ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #67 : ตอนที่ 35.2 ความเจ็บปวดที่คืนสนอง

“ข้อเสนอ....”

“ใช่ข้อเสนอ.... มันอยู่ที่คุณนั้นจะยอมรับมันได้รึเปล่าก็เท่านั้น แต่ถ้าหากไม่ได้เรื่องระหว่างเราก็จะจบ... แต่ถ้าหากคุณรับได้ไม่แน่ว่าบ้างทีฉันอาจจะพิจารณาความสัมพันธ์ของเราซะใหม่”

“ได้...พี่ตกลงบอกมาเลยว่าพลอยจะเอายังไงพี่ทำได้ทุกอย่างขอแค่พลอยไปผลักไส้พี่ไปก็เท่านั้น”

เธอเชื่อว่าหากเขารู้ว่าข้อเสนอเธอว่ามันคืออะไรเขาคงจะต้องเจ็บปวดเจียนตายและคงจะรีบปฏิเสธเธอในทันที เพราะคงไม่มีผู้ชายคนไหนจะยอมทำตามข้อเสนอที่เธอจะบอกอยู่ในตอนนี้แน่ หลังจากนั้นเขาก็คงจะเลิกยุ่งกับเธอเสียที ถือว่าได้เอาคืนเขาเล็กๆน้อยๆและได้ไล่เขาให้ออกไปด้วย จบปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นทั้งหมด

“ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและคุณจะเป็นความลับที่จะมีแค่ฉันและคุณเท่านั้นที่จะรู้เรื่องนี้ และหากฉันรู้ว่าคุณกำลังจะทำอะไรก็แล้วแต่เพื่อให้พี่คุณรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราละก็คุณจะไม่มีวันได้โอกาสอะไรจากฉันอีก และคุณก็ไม่มีสิทธิ์หึงหวงฉันกับพี่คุณไม่ว่าจะในกรณีใดๆทั้งสิ้น เพราะพี่คุณเขาเป็นแฟนของฉัน ทุกเรื่องหากมีพี่คุณเข้ามาเกี่ยวพี่คุณจะต้องมาก่อนเสมอส่วนคุณจะอยู่ลำดับสุดท้ายของทุกอย่าง ทุกอย่างนี้แลกกับการที่คุณจะมาฉันเมื่อไรก็ได้แล้วแต่ที่คุณต้องการ และฉันก็จะไม่หนีคุณไปไหน...ตราบเท่าที่คุณยังทำตามที่เราตกลงกันไว้อยู่ ว่ายังไงคุณจะตกลงรึเปล่า ถ้าไม่ก็ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและออกไปจากห้องฉันซะ”

ทินภัทรนิ่งไม่ตอบอะไรเธอทั้งนั้นเพราะข้อเสนอเธอมันช่างร้ายกาจและโหดร้ายเหลือเกินสำหรับเขา หากแต่เขาไม่มีทางเลือกและต้องยอมรับข้อเสนอนั้นเอาไว้อย่างจำใจเพราะเขาไม่อยากสูญเสียเธอ  เขาเงยหน้ามองเธอดวงตาคมทั้งสองอาบไปด้วยน้ำตานี่สินะผลกรรมที่คืนสนองเขากับมา เพราะวันนี้เธอทำกับเขาไม่ต่างจากที่เขาเคยทำกับเธอในอีกช่วงเวลาหนึ่ง ได้อยู่ข้างกายได้สัมผัสจับจองแต่เป็นได้แค่เพียงเงาหรือตัวแทนของใครเท่านั้น ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆเหมือนชู้รักที่ไม่สามารถบอกใครได้ สิ่งเหล่านั้นคือทั้งหมดที่เขาเคยทำให้เธอได้รู้สึก และวันนี้เขาก็ต้องมาเผชิญมันด้วยตัวเองมันก็สมแล้วที่เขาจะได้รับผลกรรมนี้ สมควรแล้ว

