คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 3/3
หลังจากที่ทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยวายุก็ขับรถออกมาจากชายหาดเรื่อยๆ
และก็คอยชำเลืองดูหญิงสาวเป็นระยะ เมื่อขับรถมาได้สักพักเขาก็สังเกตเห็นว่าเลือดที่ไหลออกมาจากมือของหญิงสาวยังไม่หยุดไหลเข้าจึงขับมาจอดที่หน้าคลินิกแห่งหนึ่งในพัทยา
“คุณจอดรถทำไม”
สลินลดาถามเขาทันทีที่เห็นว่าเขาจอดรถอยู่ริมถนน แล้วเดินมาเปิดประตูฝังเธอ
“พาคุณมาให้หมอทำแผลไง ลงมา”
“ไม่ ฉันอยากกลับบ้าน
พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“จะลงมาเองดีๆ หรือจะให้ผมอุ้มลงมา”
“ไม่ฉันไม่ลง ฉันจะกลับบ้าน คุณจะมายุ่งอะไรกับฉันนักหนาเนี่ยห๊ะ”
“จะไม่ลงมาใช่ไหม ได้งั้นผมอุ้มเอง”
พูดจบเขาก็ก้มลงอุ้มเธอออกมาจากรถเข้าไปในคลินิกทันที
ฝ่ายสลินลดาเองเมื่อถูกอุ้มลงมาจากรถก็ดิ้นไปมาไม่หยุด
พร้อมร้องตะโกนบอกให้วายุปล่อยเธอลงไปตลอดทาง
“ปล่อยฉันนะคุณวายุ ปล่อยฉัน
ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ”
“ไม่ปล่อย ผมจะอุ้มคุณไปส่งให้ถึงมือหมอเลยละ”
พอเข้ามาภายในคลินิกเรียบร้อยเขาก็ว่างเธอลงบนเกาอี๊พร้อมขู่สำทับเธอทันที “นั่งรอที่นี่ดีๆ
อยู่เฉยๆ อย่าทำให้ผมโมโหไม่งั้นจะหาว่าผมไม่เตือน
ผมจะไปกรอกข้อมูลคุณนั่งรอไปก่อนเลยนะ”
“ค่ะ มีอะไรจะสั่งอีกมั้ยคะคุณวายุ”
เธอประชดกลับทันทีที่เขาพูดจบ
“ไม่มีแล้ว
รอผมอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวผมมา” เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์ทันทีที่สั่งเธอเสร็จ
วายุหันมามองเธอเป็นระยะๆ กลัวว่าเธอจะหนีออกไป
เขาอมยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าเธอนั่งกอดอกพร้อมทำหน้าบูด พอทำใบประวัติการรักษาเสร็จเขาเดินมานั่งข้างๆสลินลดาทันทีเพื่อรอพาเธอเข้าห้องตรวจ
“นั่งรอไปก่อนเดี๋ยวหมอเรียก”
เขาบอกเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจ แถมยังย้ายไปนั่งที่อื่น แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ก็ตามเธอไปเรื่อยๆจนเริ่มหมดความอดทนจึงคว้าข้อมือเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะย้ายไปนั่งที่อื่นอีก
“นั่งลง ถ้าไม่อยากให้ผมกอดคุณเอาไว้”
“ปล่อย”
“ถ้าปล่อยแล้วจะอยู่เฉยๆได้หรือเปล่า
หึ ตอบมาก่อนว่าจะนั่งเฉยๆหรือเปล่า”
“ค่ะ ฉันจะอยู่เฉยๆ”
“ดีมาก” ทั้งสองนั่งรอหมออยู่ประมาณ 10 นาทีก็ถูกเรียกเข้าห้องตรวจ
“เชิญคุณสลินลดาบนเตียงเลยนะคะ
เดี๋ยวหมอจะทำแผลให้นะคะ”
“ค่ะคุณหมอ”
พอเธอขึ้นไปนั่งบนเตียงคนไข้วายุก็เดินมาอยู่ข้างๆเธอทันที
“ไปโดนอะไรมาคะเนี่ย แผลใหญ่อยู่นะคะแต่ไม่ลึกมาก”
“พอดีหกล้มแล้วโดนไม้ทิ่มเอานะคะ”
คุณหมอที่กำลังทำแผลให้กับเธอบอกว่าต้องทำแผล
