Tale of Another world ตำนานบทใหม่ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #24 : ทำภารกิจหรือทำความสะอาดพื้นที่(?)

ทำภารกิจหรือทำความสะอาดพื้นที่(?)

          " ถ้าผมจะขอยกเลิกภารกิจได้มั้ยครับ "

         " เมื่อหลับภารกิจแล้วไม่สามารถยกเลิกได้ค่ะ "

       เจ้าหน้าที่สาวยิ้มตอบอย่างเห็นใจ แต่เธอไม่สามารถช่วยเหลือชายหนุ่มได้ เพราะภารกิจจะถูกส่งไปยืนยันที่ส่วนกลาง เรียบร้อยแล้ว ผมจึงได้แต่ถอนหายใจ 

      'ไหนๆ มันก็ต้องรบกับมังกรอยู่แล้ว เหมาภารกิจมันซะเลย'

        ไม่รู้ไอ้ความคิดบ้านี่มันเข้ามาในหัวผมได้ไง(ตูยัดให้เอง) ผมจึงหันไปหาเจ้าหน้าที่สาวอีกครั้งด้วยรอยยิ้มที่ดูจะมีความสุขที่สุด

         " ขอโทษนะครับ ผมขอรับภารกิจเกี่ยวกับดันเจี้ยนหุบเขามังกรทั้งหมดได้มั้ยครับ"

        " เออ เมื่อกี้ ว่าไงนะค่ะ "

 

       เมื่อเจ้าหน้าที่สาวได้ยินถึงคิดว่าตัวเองหูฝาดไป เธอจึงถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ 

        " ผมขอรับภารกิจที่ต้องทำในดันเจี้ยนหุบเขามังกรทั้งหมดครับ "

      คราวนี้เธอหูไม่ฝาดแน่ เธอจึงได้แต่ยิ้มแห้ง ก่อนจะทำการบันทึกข้อมูลให้ผมอีกครั้ง

      " ภารกิจทั้งหมด 431 ภารกิจ ค่ะ ทำการยืนยันเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอให้โชคดีนะค่ะ"

      แล้วก็ได้แต่ร้องไห้ในใจที่มีนักผจญภัยหน้าใหม่กำลังจะตายไปอีกคน(แน่เหรอ?) ก่อนจะมองตามหลังผมไป ก่อนที่ผมจะเดินออกไปนั้น คุณเอวานได้เข้ามาหาผมเพื่อพูดคุยด้วย

       " เป็นไงแพน ได้ภารกิจหรือยัง ฉันแนะนำให้เป็นกำจัดมอนแถวเมืองก่อนนะ "

       ผมยิ้มให้เขาแต่ยังไม่พูดอะไรเพราะตอนนี้ผมกำลังสติแตกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วก่อนจะตอบเขาไป

         " ได้แล้วครับ พอมีภารกิจที่ผมพอจะทำได้ พอสมควรทีเดียว"

        " ฮ่าๆๆ งั้นเหรอ แต่อย่าไปทำพวกภารกิจหาของล่ะ เพราะพวกนั้นมักจะให้ไปหาของในดันเจี้ยนระดับสูงนะ โดยเฉพาะภารกิจของหุบเขามังกรนะ ข้างในมีมังกรเป็นแสนๆตัวเลย เมื่อกี้พึ่งมีคนรับภารกิจทั้งหมดนั้นไป สุดยอดไปเลย สงสัยไปกันเป็นกองทัพแน่ๆ"

      คุณเอวานเอ่ยออกมาโดยไม่รู้ว่าไอ้กองทัพที่ว่านี้ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา และตอนนี้แม่ทัพของกองทัพนี้กำลังสติแตกแล้วด้วย

    " นั่นสินะครับ งั้รผมไปทภารกิจก่อนนะครับ "

      หลังจากนั้นผมก็เดินออกไปนอกกิล แต่ก่อนที่จะได้เดินไปไกลกว่านี้ ผมก็กลับเข้ามาที่กิลอีกครั้ง จนคุณเอวานสงสัยจนถามออกมา

      " ทำไมกลับมาแล้วจังล่ะ "

      " ผมลืมถามสถานที่ไปทำภารกิจนะครับ "

