ดอกสร้อย โดย พิไลวรรณ คำหมั่น ( ควิซทดสอบ )

1 กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าเป็นผลงานการประพันธ์ของกวีท่านใด

จอห์น แฮมพ์เด็น

ทอมัส เกรย์

ทอมัส นอร์ธ

เจเค โรว์ลิ่ง

2 ลักษณะบังคับของกลอนดอกสร้อย คำที่ ๒ ของวรรคแรกคือคำใด

เออ

เฮ้ย

เอย

เอ๋ย

3 ข้อใดกล่าวถึงกลอนดอกสร้อย รำพึงในป่าช้า ถูกต้อง

พระยาอุปกิตศิลปสารเป็นผู้ประพันธ์ “รำพึงในป่าช้า” จากต้นฉบับแปลของเสฐียรโกเศศ

บทร้อยกรองกำสรด คือ โคลงที่แต่งขึ้นเพื่อสดุดีวีรกรรมของผู้ตาย

มีที่มาจากบทร้อยกรองกำสรดของกวีชาวฝรั่งเศส

คุณค่าด้านเนื้อหาของ “รำพึงในป่าช้า” อยู่ที่การมุ่งแสดงคุณธรรมอันสูงส่งของมนุษย์

4 กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าใช้สัญลักษณ์ใดแทนความตาย

นกแสก

เสียงระฆัง

เสียงเรไร

ความมืด

5 แนวคิดหลักของกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าคือข้อใด

ทรัพย์สิน สมบัติ เงินทองล้วนแต่เป็นของนอกกาย

ทุกชีวิตมีความเสมอภาคกัน

ทุกชีวิตต้องประสบพบกับความตาย ความดีความชั่วคือสิ่งที่เหลือไว้ ความตายจึงเป็นเรื่องธรรมดาของโลก

ชาวนาเป็นผู้ที่ปลูกข้าวเพื่อเลี้ยงชาวโลก

6 คำประพันธ์ข้อใดที่กวีกล่าวถึงความพอเพียงในการดำเนินชีวิต

อุทิศสิ่งซึ่งสร้างตามทางธรรม์ ของผู้นั้นผู้นี้แก่ผีเอย

สันโดษคับฟุ้งว่านทะยานใจ ตามวิสัยชาวนาเย็นกว่าเอย

ไม่มีใครได้เชยเลยสักคน ย่อมบานหล่นเปล่าตายมากมายเอย

ความร่ำรวย สูงส่งจรรโลงใจ

7 “ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข เคยเป็นทุกข์ห่วงใยเสียได้ง่าย
ใครจะยอมละแดนแสนสบาย โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย”
คำประพันธ์นี้กวีต้องการเสนอสาระสำคัญเกี่ยวกับเรื่องใด

การละทิ้งซึ่งความสุขก่อให้เกิดความทุกข์

มนุษย์ควรรู้จักปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ในชีวิต

สังคมหลงมัวเมาในกิเลส

ให้ดำรงชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขตลอดไป

8 จากเรื่องกลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้าเกิดขึ้นที่ใด

ป่าช้าของวัดชนบท

วัดโบราณ

ธรรมชาติในป่า

ชนบทในประเทศไทย

9 คำประพันธ์ในข้อใดไม่บ่งเวลา

ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน

วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่ง ! ย่ำค่ำระฆังขาน

ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน

ไม่มีใครได้เชยเลยสักคน ย่อมบานหล่นเปล่าดายมากมายเอย

10 “ความร่ำรวยอวยสุขให้ทุกอย่าง เหล่านี้ต่างรอตายทำลายขันธ์
วิถีแห่งเกียรติยศทั้งหมดนั้น แต่ล้วนผันมาประจบหลุมศพเอย”
ข้อใดคือแนวคิดสำคัญของคำประพันธ์ข้างต้นนี้

ความสุขในโลกคือทุกข์น้อย

มนุษย์พึงพิจารณาสภาวะแห่งตน

ความจริงเป็นอนิจจังของชีวิต

ทุกคนย่อมหนีความตายไม่พ้น

11 “แห่งหลุมลึกลานสลดระทดใจ เรายิ่งใกล้หลุมนั้นทุกวันเอย”
คำประพันธ์ข้างต้นมีความหมายตรงกับข้อใด

เรายิ่งใกล้ความเงียบสงบเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้หลุมฝังศพเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้ความตายเข้าไปทุกที

เรายิ่งใกล้ความหลุดพ้นเข้าไปทุกที

12 “ยึดหางยามยักไปตามใจจินต์ หางยามผินตามใจเพราะใครเอย”
คำว่า “หางยาม” ในคำประพันธ์ข้างต้นนี้ หมายถึงข้อใด

ใกล้รุ้ง

หางวัว

หางไถตรงที่จับมือ

ต้นข้าว

13 คำประพันธ์ข้อใดต่อไปนี้มีการใช้อุปลักษณ์

อากาศเย็นเยือกหนาวคราววิกาล สงัดปานป่าใหญ่ไร้สำเนียง

ความเอ๋ยความรู้ เหมือนเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว

ความเอ๋ยความรู้ ดังเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว

ความเอ๋ยความรู้ เป็นเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว

14 คำประพันธ์ข้อใดต่อไปนี้ไม่มีการใช้สัทพจน์

นกเอ๋ยนกแสก จับจ้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ

คอกควายวัวรัวเกราะเปาะแปะ ! เพียง รู้ว่าเสียงเกราะแว่วแผ่วแผ่วเอย

มีก็แต่เสียงจังหรีดกระกรีดกริ่ง! เรไรหริ่ง! ร้องขรมระงมเสียง

ความเอ๋ยความรู้ เป็นเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว

15 คำประพันธ์ข้อใดต่อไปนี้ไม่มีการเล่นทั้งพยัญชนะและสระในข้อเดียวกัน

คนมาสู่ซ่องพักมันรักษา

มีเถาวัลย์รุงรังถึงหลังคา

ความร่ำรวยอวยสุขให้ทุกอย่าง

ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล