คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ข้างห้องมาร์คแบม : บทที่ 16
คุณเคยตกเป็นจำเลยของสังคมไหมครับ....?
ผมไม่เคย และก็ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะตกเป็นจำเลยของสังคมแม้เพียงนิดเดียวเลย หากจะพูดกันตามจริงตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิด...แต่....
ให้ตายเถอะแม่ง!!!!!
ไอ้สายตอบรอบทิศที่มองตรงมาที่ผม ณ จุดๆเดียว ประดุจผมไปฆ่าข่มขืนใครสักคน มันเป็นอะไรที่เลวร้ายมาก ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังด่าผมทางสายตาไปเรียบร้อย...อ้อยกเว้นพี่จินยองที่ร้องไห้น้ำตาไหล อาบแก้มแถมมีกัดปากประหนึ่งตัวเองโดนผมข่มขืน นี่ยังไม่รวมสายตาตัดพ้อที่เหมือนจะด่าผมอ้อมๆ ว่า แบมทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง !!
“น้องการ์ตูนทำกับพี่แบบนี้ได้ยังไง TT^TT พี่ไม่ยอม” พี่จินยองพูดไป น้ำตาไหลไป ทำไมผมซื้อหวยไม่ถูกฟ่ะ พูดเหมือนที่คิดเป๊ะเลย
“คือ...มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด...ได้โปรดฟังผมก่อนนะครับ”
“ไม่พี่ไม่อยากฟัง...................ถ้าน้องการ์ตูนยอมมาร์คได้.....งั้นน้องการ์ตูนก็ต้องยอมให้พี่ได้เหมือนกันเนอะ.....^^” พูดเสร็จแล้วก็ยิ้มแฉ่งส่งมาให้ซะงั้น ขอโทษนะครับ น้ำตาพี่หยุดไหลแบบ AUTO ได้ยังไง
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” เสียงเฮ้ยดังออกมาจากปากยองแจและซึงฮยอน โชคดีที่พวกมันยังเฮ้ยเพื่อผม พวกมึงคงเห็นแล้วใช่ไหม....ว่าไอ้พี่กลุ่มนี้มัน......แปลกแค่ไหน....มึงเข้าใจความทุกข์ของกูรึยัง
แต่พวกกลุ่มพี่มาร์คกลับดูไม่ตกใจอะไรสักนิด แถมพี่แจบอมกับพี่แจ็คสันยังยิ้มออกมาตั้งหาก....พี่คงชินสินะครับ
“ผมกับพี่มาร์คเราไม่ได้ทำอะไรกันนะครับ”
“แต่ก่อนกูเปิดเข้าไปกูได้ยิน..อะไรเสียวๆ ด้วยนะมึง” ไอ้เชี่ยหูมึงจะดีเกินไปแหละซึงฮยอน
“หูมึงเพี้ยนรึเปล่า เสียวเชี่ยอะไรไม่มี พี่มาร์คมันพูดเมี๊ยวๆ ตั้งหากไอ้ควาย” ให้ตายยังไงผมก็ไม่มีทางรับเด็ดขาด ว่าไอ้พี่มาร์คมันพูดออกมา ไอ้พี่มาร์คถึงขั้นหันมาทำตาโตใส่ผม คือ พี่ท่านไม่พูดแก้ตัวอะไรสักอย่างนั่งนิ่งอย่างกับพระพุทธรูป ในเมื่อคุณพี่จะนั่งเงียบ งั้นต่อจกนี้ก็ได้โปรด เงียบจนถึงที่สุดแล้วปล่อยหน้าที่การแต่งเรื่องให้เป็นของนายกันต์พิมุกคนนี้เถอะครับ
“เมี๊ยวๆ ไอ้มาร์คเนี่ยนะ” แม้แต่พี่แจบอมก็ยังไม่เชื่อ ฉิบหายแล้วตูงานนี้
“ก็มีแมววิ่งผ่านหน้าห้องไป พี่มาร์คก็เลยเรียกแมวแบบเมี๊ยวๆ มานี้มะอะไรแบบนี้ไงพี่”
“แบมหอพักมึงก็ไม่ให้เลี้ยงสัตว์ไม่ใช่เหรอ ที่สำคัญห้องมึงอยู่ชั้น 7 แมวบ้าอะไรปีนมาได้สูงขนาดนี้” ไอ้ยองแจมึงจะมาเสือกฉลาดอะไรตอนนี้ฟ่ะ
“ก็..ก็แมวของคนชั้นนี้แหละ...พี่ห้องถัดไป เขาแอบเลี้ยงไง...แล้วเผลอมันเลยเดินไต่มา แล้วคือพอมึงเปิดประตูปุ๊บ แมวก็ตกใจไงเลยกลับห้องไปแหละ”
“แมวมึงนี่...แมวเก้าชีวิตสินะไอ้แบม”
“เอ่อ....ช่างแมวมันเหอะ”
“ได้กลับมาโฟกัสภาพที่พวกกูเห็นก่อน มันคืออะไร” ไอ้ซึงฮยอนพากลับเข้ามาในเรื่องหลักของคดีนี้
“ไม่มีอะไรกูตกใจเลยล้มลงบนเตียงพี่มาร์ค ก็ตกใจเหมือนกันเลยล้มทับกู...จบ”
“หรา สภาพมึงเมื่อกี้ใส่แค่เสื้อส่วนล่างก็ใส่แค่บ็อกเซอร์ สภาพมึงนี่ตกใจน่าดูเลยเนอะ” ซึงฮยอนเพื่อนรักมึงจะแซะกูทำไม
“แถมสภาพพี่มาร์คเมื่อกี้ก็ดูไม่เห็นตกใจอะไรสักนิด...หน้าดูหื่นจะตาย” ยูคยอมมึงจะพูดอะไรขึ้นมา
“ใช่หน้าแบบนั้น...มันหน้าไอ้มาร์คตอนกำลังจะวิน...กำลังจะทำเรื่องเลวชัดๆ ไม่ใช่หน้าตกใจสักนิด” เอามันเข้าไป กูอยากจะบ้า หน้าเพี่อนพี่มันก็มันก็เลวตลอดแหละ หน้าก็เลว นิสัยก็เลวพี่แจ็คสันพี่ไม่รู้รึไง
พวกพี่เป็นญาติกับโคนัน มีพ่อชื่อชินอิจิ มีพี่ชื่อคินดะ มีอาชื่อฮัตโตริรึไง สงสัยกันจัง คงไม่ใช่ว่ามีญาติห่างๆ เป็นจอมโจรคิดใช่ไหม ถึงได้สงสัยกันขนาดนั้น
“น้องการ์ตูนโดนไอ้มาร์คหลอกแน่ๆ พี่จินนี่ไม่เชื่อเด็ดขาด ไม่เชื่อเด็ดขาด” แล้วการที่พี่อุตส่าห์ลุกจากที่งนั่งมานั่งซ้อนหลังผม.....แถมกอดเอวผมแบบนี้ มันก็ไม่น่าเชื่อเด็ดขาด
“ไม่นะน้องการ์ตูน น้องการ์ตูนรู้ไหม ถึงไอ้มาร์คมันจะหล่อ แต่นิสัยมันไม่ได้หล่อเหมือนหน้าตาสักนิดนะ ไม่เหมือนพี่หรอก..พี่อ่ะหน้าตาก็น่าเอ็นดู...นิสัยก็ดี....รักจริงไม่มีหลอก....รับรองรักแล้วจะติดใจ...รุ่นนี้ไม่พอใจยินดีคืนเงิน” พูดธรรมดาก็ได้ครับผม พูดไปก็เอาหน้ามาไถกับหลังผมไป ผมบอกเลยผมไม่โอเค T^T พ่อจ้าแม่จ้าแบม โดนแบบนี้จะเสียซิงไหมเนี่ย
“แต่กูว่ามึงถอยออกมาจากน้องเขาเหอะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยจินยอง” พี่แจบอมพยายามาแซะพี่จินยองออกจากผม แต่มือพี่จินยองเหมือนทากาวตราช้างจะแกะ จะแซะยังไงก็ไม่ออก โทษนะไม่มีใครคิดอยากจะช่วยพี่แจบอมเลยรึไง พี่แจบอมพยายามจะแซะออกพี่จินยองก็ยิ่งรัดผมแน่นขึ้น....หายใจจะไม่ออกแล้วครับผม
“ไม่..กูไม่ปล่อย...กูไม่ยอม...แจบอมต้องโทษมาร์คสิ...มาร์คนิสัยไม่ดี...เอาน้องไปกกได้ไง” ขอโทษนะครับ ผมไม่ใช่ไข่ ไอ้พี่มาร์คก็ไม่ใช่ไก่ใช่คำว่ากกนี่ ประโยคนี้พาสยิ้วกิ้วขึ้นอีกแสนแปดเลยพี่จินยอง
“พี่แจบอมปล่อยพี่จินยองเถอะครับ...ผมกลัวเพื่อนผมจะตาย...คาห้อง..หน้าไอ้แบมเริ่มม่วงแล้วครับพี่” ยองแจเรารักนาย
“พี่จะรับผิดชอบเพื่อนผมยังไง” ไอ้ซึงฮยอนกูไม่ได้อนุญาติให้มึงรับบทพ่อแม่กูนะ รับผิดชอบเชี่ยอะไร
“กูไม่ได้....”
“ไอ้แบมมึงหยุดพูดเหอะ...สภาพแบบนั้น...แก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้น..กูไม่รู้จะผิดหวังยังไงกับมึงแล้วเนี่ย” มึงจะดราม่าพระแสงอะไรตอนนี้ มึงช่วยดราม่าให้ถูกจุดหน่อย
“เดี๋ยวนะมึง โอเค...กูจะพูดความจริงทั้งหมด...แต่มึงช่วยหยุดดราม่าเอามันส์กับเรื่องของกูก่อนโอเคนะซึงฮยอน”
“คือกูอาบน้ำเสร็จ...ออกมาก็เจอพี่มาร์คนั่งอยู่ที่เตียงไม่ทราบว่ามึงปล่อยมันเข้ามาที่ห้องกูได้ยังไง”
“ก็ใครจะไปคิดว่ามึงจะแรดความเร็วแสงขนาดนี้ละแบม”
“หยุด....โปรดฟังให้จบก่อนด่ากู...พอกูออกมาเจอพี่มาร์คแบบนั้น กูก็เลยหันมาจะใส่เสื้อ”
“อ้าวสรุปพี่เข้าไม่ได้บังคับมึงแต่มึง...อ่อยเขาสินะแบม แหมกูก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นการบังคับ สรุปสมยอมเหรอ”
“ไม่ใช่โว้ยยยยยยองแจ แล้วพวกพี่ก็หยุดพยักหน้าได้แล้ว ผมไม่ได้อ่อย โดยเฉพาะมึงครับมาร์ค ต้วนช่วยหยุดทำหน้ากวนประสาทแบบนั้นสักที พี่ก็รู้ว่ามันไม่มีอะไร”
“แบมพูดไม่เพราะเลยทำไม ไม่แทนตัวเองว่าแบมแบมแล้วเรียกพี่ว่าพี่มาร์คเหมือนเมื่อกี้ละ”
“เอาแล้ววววว ไอ้แมวเกาหลีมึงเตรียมตัวเสียใจได้กูว่างานนี้พี่มาร์คมีเฮ”
“ไม่มีเฮอะไรทั้งนั้นแหละพี่แจ็คสัน พี่จินยองครับได้โปรดอย่ากอดผมแน่น...ผมหายใจไม่ออก”
ฟอดดดดดดด ให้ตายเหอะผมบอกว่าอย่ากอดแน่น ไม่ได้บอกให้พี่หอมแก้มผม ปาร์ค จินยองคุณต้องการอะไรจากสังคม T[]T
“แก้มน้องการ์ตูนหอมแสดงว่าเพิ่งอาบน้ำจริงๆด้วย อิอิอิ พี่จินนี่ช๊อบชอบ” ไม่ต้องชอบมากก็ได้ครับผม
“ชีวิตมึงนี่น่าสงสารนะแบม กูเห็นแล้วยังรันทดแทน” ขอบใจนะซึงฮยอน มีมาตบไหล่ ที่เป็นแบบนี้กว่าครึ่งก็เพราะมึงทั้งนั้นนนนนนเลยจ้า
“สรุปถ้ามึงไม่อ่อยพี่เขา...แล้วทำไมมึงไปอยู่สภาพนั้นกับพี่เขาได้ละแบม”
“ แล้วพี่มาร์คก็........”ต่อจากนั้นมันก็ขอผมคบแล้วเราก็จูบกันผมควรจะเล่าเหรอช็อตแบบเนี่ย
“แล้วพี่มาร์คก็ฉุดนายลงเตียงใช่ไหม” พี่น้องคณะนี้เขาดีนะครับ อะไรยังไงไม่รู้แต่จะจับผมขึ้นเตียงตลอด ถ้าใครมีแฟนเป็นเด็กบริหารโปรดระวังจิ้นของคุณเอาไว้ให้ดี
“เฮ้ยไม่ใช่ๆ ตอนนั้นยังไม่ใช่ที่เตียง”
“แล้วตอนนั้นมันที่ไหน...ให้ไอ้มาร์คมันเล่าบ้างเนอะ..น้องแบมเล่ามาตั้งเยอะแล้วหนิ” ผมอาจจะเคยคิดว่าในกลุ่มพี่แจบอมดีที่สุดแต่วันนี้คงต้องเปลี่ยนความคิด พี่แจบอมแม่ง...ไม่ต่างเลยสักนิด -*-
“ว่าไงพี่มาร์ค ถ้าไม่ใช่ที่เตียงแล้วที่ไหนเหรอ”
“หูมึงนี่กระดิกเชียวไอ้ยูค ถ้ามีหางตอนนี้คงแกว่งสนุกสนานฮาเฮเลย เรื่องเผือกละขอให้บอกชอบนักนะมึงเนี่ย”
“แหมพี่ นานๆทีพี่มาร์คแกจะหลุดลุคคุณชายคูลๆ เลวๆ มันก็นิดหนึ่งแหละ พี่มาร์คเล่าต่อดิผมรอฟังอยู่”
“เราก็ยืนจูบกัน”
“ไอ้แบม....ไหนมึงบอกไม่มีอะไรไง”
“ซึงฮยอนวันนี้มึงดูรักกูจังเนอะ น้ำตากูนี่จะไหล แต่มึงช่วยถามกูก่อนว่ากูสมยอมรึเปล่า”
“พูดงี้แสดงว่าไอ้มาร์คมันบังคับน้องการ์ตูนใช่ไหม ใช่ไหม”
“กูว่ากูบังคับแค่ช่วงแรกนะ....ตอนหลังเด็กมันสมยอมว่ะ จินยอง soooo sorry จริงๆ” ผมรู้สึกเหมือนมีหมัดต่อยฮุกเข้ามาที่หน้า คือจะปฎิเสธก็พูดได้ไม่เต็มปาก เพราะตอนหลังแม่งกูก็สมยอมจริงๆ ไห้ตายเถอะโรบิน มันจะต้องไม่เกิดขึ้นอีก ไม่งั้นชาตินี้ไม่รู้จะเอาหน้าไปว่างไว้ไหน
“มึงไม่ต้องมากระแด๊ะภาษาอังกฤษตอนนี้เลย มันไม่จริงใช่ไหมที่ไอ้มาร์คบอกมันไม่จริงใช่ไหม” พี่จินยองก็กอดผมแน่นเข้าไปอีกรัดจนผมเหมือนกำลังจะตาย
“ทำไมน้องการ์ตูนไม่ตอบพี่จินนี่ละ TT^TT พี่จินนี่ไม่ยอม ไม่ยอม”
“โอ๊ยยยจินยองน้องจะตอบได้ไงมึงรัดน้องมันขนาดนั้นปล่อยน้องมันก่อน” ขอบคุณสวรร์ค ขอบคุณครับพี่แจ็คสัน
หลังจากที่ผมสูดอากาศไปสักพัก ก็สามารถตอบคำถามที่พี่จินยองถามได้
“ตอนหลังผมผลักพี่เค้าออกนะครับ”
“เดี๋ยวนะแบม....มึงผลักพี่เค้าออกตอนหลัง....แต่มึงไม่ได้ปฎิเสธเรื่องว่าตอนหลังมึงสมยอม...กูเข้าใจถูกไหม” เอาที่คุณพอใจเลยครับ..คุณยองแจ ที่น่าถีบกว่ายองแจก็คือมาร์คต้วนที่พยักหน้าไปยิ้มไปเนี่ยแหละครับท่านผู้ชม จะพยักหน้าให้หัวหลุดเลยไหมมมมม
“ข้ามๆ ช็อตนั้นไปเหอะมึง T^T กูขอร้อง”
“แต่กูก็ยังไม่เข้าใจว่ามึงกับพี่เข้าไปจบกันที่เตียงได้ไง”
“เอาคุณน้องเดือนคณะวิทย์ ก็พอจูบเสร็จมีอารมณ์ก็ไปต่อที่เตียงสิครับผม...จะรออะไรละ”
“เอ่อ...จริงเนอะ” มึงจะไปเนอะไปแนะ...กับไอ้พี่หวังทำไม…มันไม่ใช่โว้ย