       พอผมตอบออกมาแบบนี้ คุณเอวานกับคนที่อยู่ใกล้ ก็ส่งเสียงหัวเราะดังลั่นกิลออก มา ส่วนผมที่ตอนนี้กำลังสติแตกอยู่ จึงเดินไปหาเจ้าหน้าที่สาว พร้อมขอข้อมูลที่ตั้งดันเจี้ยนมาก่อนเดินออกไปอีกครั้ง พร้อมด้วยรอยยิ้มที่ตอนนี้สามารถฆ่าคนได้เลย

       จากข้อมูลเบื้องต้นที่กิลรวบรวมมาทำให้ทราบว่า ภายในดันเจี้ยนหุบเขามังกรนี้ ที่เป็นที่อยู่ของมังกรนับแสนตัวเป็นอย่างต่ำ มีมังกรสี่ธาตุอยู่ปะปนกันไปอยู่เต็ม แต่ละตัวมีเลเวลประมาณ 800 สินะ ผมรู้สึกดีมากที่พอมีข้อมูลมาให้ แต่จะรู้สึกกว่านี้ถ้าไม่มีวงเล็บกำกับไว้ว่า เป็นข้อมูลเมื่อ 300 ปีก่อนแบบนี้!!! ตั้งแต่ตอนนั้นไม่เคยมีใครบุกเข้าไปในดันเจี้ยนนี้อีกเลย

       แต่ตอนนี้กำลังมีคนเข้าไปท้าทายมันอีกครั้ง ซึ่งก็คือ ผมเนี่ยแหละ เพราะตอนนี้ผมกำลังอยู่หน้าทางเข้าดันเจี้ยนหุบเขามังกรระดับเอ็กซ์  พร้อมกับภารกิจล้างบาง เอ๊ย ทำความสะอาดดันเจี้ยนทั้งหมดแบบ สแตนอะโลน

         เอาหละได้เวลาลุยแล้ว อันดับแรกต้องเก็บหญ้าหนวดมังกรก่อน

      << ตอนนี้ คุณกำลังเข้าสู่ หุบเขามังกร >>

      << คุณจะไม่ได้รับการเลื่อนระดับจนกว่าจะออกจากที่นี่หรือกำจัดบอสทั้งหมด>>

         หลังจากที่ผมเดินเข้ามาในดันเจี้ยนแห่งนี้ เหมือนตอนแรกที่วาปเข้าไป ก็จะมีเสียงดังในหัวออกมา เมื่อเข้ามาข้างในแล้วต้องยอมรับว่าบรรยากาศทางเข้าหลอนใช้ได้เลย เป็นถ้ำมืด มีโพรงขนาดใหญ่อยู่ ด้านในโพรงยังมืดๆแทบจะมองไม่เห็นด้านในเลย

         " เอาเถอะ รีบหาของก่อนดีกว่า " 

         แล้วจากนั้นผมก็เดินเข้าด้านใน สายตาก็พยายามสอดส่องหาของที่ใช้ทำภารกิจ โดยในตลอดเส้นทางที่ตามหามา ผมจะพบหญ้าหนวดมังกรบ้างสองถึงสามอัน ผมก็จะถอนมาเก็บไว้ จนตอนนี้ได้มาเกือบครบแล้ว หรืออีกแค่อันเดียว ผมจึงเดินลึกเข้าไปบริเวณด้านใน แต่ตลอดทางที่เดินมา ก็ไม่พบเห็นมังกรแม้แต่ตัวเดียว ผมทีเดินหาของอย่างสบายใจ

          จนในที่สุดผมก็เจอหญ้าหนวดมังกรอันสุดท้าย ที่งอกออกมาอยู่บริเวณตรงกลางก่อนที่จะมีช่องทางเดินที่แยกออกเป็นสองทาง หลังจากผมเก็บเสร็จเรียบร้อย เป็นอันจบภารกิจสะท้านโลกันต์ 

          ผมที่โล่งใจที่ทำภารกิจเจ้าปัญหาเสร็จแล้ว จึงตรวจสอบภารกิจที่เเหลือที่รับมา ซึ่งมีทั้งหาวัตถุดิบจากที่นี่ไป สังหารมังกร เก็บชิ้นส่วนเอาทำเครื่องมือ รวมเกือบ สามพันอย่างด้วยกัน 

           'ไม่น่าเชื่อเลยว่า มังกรหนึ่งตัวจะมีประโยชน์ขนาดนี้นะ แต่จะว่าไปยาฟื้นฟูระดับสูงที่ท่านแม่สอน ก็มีใช้ชิ้นส่วนมังกรด้วยประกอบด้วยนี่นะ'

           " เอาหล่ะ หาของที่ต้องเก็บต่อดีกว่า เดี๋ยวค่อยทำความสะอาดปิดท้าย ฮึๆๆ"

           แล้วจากนั้นผมก็เริ่มเดินเก็บสมุนไพรภายในดันเจี้ยนทั้งที่มีคำร้องหรือไม่มี เพราะในนี้ดูเหมือนจะมีสมุนไพรระดับอยู่มากมายทีเดียว หลังจากเดินเก็บมาได้พอสมควร ในที่สุดก็ครบทุกชนิดสักที แต่ดูเหมือนจะเกินด้วยซ้ำไป  เหลือแค่เก็บชิ้นส่วนมังกรในคำร้องเท่านั้นก็เรียบร้อยแล้ว 

           แต่ตั้งแต่เข้ามาผมยังไม่เห็นมังกรสักตัว จนเริ่มสงสัยแล้วว่าที่นี่ใช่ดันเจี้ยนแน่นอนหรือไม่ แต่ก็นะ บ่นไปก็ไม่ช่วยอะไร ผมจึงใช้ทักษะจิตพิภพ ตามหามังกรที่เหลือทันที จนเมื่อผมแผ่ไปได้สักระยะ จนเริ่มสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ จากข้างหน้าระยะทางไกลพอสมควร ผมจึงเร่งความเร็วเต็มที่ไปยังที่ต้องนั้น แตเมื่อมาถึงกลับไม่พบเจออะไรเลย จนผมต้องใช้สกิลจิตพิภพอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมสัมผัสได้ถึง มอนสเตอร์ลักษณะรูปร่างแล้ว น่าจะเป็นมังกร ไม่ใช่แค่ตัวสองตัว หลังจากที่แผ่จนระยะครอบคลุมบริเวณทั้งหมด ผมรับรู้ได้ถึงมังกรนับแสนๆตัวได้  

             แสดงว่าไม่มันที่ล้อมกรอบผมไว้เพราะรับรู้ถึงพลังของผมก็ อยู่ใต้เท้าของผม เมื่อรับรู้ได้แล้วผมจึงชักอาวุธประจำตัวออกมา แล้วยิ้มอย่างยินดีเพราะจะมาไม้ไหนไม่รู้แต่ตอนนี้พร้อมแล้ว รวมถึงสถานะผู้ทำร้ายล้างเช่นกัน 

             ผมเตรียมร่ายเวทหน่วงเอาไว้ในหัว ก่อนจะตะโกนออกไป 

            " ฉันพร้อมแล้ว ส่วนพวกแกคงจะพร้อมแล้วสินะ เข้ามา"

             เหมือนให้สัญญาณเริ่มตะลุย เพราะทันทีที่ผมตะโกนก็ปรากฏร่างของมังกรสี่ตัวออกจากรอบด้าน ส่วนตัวผมที่ตอนนี้กระโดดหลบขึ้นไปข้างบน ทำให้พวกมันทั้งสี่ต้องวืดจากการโจมตีแรกไป 

              ส่วนปล่อยเวทอันแรกที่หน่วงไว้ออกมาใส่มังกรทั้งสี่ตัวที่อยู่ใต้เท้าของผม

              " วินด์แสลช "

               เวทที่ปล่อยออกมาเป็นคมมีดสายลมขนาดใหญ่ ตรงเข้าปาดร่างของมังกรทั้งสี่จนสิ้นลม ก่อนที่ผมจะลงที่พื้นแล้วจัดการชำแหละชิ้นส่วนอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะตรวจสอบที่จำนวนที่เหลือที่ยังไม่โผล่ออกมา  แสดงว่าอยู่ใต้เท้า ส่วนสี่ตัวนี้ส่งมาแค่ตรวจสอบเราสินะ 

