๆ อาจจะยังไม่เข้าใจหัวข้อของผมในครั้งนั้นอ่ะ เอาล่ะผมเบื่อเพราะอะไรน่ะเหรอ ก็จะไม่ให้เบื่อได้ยังไงล่ะแม่งเอ้ยตอนแรก ๆ มีแค่เวปฮี้ฮ่ามาผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอกเพราะผมไม่ได้เล่นอยู่แล้วเวปพวกนี้ ก็แม่งไม่ได้มีส้นตีนอะไรให้ผมเล่นเลยนี่หว่าวัน ๆ แม่งก็แค่เข้าไปพิมพ์คอมเม้นท์ประมาณว่า " มาเม้นท์แล้วนะ... " ( แค่นี้จบ ) เสร็จแล้วก็นั่งแคะขี้มูก เกาตูด ดูดหรี่ กดรีเฟรชหน้าจอรอให้ฝั่งโน้นแม่งตอบกลับมา พอมันยังไม่ตอบกลับมากูก็เข้าไปเล่นเกมส์ที่แม่งจัดไว้ให้ซึ่งมันก็มีแต่เกมส์เดิม ๆ นั่งทำลายสถิติชาวบ้านเค้าเล่น ๆ อะไรประมาณนั้น พอทำลายไม่ได้แม่งก็เซงมานั่งโพสรูปตัวเองที่วัน ๆ กูก็ถ่ายแต่รูปประมาณว่า ชูสองนิ้วทำแก้มป่อง ๆ หลับตาข้างหนึ่งเอียงมุมกล้อง 30 องศา แล้วก็เอานิ้วจิ้มแก้มที่ดูเหมือนกับว่ามึงอมลูกมะนาวอยู่ให้มันป่องขึ้นมาอะไรประมาณนั้น พลางคิดในใจว่า " นู๋น่ารักมิเคอะอ่ะงุงิ " หรือ " แบ๊วได้อีกนะเคอะคุณน้อง " ( หรืออาจจะเป็นรูปชาวบ้านที่ไปดูดจากคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ) ต่อพร้อมคำอธิบายประกอบภาพ ใส่ ๆ ๆ แม่งลงไป ( ผิดถูกห่าเหวอะไรช่างแม่มัน กูไม่สนซะอย่างแค่รูปที่กูเอามามันหล่อสวยถูกใจกู ๆ เก็บหมดถ้ามันไม่ใช่รูปตัวเองอะไรประมาณนั้น เป็นต้น ) แล้วก็เอาขึ้นสไลด์ปล่อยม่างไหลไปยาว ๆ เสร็จแล้วก็กดรีเฟรชดูคอมเม้นท์ที่มาใหม่อีกครั้งนึง พอเจอแล้วก็คุยตอบกลับไปสั้น ๆ แล้วก็นั่งรอต่อเหมือนเดิม
ไอ้ตัวผมที่เห็นคนที่แม่งเล่นเวปพวกนี้ผมเห็นแล้วก็ฮานะครับ ประมาณว่ามึงจะนั่งรอคอมเม้นท์อย่างนี้ทั้งวันโดยที่งานการไม่มีทำเรอะไงสาด แล้วเวปอื่นที่มึงเปิดฆ่าเวลารอเนี่ยม่างก็มีอยู่สองสามเวปแถม MSN อีกหนึ่ง ทำไมมึงไม่ไปคุยกันใน M กันซะเลยล่ะวะสิ้นเรื่องสิ้นราว จะมานั่งรอคำตอบของฝั่งโน้นในฮี้ฮ่าทำ อากง อาม่า อาม้า อาป๊า มึงเหรอไงสาด มึงก็แอดเมล์แม่งไป แล้วก็คุยกันในเอ็มไปเลยเด้มันต่างกันตรงไหนวะเฮ้ย รูปแม่งก็มีเหมือนกันแถมไม่ต้องกดรีเฟรชรอคำตอบด้วย พอมันตอบกลับมาเดี๋ยวแม่งก็ดังให้มึงรู้ตัวเองนั่นแหละสาด มีเวลาไปทำส้นตีนอะไรต่อตั้งหลายอย่างบ้าป่าววะพวกมึงเนี่ย แต่แค่เวปฮี้ฮ่านี้ยังไม่เท่าไหร่ครับหลัง ๆ มาผมเองก็เฉย ๆ กับเวปเหล่านี้แล้วแหละ แต่ที่ทำให้ผมรู้สึกปวดขมับนับญาติไม่ถูกลูกหรือพ่อหม้อหรือไหไตหรือตับอะไรนั่นก็คือ หลังจากเวปฮี้ฮ่ามันฮิตไปได้ซักพักใหญ่ ๆ ไอ้เวปแบบนี้มันก็มีเพิ่มมาอีกแล้วครับพี่น้อง ชื่อของมันก็คือ Twitter กับ Facebook และอื่น ๆ อีกมากมายที่พากันออกมากันให้พรึ่บพั่บคับกูเกิลกันไปหมดจน Search หาเวปอื่นกันแทบจะไม่เจออย่างไงอย่างงั้นเลยประมาณนั้น แถมที่ออกมาม่างก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเวปต้นตำรับมันเลย แบบเดียวกับฮี้ฮ่าเป๊ะจะมีเปลี่ยนก็แค่ชื่อเวปในช่องใส่ Web Address กับสีสันแค่นั้นแหละ ส่วนที่เหลือแม่งก็เหมือนเดิมทุกประการ ผมก็อยากจะถามว่าไอ้คุณมึงผู้สร้างเวปขอรับ จะทำออกมาทำส้นตีนอะไรเยอะแยะวะเนี่ยครับทั้ง ๆ ที่คำสั่งในเวปของคุณพี่ท่านก็เหมือน ๆ กับเวปตอบคอมเม้นท์เวปที่เกิดมาก่อน ๆ โดยที่ไม่ได้มีห่าไรเปลี่ยนไปเลยซักกะนิดนอกจากสีสันที่แสบตากว่าเดิมก็แค่นั้น ส่วนอื่น ๆ พวกคุณมึงก็เหมือน MSN นั่นแหละเพียงแต่ว่าไอดีของผู้สมัครสมาชิกมีพื้นที่ให้ได้เล่นเยอะขึ้นก็เท่านั้น
มันก็เป็นอะไรที่น่าเศร้านะครับคุณผู้อ่าน ขึ้นชื่อว่าเวปไซต์มันก็ต้องมีความเป็นเวปไซต์จริง ๆ ที่ผู้คนซึ่งได้กดเวปของพวกคุณเข้าไปนั้น เพราะว่าพวกเค้าต้องการหาข้อมูลต่าง ๆ หรืออาจจะหาความรู้เพิ่มเติมจากเรื่องที่พบเจอในชีวิตประจำวันของพวกเค้า ไม่ใช่ว่าแม่งเข้าไปเพื่อที่จะหาเพื่อนคุย ถ้าอยากได้เพื่อนคุยผมว่าให้พวกแม่งเอาเบอร์ไปคุยกันเลยดีกว่ามั้ยสาด หรือไม่ก็คุยกันผ่าน MSN ก็ได้ อีกอย่างห้องแชทออนไลน์เดี๋ยวนี้ตามเวปไซต์อื่น ๆ เค้าก็มีกันเยอะแล้ว มึงยังจะหาห้องแชทส่วนตัวของพวกมึงเพิ่มอีกเหรอครับพี่น้อง แต่ละวัน ๆ ที่พวกมึงเปิดอินเตอร์เน็ตกันเข้ามาเนี่ย มึงแค่เข้ามาหาความสนุกให้กับตัวเองแค่นั้นเหรอ ไม่คิดที่จะหาข้อมูลอื่น ๆ มาไว้ใช้คุยกันชาวบ้านเค้ามั่งเลยเหรอไงสาด แบบนี้เค้าเรียกว่าผู้ใช้อินเตอร์เน็ตไม่เป็นนะครับพี่น้อง มาถึงตรงนี้หลายคนอาจจะเห็นว่าผมไม่ถูกต้อง ใช้เน็ตไม่เป็นจะเข้าเวปได้ไงเพราะว่าใช้เป็นต่างหากถึงเข้าเวปได้ ถ้าตอบผมมาแบบนี้ผมว่าเชิญพวกเมิงไปลาหมาบวชเหอะครับ ตอบแบบผู้ไม่ใช้ปัญญาและเหตุผลใช้แต่อารมณ์เนี่ยแสดงว่าพวกท่านคงจะยังเป็นบัวใต้น้ำอยู่กระมัง เป็นอาหารสัตว์ทะเลต่อไปอะไรประมาณนั้นละมั้งครับ ไม่มีทางที่แม่งจะขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อให้ผู้อื่นได้ชื่นชมความสวยงามของตัวเองได้หรอกเพราะวัน ๆ แม่งก็มีแค่นี้ไง เปิดเน็ตเพื่อเข้าเวปมาตอบคอมเม้นท์เพื่อนที่ทักมา จากนั้นพวกคุณมึงก็ทำตามอย่างที่ผมพูดไปในตอนต้นนั่นแหละ
ก็แค่คำเตือนจากผมที่เป็นผู้หวังดีปากหมาอ่ะนะครับ ผมยอมรับว่าปากหมาอ้อนตินแล้วนะ เหลือแต่เพียงว่าพวกคุณจะยอมรับเรื่องของผมได้รึเปล่าเท่านั้นแหละ เพราะว่าอินเตอร์เน็ตมันให้อะไรมากกว่าเรื่องแบบนี้อีกเยอะครับ เพียงแต่ว่าผู้ที่ใช้มันนี่แหละที่ไม่ยอมใช้มันในเรื่องอื่น ๆ นอกจากเรื่องไร้สาระพวกนี้ พอมีคนออกมาโวยเรื่องพวกนี้แบบผม เป็นต้น แม่งก็จะเอาและร้อนตัวออกมาโวยวายกูอีกทั้ง ๆ ที่กูก็บอกอยู่ทุกครั้งว่ามันเป็นมุมมองของคนหนึ่งคนเท่านั้น แต่มันก็ยังมีคนมาโวยวายไม่ยอมรับความจริงกันอีก ก็นี่แหละครับความจริง ทุกเรื่องที่ผมพูดเนี่ยแหละไม่มี Fake แต่อย่างใดเค้าถึงเรียกกันว่าคุยกันภาษาคนไงครับพี่น้องฟังไว้แล้วนำไปปฏิบัติซะไอ้พวกบ้า
เลิฟยอลลลลลลลลลลลลลลลลลจ้า
ความคิดเห็น