คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ทางออก!(มีแต่ฉาก เลิฟซีนค่ะ(เตือนไว้สำหรับผู้อ่านที่ไม่ชอบอ่านตอนแบบนี้)
หญิงสาวผมสั้นสีดำมองไปรอบๆ ตอนนี้เธออยู่กับชายที่ดูน่าจะสูงวัยแต่ก็ยังหนุ่มผมทองในชุดสีขาวทั้งสองต่างก็(วัยทอง เฮ้ย! มีประสบการณ์) จึงไม่ต้องปรึกษาอะไรกันมาก
ชายผมสีน้ำตาลลืมตามามองพบว่าตัวเองมีผ้าพันร่างกายเล็กน้อยสภาพของชายหนุ่มคือเปลือยท่อนบนเล็กน้อยเค้ามองชายอีกคนที่อยู่กับเค้า
“คาเสะคาเงะเหรอ โอยยยย! เจ็บจัง”
“โมโกมอนอย่าพึ่งลุกจะดีกว่านะ แผลนายค่อนข้างจะใหญ่มาก”
คาเสะคาเงะเข้ามามองร่างกายของโมโกมอนที่มีผ้าพันตัวเล็กน้อย ก่อนที่เค้าจะดึงโมโกมอนขึ้นมากอดแนบอกของเค้า
“ฮือออออ...........ฮือ..............”
“เธอหยุดร้องได้ไหมฉันไม่ได้ทำแรงนะ”
ชายผมเทากำลังพันแผลให้กับหญิงสาวผมยิกสีทองอย่างเบามือแต่เหมือนว่าหญิงสาวจะกลัวหรือ เจ็บที่โดยพันแผลด้วยฝีมือของชายหนุ่มที่อยู่กับเธอซึ่งตอนนี้เธอพึ่งได้แต่เค้าเท่านั้น
“เสร็จแล้ว เธอนี่ อ่อนแอชะมัด ดูชุดที่ใส่เข้ากับสภาพเธอเลย...........”
“ก็........ก็....... คุณคันมูริ น่ะ ฮือออออ ......... ฉันขอโทษค่ะ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็มีน้ำใสๆไหลออกจากนัตย์ตาจนได้ซึ่ง คันมูริกดหัวหญิงแนบอกเค้าแอนเงียบทันทีเธอได้ยินเสียงหัวใจของชายที่อยู่กับเธอซึ่งมันเต้นแรงมาก
เมกุมิพยายามใช้เวทย์รักษาขา แต่พลังเธอก็ไม่พอ ชายหญิงได้อยู่ด้วยกันทำให้เปิดโอกาสที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง เซเมะมองหน้าของหญิงสาว เธอเองก็กังวลไม่น้อย
“เมกุมิเธออยากให้ฉันไปจากชีวิตเธอเร็วๆเหรอ”
“ปะ...เปล่านะฉันน่ะ อยากให้นายกลับไปหาครอบครัวแล้วก็อยู่ที่นี่ซะ อย่างไงฉันก็ต้องกลับบ้านไปหาพ่อแม่ฉันอยู่ดีเราก็ต้องอยู่กันคนล่ะที่นะ”
“..............จริงด้วยฉันลืมไปเลย แต่ฉันก็จะกลับไปกับเธออยู่ดีนะ”
“หา!!!!!!! ว่าไงนะ มะ.....มะ.....ไม่ดีนะ เซเมะนายจะได้เจอกับพ่อแม่ของนายนะ”
เมกุมิลุกขึ้นทำตาโต เธอพูดด้วยน้ำเสียงตะคอกใส่ชายหนุ่มเธอเหมือนจะไม่อยากให้เขากลับเมืองกับเธอจริงๆด้วย ชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนสีหน้าแล้วก็ยืนขึ้นเขาสูงกว่าหญิงสาวอย่างมาก ทั้งสองสบตากันแล้วไม่พูดอะไรกันเลย
“คิดว่าเราจะรอดออกไปยังไงดี คาเสะคาเงะ”
“ฉันเองก็จนปัญญาเหมือนกัน คิดว่าพวกเมกุมิอาจจะรู้ทางออกดีซะอีก”
ชายหนุ่มทรุดตัวมานั่งข้างๆชายหนุ่มที่บาดเจ็บ โมโกมอนมองไปรอบๆ หินที่ทับถมกันก็ยังมีรูให้แสงผ่านเข้ามาอยู่เล็กน้อย โมโกมอนมองที่แขนขวาเค้าซึ่งเหมือนว่ากระดูกจะหักด้วยแล้วหันไปมองปืน Rifle ของเขาแล้วพยายามเอื้อมมือไปจับแต่แผลทำให้เค้าไม่สามารถใช้ปืนได้ในตอนนี้
“คุณคันมูริฉันจะ.........ขอพักหน่อยค่ะ”
“..........................................................”