                 หลังจากนั้นผมก็กางสกิลตาพิภพไว้ตลอดเวลาก่อนจะกระทืบเท้าลงไป เพราะ เชื่อว่าข้างล่างต้องเป็นโพรงอย่างแน่นอน เมื่อพื้นใต้เท้าแตกออกแล้ว ร่างของผมก็ค่อยร่วงลงไป ตามแรงโน้มถ่วง เมื่อพ้นรูออกมา ปรากฎเป็นภาพมังกรหลายแสนตัวที่ด้นล่างลงไป ผมจึงใช้เวทลอยตัวอยู่กลางอากาศเหนือหัวพวกมัน เมื่อสังเกตว่าที่บริเวณนี้เป็น โพรงแบบปิด ผมจึงทำการปล่อยเวทที่ร่ายไว้ทั้งหมดออกมา

                 " แสดงความยินดีด้วยนะครับ แล้วก็ลาก่อน "

                " เอิร์ท นิลเดิล "

               "  วอเตอร์ วอท "

               " สตรอม สเฟียร์ "

               " รัตติกาลครวญ "

               " ไชน์นิ่ง เรย์ "

              แล้วหลังจากนั้นเวทลงไปนั้น แทบเรียกได้ว่า ไม่ทันตั้งตัวเลย เพราะเวททุกอันที่ผมร่ายออกมา แสดงผมอัดใส่ทุกตัวที่อยู่ด้านล่าง จนบาดเจ็บล้มตายดดยไม่ได้แม้แต่สัมผัสผม เพราะเนื่องสถานะของผู้ทำลายล้างที่คูณค่าสถานะตามจำนวนของมอนสเตอร์ที่ผมรับรู้ ซึ่งกว่าแสนตัวรวมกับค่าสถานะของผมที่มีเป็นพันล้านในแต่ละอันถูกดีดขึ้นเป็นร้อยล้านล้านเป็นการชั่วคราวนั้น เรียกได้ว่าไม่ตายก็สาหัสล่ะครับ  

              หลังจากที่เวททั้งหมดทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว ที่ข้างล่างก็มีซากมังกรอยู่มากมายรวมไปถึงบางตัวที่ทนหน่อยยังรอดอยู่ (เหรอ)  ผมจึงรีบลงไปแล้วเปลี่ยนอาวุธจากที่ถือดาบกับไม้เท้าเปลี่ยนเป็นดาบกับมีดแทน เพื่อการชำแหละซากที่รวดเร็ว 

              ก่อนจะจัดการเก็บชิ้นส่วนทั้งหมดจากซากแล้วค่อยปล่อยให้มันกลายเป็นอุปกรณ์ไอเทมต่างๆมาให้ผม  ด้วยความเร็วที่มีสูงมากเลยแทบจะทำให้ผมชำแหละซากด้วยความเร็วที่ตัวละไม่กี่วินาที รวมถึงใช้ดาบในมืออีกข้างคอยเก็บพวกที่ยังไม่ตาย ให้เรียบร้อย 

                หลังจากที่ผมจัดการมังกรตัวสุดท้ายที่อยู่ที่นั่นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้นั่งลงเพื่อพักสักเล็กน้อย 

                " เฮ้อ ฟู เหมือนได้ออกกำลังเรียกเหงื่อเลย "

                ผมที่ตอนนี้เก็บชิ้นส่วนที่ทำตามภารกิจครบทั้งหมดแล้ว จึงนั่งตรวจสอบซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แต่ความจริงก็แค่กำลังรอให้ลูกแสงจำนวนมากลอยเข้าตัว รวมไปถึงไอเทมต่างๆ และลูกแก้วค่าสถานะอีกด้วย  

                เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว (เก็บเสร็จแล้ว) ผมจึงเดินกลับออกไป โดยไม่คิดจะทำอะไรต่อหรือไปสู้บอสทั้งสิ้น เพราะการเคลียดันไม่ใช่หน้าที่ของผมซะที่ไหน  