“ฉันรู้นะว่าขอเสนอของฉันมันอาจจะดูเอาเปรียบคุณและมันก็คงจะไม่แปลกหากคุณจะปฏิเสธข้อเสนอของฉัน หากคุณปฏิเสธมันฉันก็พอจะเข้าใจและหากเป็นอย่างนั้นฉันก็คงจะขอให้คุณเลิกยุ่งกับฉันและออกไปจากชีวิตฉันซะ...คุณต้องเข้าใจนะว่าฉันไม่สามารถทิ้งพี่คุณได้จริงๆ เพราะถ้าคุณเป็นฉันคุณจะเลือกใครล่ะระหว่างผู้ชายที่รักคุณและดูแลคุณมาตลอดกับผู้ชายอีกคนที่เป็นฝันร้ายของคุณมาตลอดแถมยังหักหาญน้ำใจของคุณอีก เป็นคุณคุณจะเลือกใครคุณทินภัทร....”

“พี่ตกลงครับ..... พี่ยอมรับข้อเสนอทุกอย่างที่พลอยพูดมา พี่เข้าใจดีในสิ่งที่พลอยทำ... มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่พี่จะขอจากพลอยนั้นก็คือได้โปรดให้โอกาสพี่อย่าผลักไสพี่ไป เท่านั้นล่ะครับที่พี่จะขอ ถ้าหากน้องพลอยจะสงสารพี่ละก็.....”

พลอยสวยตกใจมากที่ซาตานหนุ่มจะยอมลดเกียรติลงมาตกลงตามข้อเสนอที่แสนจะเอาเปรียบและบ้าบิ่นของเธอแบบนี้ เธอไม่คิดว่าเขาจะยอมที่เธอพูดออกไปทั้งหมดนั้นก็เพราะต้องการให้เขาเจ็บและเลิกยุ่งกับเธอแต่ที่ไหนได้เขากับยอมรับมันอย่างไร้ข้อโต้แย้งใดๆ นี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไงถึงได้ทำแบบนี้ พลอยสวยได้แต่นิ่งอึ่งไปเท่านั้นไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของเธอ เพราะทุกอย่างนั้นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด นี่เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

เมื่อเห็นว่าเมียรักเงียบไปทินภัทรจึงลุกขึ้นยืนและดึงตัวของเธอเข้ามากอดแนบอกเขาซุกใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาลงที่บ่ามนของเธอ เขากอดเธอแน่นที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้เขาไม่ต้องการเสียเธอไป เขารักเธอและมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป เพราะชีวิตของเขานั้นเป็นของเธอของเธอคนเดียวเท่านั้น

“พี่ขอโทษ.... ที่รักพี่ขอโทษ พี่รักพลอยนะรักมากที่สุด พี่รักพลอยคนเดียวเท่านั้นที่รัก จะให้พี่ทำอะไรก็ได้พี่ยอมแล้วคนดี แต่ขอร้องอย่าไล่พี่ไปจากชีวิตของพลอยเลยเพราะพี่คงจะตายแน่ๆหากต้องมีชีวิตอยู่โดยไม่มีพลอยอยู่....”

พลอยสวยได้แต่สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากเชื่อว่าเขานั้นรักเธอจริงๆ ก็มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเขาและเธอนั้นรู้จักกันได้ไม่นานเท่าไรนักและพึ่งจะมาญาติดีกันได้ไม่กี่เดือนเท่านั้นแล้วเขาจะรักเธอมากมายแบบนี้ได้อย่างไรกัน หรืออาจจะเป็นเพราะเขากำลังลุ่มหลงในไฟพิศวาสจากตัวเธอเท่านั้น เมื่อเขาเบื่อเขาก็คงจะทิ้งเธอไปและไม่สนใจข้อเสนอใดๆอีก คิดได้แบบนี้เธอก็อยากจะกลับคำกัดลิ้มตัวเองให้ขาดลงซะให้รู้แล้วรู้รอดที่คิดและทำอะไรไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เพราะครั้งนี้มองยังไงเธอก็เสียเปรียบเขาเห็นๆ เธอเป็นผู้หญิงมีแต่จะเสียหายส่วนเขาก็มีแต่จะเป็นฝ่ายได้อยู่ฝ่ายเดียว.... ไม่มีทางเธอจะไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบเธออยู่เพียงฝ่ายเดียวแน่ๆ ในเมื่อเขายอมรับข้อเสนอเธอก็จะทำให้เขารู้ว่าเขานั้นคิดผิดที่ตกลงยอมรับข้อเสนอนี้

..............................................................................................................................