และล้างแผลให้สะอาดทุกวันพอทำแผลเสร็จคุณหมอก็จะฉีดยากันบาดทะยักให้แต่เธอไม่ยอมท่าเดียว
ร้อนถึงวายุที่ต้องเข้ามากอดปลอดเธอขณะที่หมอกำลังฉีดยาให้
พอฉีดยาเสร็จคุณหมอก็แนะนำการทำแผลกับวายุทันทีปล่อยให้สลินลดานั่งอยู่บนเตียงเฉยๆ
“คุณสามีใช่ไหมคะ”
“ไม่ใช่ค่ะ/ครับ”
ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันทันที
“หมอต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้าใจผิด
เห็นคุณผู้ชายดูเป็นห่วงคุณผู้หญิงมากนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับคุณหมอ
เราสองคนก็กำลังจะแต่งงานกันครับ”
“อ่อค่ะ
หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ”
“ขอบคุณครับ คุณหมอ”
“ค่ะ แผลของคุณผู้หญิงนะคะ
ห้ามโดนน้ำนะคะ สัก 3-4วัน นะคะ
และต้องล้างแผลทุกวัน วันละ 2 ครั้ง เช้า – เย็นนะคะ
แผลจะได้หายเร็วๆ แล้วหมอจะจัดยาแก้อักเสบไปให้ค่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณหมอ”
“ค่ะ รอรับยาด้านนอกนะคะ”
“ค่ะ/ครับ ขอบคุณครับ”
หลังจากที่รอรับยาเรียบร้อยแล้ววายุก็พาสลินลดากลับบ้านทันที
ระหว่างทางหญิงสาวนั่งหันหน้าเข้าหากระจกรถตลอดเวลาโดยไม่สนใจวายุเลยแม้แต่น้อย
เธอนั่งมองวิวข้างทางมาตลอดเวลา
ส่วนวายุเขาคอยชำเลืองดูหญิงสาวตลอดเนื่องจากว่ากลัวเลือดที่แผลจะไหลออกมาอีก
ทั้งสองกลับมาถึงบ้านของสลินลดาในเวลาเกือบๆสามทุ่ม
หลังจากส่งหญิงสาวเรียบร้อยเขาก็ขับรถกลับบ้านของตัวเองทันที ระหว่างที่ขับรถกลับบ้านเขาก็นั่งคิดไปด้วยว่าทำไมเขาต้องเป็นห่วงเธอตอนที่เห็นว่าเธอเลือดออก
ทำไมต้องใส่ใจเธอจนต้องพาเธอไปหาหมอด้วย
“นี่ฉันเป็นอะไรไป
ทำไมต้องมาสนใจเรื่องของเธอด้วย
สำหรับฉันเธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงข้างถนนพวกนั้นหรอกสลินลดา
ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าการแต่งงานกับฉันเป็นสิ่งที่ผิดมหันต์”
ด้านหญิงสาวเมื่อกลับถึงบ้านก็ขึ้นห้องนอนทันทีโดยไม่ตอบคำถามของใครทั้งสิ้น
เธอนั่งคิดทบทวนเรื่องที่เกิดในวันนี้ว่าเธอตัดสินใจถูกหรือไม่ที่จะแต่งงานกับเขา
ในเมื่อเขาก็แสดงท่าทีรังเกียจเธอออกมาอย่างชัดเจน
เธอควรจะทำอย่างไรกับชีวิตของเธอดี
“ฉันควรจะทำยังไงดี
ฉันควรแต่งงานกับคุณหรือเปล่าคุณวายุ ฉันไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลย
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงดี ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
เฮ้อ...ชีวิตของฉัน”
หลังจากนั่งคิดเรื่องของวายุได้สักพักเธอก็ตัดสินใจที่จะอาบน้ำแล้วก็ได้แต่ก้มมองแผลของตัวเอง “แล้วนี่ฉันจะอาบน้ำยังไงล่ะเนี่ย”
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น