                แล้วผมก็ออกจากที่นี่ไป โดยทิ้งสภาพดันเจี้ยนที่เต็มไปด้วยคราบเลือดไว้เบื้องหลัง

               เมื่อผมออกมาแล้ว ผมก็มุ่งกลับไปที่เมือง แล้วไปยังกิลทันที แต่ด้วยสภาพของผมตอนนี้ที่ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดมากมาย รวมกับการที่ต้องนั่งคลุกดินเก็บสมุนไพรมา ทำให้ผมไม่แตกต่างจากผู้ลี้ภัยสงครามมาเลย เพราะตอนแรก ทหารที่เฝ้าประตูจะไม่ให้ผมเข้าเมืองด้วยซ้ำ พอผมแสดงตัวว่าเป็นนักผจญภัยพึ่งกลับมาจากภารกิจ พวกเขาจึงให้ผมเข้ามาได้ 

               ผมจึงรีบพุ่งไปยังที่กิลทันทีเพื่อจะส่งภารกิจทั้งหมด ซึ่งตลอดทางก็มีคนมองผมด้วยแววตาแปลก 

               'ผมไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีนะ แค่ทำความสะอาดเฉยๆ'

               เมื่อเดินเข้ามายังบริเวณกิล ทุกคนที่อยู่ข้างในก็มองผมมาเป็นตาเดียว โดยผมที่เดินเข้ามาเลือดท่วมตัวมา บางคนก็ถอยหนี บางคนก็เข้ามาจะช่วยรักษา ผมก็ได้แต่ยิ้มให้แล้วกล่าวขอบคุณ แล้วบอกว่านี่ไม่ใช่เลือดของผม จนคนที่เข้ามาช่วยก็เข้าใจแล้วกลับไป แต่สายตาก็มองลงมาที่ผม ผมมุ่งไปที่เจ้าหน้าที่สาวที่คอยรับส่งภารกิจ ซึ่งดูเหมือนเธอจะกลัวๆผมอยู่เหมือนกัน แต่เพราะเป็นหน้าที่จึงไปไหนไม่ได้ 

                ผมจึงหันมายิ้มให้เธอ แต่ตอนนั้นสภาพที่เธอเห็นคงดูสยองมาก เพราะเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทีเดียว แต่ก็ทำใจกล้าถามผมออกมา

                 " มะ ไม่ทราบว่าจะติดต่อเรื่องอะไรค่ะ "

                " มาส่งภารกิจครับ " 

               " ไม่ทราบว่าจะช่วยยืนยันตัวตนก่อนได้หรือไม่ค่ะ"

                ผมที่เห็นเธอยังคงทำสีหน้าจะร้องไห้อยู่จึงบอกเธอรอสักครู่ ก่อนที่ผมจะร่ายเวทเรียกน้ำออกมาล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วจึง ถอดผ้าคลุมสีดำออก ทำให้เหลือแต่เสื้อนักเรียนสีขาวอยู่ข้างในที่เปียกน้ำอยู่ เมื่อผมล้างหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันมาคุยกับเธออีกครั้ง พร้อมกับยืนข้อมือที่มีตราสลักไว้ไปให้เธอตรวจสอบ

                 แต่คราวนี้ไม่รู้ทำไมช้าแปลกๆ ผมหันไปมองหน้าเธอพร้อมกับมองคนอื่นรอบๆ ที่ตอนนี้ตาค้างกันไปหมด โดยเฉพาะผู้หญิงไม่รู้เป็นอะไรกัน ส่วนผู้ชายมองผมเหมือนกันแต่คนอย่างกับผู้หญิงแน่นอน เพราะมีรังสีอำมหิตแปลกๆจ่อหลังอยู่ ผมที่อยากรีบออกไป จึงได้หันหน้าหาพนักงานที่ก้มหน้าอยู่ 

                  " เออ ขอโทษครับไม่ทราบช่วยตรวจสอบให้เลยได้หรือไม่ครับ"

                  " ค ค่ะ ได้ค่ะ "

                 เธอเงยหน้าขึ้นมา สงสัยอาการร้อนแหะ หน้าแดงเชียว ก่อนที่เธอจะมาจับข้อมือของผมแล้วตรวจสอบตัวตนด้วยมือสั่นๆ ก่อนที่ จะให้ผมส่งภารกิจ

                  " คุณแพนสินะค่ะ ไม่ทราบว่าจะส่งกี่ภารกิจเหรอค่ะ"

                  " ทั้งหมดครับ "

                 " เออ ว่าไงนะค่ะ "

                " ผมจะส่งภารกิจทั้งหมดครับ "

               " ยืนยันนะค่ะ ว่าจะส่งภารกิจทั้งหมด 432 ภารกิจนะค่ะ "

               " ยืนยันครับ "

               " งั้นกรุณาเอาถุงเก็บของภารกิจวางไว้บนถาดได้เลยค่ะ "

                แล้วจากนั้นเธอก็หยิบถาดขนาดใหญ่มาวางตรงหน้าผม ผมก็จัดการหยิบถุงภารกิจออกมาวางตรงหน้าเธอเรื่อยๆ 

               อ้อ ยังไม่บอกสินะ ถุงภารกิจคือ ถุงที่เอาไว้ใช้เก็บชิ้นส่วนหรือของที่ส่งภารกิจทั้งหมดเอาไว้เพื่อให้ง่ายต่อการตรวจสอบ เพราะถุงเนี่ยจะลงเวทกำกับไว้ ให้ปากถุงจะปิดก็ต่อเมื่อของครบตามจำนวนของภารกิจนั้นๆ โดยถุงแต่ละใบจะมีขนาดไม่เกินถุงใส่เงินหนัก เพียงแต่สามารถใส่ของชิ้นใหญ่แค่ไหนลงไปก็ได้ ขอแค่ตรงกับภารกิจที่ระบุไว้ที่ถุงเท่านั้น เพื่อความสะดวก ในการที่ทำภารกิจครังละมากๆ

             แล้วเมื่อผมเอาถุงมากองไว้บนถาดทั้งหมด ซึ่งถุงทุกใบปากถุงปิดสนิทเรียบร้อย ทำเอาพนักงานสาวทำหน้าไม่ถูกเลย เพราะ เขาเป็นคนที่รับภารกิจในดันหุบเขามังกรทั้งหมด แต่เขาหายไปแค่ เช้าแล้วกลับมาส่งภารกิจทั้งหมดในตอนเย็น ซึ่งไม่มีใครทำได้แน่ แต่หลักฐานที่กองตรงหน้าเธอมันคืออะไรล่ะ 

             " เออ ขอเวลาตรวจสอบ เพื่อความเรียบร้อย แล้วพรุ่งนี้ทางเราจะส่งมอบของรางวัลทั้งหมดให้ค่ะ "

            ผมโบกมือเป็นเชิงว่าไม่มีปัญหาก่อนจะเดินออกจากกิลไป แล้วมุ่งไปทางโรงแรมเพราะอยากอาบน้ำเต็มทนแล้ว แต่ในระหว่างที่เดินกลับไปที่โรงแรม ก็มีบางสิ่งเข้ามาในสายตาของผม นั่นก็คือรถม้าที่ติดลูกกรงไว้แน่นหนาหลายคัน เป็นขบวนโดยข้างในมีคนที่ถูกใส่ปลอกคออยู่จำนวนหนึ่งในแต่ละคัน ก่อนที่จะเคลื่อนขบวนห่างออกไป

แล้วผมที่มองด้วยสงสัยแต่ก็อยากอาบน้ำจึงได้หันหัวกลับไปแล้วมุ่งกลับโรงแรมทันที

............................................................................................................................................

เย้ เสร็จแล้ว ตอนที่ 23 

ไม่มีอะไรมาก เหมือนเดิม เพียงแต่วันนี้ไรท์ขอลงตอนเดียวนะ 

เพราะเย็นๆมีธุระด่วน คาดว่าจะเสร็จก็คงดึก 

หมดแรงก่อน เดี๋ยวค่อยมาต่อพรุ่งนี้

มีข้อผิดพลาดประการใดก็เม้นท์บอกด้วยนะจ๊ะ 5555

 1 comment = 1 กำลังใจเช่นเคย

ปล. อย่าพึ่งมาตามเผาบ้านไรท์เลย ไรท์จะไม่มีที่อยู่แล้ว T_T พรีสสสสสส