“เอ๊ะ!......................คุณคันมูริ (เงยหน้ามองหน้าชายหนุ่ม) เออ..............คุณคันมูริไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หน้าแดงจังค่ะ”
“เปล่าฉันยังสบายดี แข็งแรงดี 55555+(เพราะเธอน่ะแหละยัยแอนที่ทำฉันหน้าแดง) เธอมีอะไรเหรอ”
“ฉันคิดว่าฉันรู้วิธีแล้วค่ะ”
หญิงสาวดันตัวออกจากอกของชายหนุ่มแล้วมองไปยังทางข้างหน้าเธอหยิบกำไล 2 อันซึ่งเป็นธาตุสายฟ้า เธอหันไปมองชายหนุ่มซึ่งพอเค้ารู้คำตอบจึงรีบวิ่งไปหาหญิงสาวแล้วจับแขนทั้งสองของหญิงสาวทันที
หญิงสาวผิวคล้ำยังคงจ้องหน้าของชายหนุ่ม(เหมือนเกมส์จ้องตากันซะงั้น) จนเหมือนฝ่ายชายจะทนไม่ไหวจนเค้าใช้ความไวของมือจับแก้มของหญิงสาวแล้วดึงเข้ามาเข้าใกล้ใบหน้าเค้า (กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!(อ้าว!แต่งเองกริ๊ดเองซะงั้น) ริมฝีปากทั้งคู่ประกบกัน ทำเอาหญิงสาวช็อกเธอพยายามดึงเสื้อของชายเพื่อให้เค้าออกจากตัวเธอไป ................... ในที่สุดฝ่ายชายก็ชนะ(อากกกก รับไม่ได้!(ก็แต่งเองนี่) หญิงสาวปล่อยมือจากเสื้อของเค้า..........
ทางด้านโมโกมอน คาเสะคาเงะมองชายหนุ่นข้างซึ่งเค้าพยายามจะหยิบปืน คาเสะคาเงะหยิบปืนขึ้นมาแล้วมองชายที่หมดความพยายามที่จะหยิบ
“นายจะทำอะไรโมโกมอน”
“....................(ชี้ขึ้นไปข้างบน)”
คาเสะคาเงะมองหินบนหัวพวกเขาซึ่งมีรูอยู่เยอะมาก คาเสะคาเงะเข้าใจว่าชายหนุ่มจะบอกว่าอะไร
“ปล่อยค่ะ คุณคันมูรินี่เป็นหนเดียวที่พวกเราจะรอดนะค่ะ”
“เธอจะได้เจ็บปางตายน่ะสิ จะใช้เวทย์ที่ตัวเองยังไปพร้อมจะใช้น่ะเหรอฉันคงยอมไม่ได้”
“คุณคันมูริ............ได้โปรดเถอะค่ะ ฉันทำใจไว้แล้ว”
ชายหนุ่มยังคงไม่ยอมให้หญิงสาวทำจนเค้าคิดพิจารณา เค้าเปลี่ยนจากจับแขนหญิงสาวกลายเป็นโอบกอดไว้แล้วกระซิบเบาๆกับหญิงสาว
“เธอจะต้องไม่ตายฉันจะใช้พลังช่วยเธอให้รอดเอง”
ทางเมกุมิ(ยังคงเป็นแบบเดิม) หญิงสาวใช้มือแตะหน้าชายหน้าแล้วเบียงหน้าหนีทันที เธอหายใจเข้าออกเร็วช้าไม่เท่ากัน ชายหนุ่มยิ้มแล้วพยายามมองหน้าหญิงสาว ซึ่งตอนนี้เหมือนเธอยังงุนงงอยู่แถมยังหน้าแดงด้วย
“ไงล่ะ คงไม่คิดว่าคบกันมาตั้งนานจะเจอเรื่องแบบนี้ใช่ไหมล่ะ”
“ก็...........ก็.......... อืม........(ไม่คิดตั้งแต่แต่งกันแล้ว) ทำแบบนี้ทำไม”
“ก็เป็นการตอบว่า ไม่ว่าไง ฉันก็จะอยู่กับเธอตลอดไป ไม่ว่าจะเป็นที่นี่หรือที่ไหนขอแค่มีเธออยู่ฉันก็มีความสุขแล้ว”
เมกุมิน้ำตาไหลอาบแก้ม น้ำตาที่บอกว่าเธอโชคดีที่สุดที่มีคนรักที่รักเธอมากขนาดนี้ เธอจึงไม่ปฏิเสธที่จะอยู่กับเค้าตลอดไป
“สายฟ้าจงให้พลังกับข้าด้วย...........................................”
เสียงของหญิงสาวเธอใช้มือทั้งสองประสานกันแล้วมีสายฟ้าพุ่งไปข้างหน้าเป็นสาย หินที่อยู่ข้างหน้าแตกกระจายเป็นรูใหญ่แต่ร่างของหญิงสาวก็ยืนแทบไม่อยู่แล้ว คันมูริรีบมาประคองเธอเค้ามองที่พื้นพบว่ากำไลแตกหักทั้ง 2 อัน เค้ารีบพาหญิงสาวออกจากหินที่ทับถมกันก่อนที่มันจะถล่มลงมาอีก
คาเสะคาเงะบรรจุกระสุนแล้วยกปืนขึ้นแล่งเป้าหมายพร้อมเหนี่ยวไกปืนทำให้หินถล่มลงมา พวกที่ตกอยู่ใต้หินต่างก็ตกใจแหมกระทั้งเหม่ยเธอเห็นหินที่ทับถ่มกันทรุดลง(เพราะเหม่ยมองจากข้างบนที่สูง)แต่ละคนที่อยู่ในซากหินต่างก็พากันออกมาจากจุดที่ตนโดนฝั่งแต่ก็มีบางคนบาดเจ็บ เหม่ยเห็นร่างของคนที่เธอต้องการหาก็รีบวิ่งไปหาคนคนนั้นทันที
“เมกุมิ ไม่เป็นไรนะ”
“อืม แต่แอนเค้า”
เมกุมิมองไปยังหญิงสาวผมทองยิกมือของเธอมีผ้าพันแผลแล้วยังมีควันกลิ่นไหม้จากการใช้เวทย์สายฟ้า เธอยังคงยืนแทบไม่ไหว เหม่ยเข้ามาพยุงหญิงสาวต่อจากชายหนุ่ม
แปะ! แปะ! แปะ!
ความคิดเห็น