ตั้งแต่วันนั้นทินภัทรก็แทบจะไม่นอนค้างที่บ้านของตัวเองเลย เพราะพอเสร็จงานที่บริษัทเขาก็มักจะมารอพลอยสวยอยู่ที่สวนสาธารณที่ประจำที่เขานั้นใช่นัดพบกับเธอ ไม่ว่าเธอจะให้เขารอนานแค่ไหนเขาก็ไม่เคยบ่น และหากมีวันไหนที่เธออกมาดึกมากๆเขาก็จะมาจอดรถรอเธออยู่ที่ลานจอดรถของออฟฟิตโดยที่ไม่ลงมาให้ใครเห็นจากนั้นก็จะรับเธอกลับไปยังหอและพักอยู่กับเธอที่นั้น เขาทำความสะอาดห้องซักผ้ารีดผ้าทำกับข้าวให้เธอทานไม่ต่างอะไรกับตอนที่พลอยสวยเคยทำให้เขาในอดีต และมันก็ไม่ต่างกันกับที่เขาเคยทำกับพลอยสวยเช่นกันนั้นก็คือไม่ว่าเขาจะพยายามแสดงออกมาแค่ไหนว่าเขานั้นรักและเป็นห่วงเธอ เธอก็เย็นชาและไร้ซึ่งความรู้สึกกับเขาอย่างเสมอต้นเสมอปลาย และสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บไม่น้อยก็คือการที่เขาต้องมาทนฟังเธอบอกรักและคิดถึงหมอหนุ่มอยู่ทุกวันที่เธอคุยโทรศัพท์กับคนที่อยู่แดนไกล แต่เขาก็ยอมทนยอมรับมันโดยไม่ปริปากบ่นเลยสักคำ ได้แต่เก็บความเสียใจที่มีอยู่เอาไว้คนเดียวเท่านั้น

“เดี่ยวก่อนครับบอส....”

ชัยวัฒเอ่ยเรียกเจ้านายหนุ่มเอาไว้ก่อนที่เขานั้นจะเดินออกจากห้องทำงานไปเพราะความสงสัยที่ถูกกักเก็บเอาไว้หลายวันมันทำให้เขานั้นไม่สามารถนิ่งเชยได้อีกต่อไป ยังไงวันนี้เขาก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเจ้านายของเขาหายไปไหนและทำไมถึงได้มีใบหน้าอมทุกข์แบบนี้ตลอดเวลา

“มีอะไร”

“ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับบอส”

ทินภัทรก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะพยักหน้าเพราะเหลือเวลาอีกตั้งสองชั่วโมงกว่าที่จะถึงเวลาเลิกงานของพลอยสวย ร่างสูงเดินมานั่งทิ้งตัวลงกับโซฟาภายในห้องทำงานก่อนจะเปิดโอกาสให้คนสนิทหนุ่มสักถาม

“มีอะไรก็ว่ามาฉันให้เวลานายแค่สี่สิบนาทีเท่านั้น”

“บอสหายไปไหนครับทุกวันหลังเลิกงาน บ้างช่องก็ไม่กลับแถมเด็กในบ้านยังบอกอีกว่าบอสหอบเอาเสื้อผ้าทั้งชุดทำงานและชุดลำลองใส่กระเป๋าไปตั้งหลายชุด ผมเช็คที่คอนโดบอสเขาก็บอกว่าบอสไม่ได้ไปที่นั้นเลย แล้วไปอยู่ไหนครับ...”

ซาตานหนุ่มรู้ดีว่าไร้ประโยชน์ที่จะโกหกคนสนิทอย่างชัยวัฒเพราะยังไงซะเขาก็จะสืบมันจนรู้ได้อยู่ดี สู้บอกความจริงไปซะจะดีกว่า

“ฉันไปอยู่หอพลอย...”