“สรุปสมยอมสินะแบม” ยองแจได้โปรดอย่าพูดอะไรชวนขนลุกแบบนั้น
“กูเปล่า มึงดูปากกันต์พิมุกนะครับผม กูเปล่า พี่มันฉุดกูลงเตียง กูเปล่าสมยอมโอเคนะ...พวกกูยังไม่ได้ทำอะไรกันพวกมึงก็เปิดประตูเข้ามา เรื่องมันก็มีแค่นั้นแหละ”
“เย้ๆๆๆ แสดงว่าน้องการ์ตูนยังไม่โดนไอ้มาร์ค กินหัว กินห่าง กินกลางตลอดตัว....พี่จินนี่ก็ยังมีสิทธิ์สินะ”
“...........” พี่จินยอง...พี่ไหวอยู่นะครับ
“แต่ถึงยังไงมึงก็จูบกับพี่เขาไปแล้วอ่ะแบม....ยังไงเรื่องนี้เพื่อนผมก็เสียหาย....ผมไม่ยอมเด็ดขาด” ใครใช้มึงมาเป็นทนายให้กูตอนนี้ครับคุณซึงฮยอน
“มึงไม่ต้อง.....แค่จูบกู...โอเค”
“ไม่เอาน่าแบม...อย่าแรดนะเด็กดี โดนขนาดนั้นมึงโอเคได้ไง” ผมถึงกับกินจุดพูดอะไรไม่ออกเลยครับเจอประโยคนี้ เพื่อนช่างรักผมจริงๆ ทั้งสองคนสนับสนุนให้กูเสียตัวเอ้ย....มีแฟนเป็นผู้ชายอย่างเป็นทางการรึไง ช่วยถามกูก่อนว่ากูโอเคไหม
“ไม่จินยองไม่ยอม ไม่ยอมให้น้องการ์ตูนกับไอ้มาร์คเด็ดขาด”
“แจบอมมึงช่วยเอาเทปกาวปิดปากไอ้แมวเกาหลีทีสิว่ะ กูรำคาญแม่งจริงๆ จินยองตอนนี้มึงไม่มีสิทธ์พูดโอเคนะ มันเป็นเรื่องของไอ้มาร์คกับน้องแบม จบนะ”
“ว่าไงพี่..พี่จะรับผิดชอบเพื่อนผมยังไง”
“ถึงพี่จะบอกแบมไปเมื่อกี้แล้วแต่.....บอกอีกทีก็ได้.....คบกับพี่นะแบมแบม”
มึงจะมาแอ๊บพระเอกอะไรตอนนี้ ต่อหน้าเพื่อนกูครับมาร์คต้วน
มึงมันตัวร้าย ชัดๆ เลย !!!!!!!!!
--------------------TALK-----------------------
มีคนให้นิยามฟิคเรื่องนี้ว่า ฟิคอัพหนึ่งเดือนครั้ง กร๊ากกกกกชอบค่ะ 55+
แต่ตอนนี้คงต้องเรียกว่า ฟิคหนึ่งเดือนอัพสองครั้งได้แล้วนะคะ
เพราะเดือนนี้อัพไปตั้ง 2 รอบแนะ (คนอ่านคงอยากเขวี้ยงขวดอะไรมาให้กระต่ายโหดสักทีสองที)
ตอนนี้ปั่นแบบสุดชีวิตปั่นเสร็จก็โพสเลย คาดว่าคำผิดคงมหาศาลล้านคำได้
เดี๋ยวจะมาดิทอีกทีพรุ่งนี้นะคะ
ขอบคุณที่รอ #ข้างห้องมาร์คแบม กันนะคะ ขอบคุณจริงๆ
ยังไงก็ขอย้ำว่าฟิคเรื่องนี้อยากให้อ่านกันแบบมีรอยยิ้ม ไม่ต้องคิดอะไรมาก อ่านเอามันส์ก็พอเนอะ
ข่าวดี...ใครรอ #ฟิคแฟนบอยพี่มาร์ค วันอาทิตย์นี้จะอัพตอนพิเศษให้อ่านกันนะจ้ะที่รัก จุ๊บๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น