“ห๊า! อะไรนะครับอยู่หอน้องพลอย ปะ...เป็นไปได้ยังไงกัน นี่ผมพลาดเรื่องอะไรไปกันหรือครับบอส อย่าบอกนะครับว่าบอสกับน้องพลอยมี....”

“อืม....”

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าน้องพลอยเลิกกับหมอนิชคุณแล้วหน่ะสิครับ แต่ทำไมบอสไม่พาน้องพลอยมาอยู่ที่บ้านหรือว่าที่คอนโดล่ะครับ แบบนั้นมันจะไม่สบายมากกว่าหอที่น้อยพลอยอยู่หรอครับ ที่นั้นดูเล็กแล้วก็ไม่สะดวกสบายเลยนะครับ”

“เขาไม่ยอมมา และอีกอย่างก็คือเขายังไม่ได้เลิกกับไอหมอนั้นด้วย”

“ผมไม่เข้าใจไม่ได้เลิกกับหมอคุณ แต่อยู่กับบอสเนี่ยนะครับ นี่มันเรื่องอะไรกัน...”

ทินภัทรมองหน้าคนสนิทอยู่สักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา และเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชัยวัฒฟังโดยไม่คิดจะปกปิด และเรื่องที่ชัยวัฒได้รับฟังนั้นมันก็ทำให้เขาเครียดไม่น้อยนี่เจ้านายของเขาทำอะไรลงไปทุกอย่างมันกลับมายุ่งยากอีกครั้งเพราะความใจร้อนของเจ้านายเขาแท้ๆ

“ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเลยครับ.... ทุกอย่างมันวนกลับมาเป็นเหมือนกับเรื่องที่บอสเคยเล่าให้ผมฟังอีกครั้งต่างกันตรงที่คราวนี้บอสสลับบทกับน้องพลอยก็เท่านั้น เฮ้อ.... ผม...ผมไม่รู้เลยว่ามันจะจบลงยังไงหากสุดท้ายน้องพลอยเขาเลือกหมอคุณไม่ได้เลือกบอส....”

“ฉันจะไม่ยอมเสียเขาไปอีกเป็นอันขาดไอชัย เขาคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉันและฉันพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขากับลูกคืนมา”

“ลูก....”

“ใช่ถ้าหากพลอยมีลูกกับฉันเมื่อไรเรื่องไอหมอนั้นก็จะไม่ใช่ปัญหาของเราอีกต่อไป ไอหมอนั้นจะเป็นแค่คนนอกที่ไม่มีสิทธิ์ และพลอยก็จะเป็นของฉันตลอดไป”

“ผมว่าน้องพลอยเขาคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องง่ายๆอย่างที่บอสคิดหรอกครับ ในเมื่อเขาเป็นคนคิดข้อตกลงนี้ขึ้นมาเขาก็จะต้องมีวิธีป้องกันตัวเองเหมือนกัน”

“แล้วแกคิดว่าฉันตามเมียฉันไม่ทันหรือยังไง ฉันกับแกเราโตมาด้วยกันทำงานบุกเบิกกันมาไม่รู้เท่าไร แกคิดว่าคนอย่างฉันจะยอมอยู่นิ่งๆโดยไม่ทำอะไรเลยอย่างนั้นหรอกชัย ถ้าเป็นแบบนั้นแกคงจะคิดผิดแล้วล่ะ”

“ไม่ว่าบอสจะทำอะไรก็ตามผมอยากให้บอสคิดเอาไว้เสมอนะครับว่าโอกาสมันไม่ได้มีบ่อยๆ หากครั้งนี้บอสทำพังอีกมันคงไม่มีโอกาสแก้ตัวดุจปาฏิหาริย์อีกหรอกนะครับ”

ซาตานหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างของห้องทำงานหรู ใช่บ้างทีเขาอาจจะไม่มีโอกาสที่ดุจปาฏิหาริย์นี้อีกแล้วเป็นครั้งที่สองหากเขาทำมันพัง แต่เขาก็พร้อมจะเสี่ยงเพื่อที่จะดึงรั้งเธอเอาไว้