คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 11.กลางดึกคืนนึง+โยนความผิด
11.กลางดึกคืนนึง+โยนความผิด
[Deidara’s mode]
นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย? หลุดปากไปแล้ว ตายห่-า แหงๆเธอได้เกลียดผมเข้าไส้แน่
อ๊าก~~~! อย่าตาย!!!!T[]T
“....เอ่อ....นายล้อเล่นใช่มั้ย ?”นี่เธอหาว่าผมล้อเล่นหรอ??? งั้นถ้าเป็นแบบนี้
ก็เอาไงเอากันหละว่ะ!!!“ไม่ได้ล้อเล่น อืมม์”
“.....พิสูตรสิ.....”
“....”
“.....ทำไม่ได้ใช่มั้ยหละ”
“ทำไมจะทำไม่ได้เล่า? อืมม์- -^”
“งั้นก็ทำสิ- -^”ดูมัน ยังจะมากวนอีก- -
“ก็หลับตาสิ อืมม์”
“...”เธอหลับตาลงช้าๆ นี่ผมต้องทำจริงๆใช่มั้ย!? รู้งี้ระเบิดพลีชีพตัวเองไปดีกว่าตู~!
ใจเย็นๆๆ เย็นเซ่~~~! โอเค เย็นและ....เอาหละนะ......
ตึกตักๆๆๆๆๆ
ครืด~~~!
“พี่ซาคุโระ! เห็นกระเป๋า.....”ไอ้เด็กนี่มันเป็นคราย? ทำไมหน้าเหมือนดันนาจัง?
แล้วมึงจะมาขัดตูทำไม?- -^ ผมคิดก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า....ผมอยู่ในท่าที่กำลัง
จะจูบยัยนั้นนี่หว่า0[]0
“แกทำอารายพี่ชาน~~~!!! พี่ซาโซริ!!!!!!”ไอ้เด็กนั้นตะโกน ก่อนจะวิ่งไป
“...ตายแน่ตู อืมม์0_0”
“ขอให้ไปที่ชอบที่ชอบนะค่ะรุ่นพี่เดอิ- -”ขอบคุณ ซาคุโระจังพูดดีจังเล้ย!(ประชด)
ตึงๆๆๆ
“ไอ้เดอิดาระ!!!!!!!!!!”มันมาแล้วT[]T
“หวาดดี ดันนาT^T”
“ดี แกมาทำไรในห้องน้องฉัน?”
“ป่าว”
“พี่ซาโซริๆ มันจะลวนลามพี่ซาคุโระ!!!>[]<”ไอ้เด็กเวร พูดทำพ่อ! อีกอย่าง
ไม่ได้จะลวนลามซะหน่อย ไอ้บ้า!
“จริงหรอกซาคุโระ?”ซาคุโระบอกไปเลยฉันไม่ได้ลวนลามเธอ!!!>0<
“ใช่ค่ะ มันจะลวนลามหนู!!!”อ้าว! เวง-ตะ-ไลแล้ว
“ตายซะเถอะไอ้เดอิดาระ!!!!”
“แว๊ก~~~!!!!!!! ไปล่ะนะซาคุโระจัง(จุ๊บ)”
‘ฉันพิสูตรแล้วนะ’ผมกระซิบที่ข้างหูเธอ ก่อนจะวิ่งหนีไปขึ้นนกที่รออยู่
555+ ผมเก่งใช่มั้ยล่า!“แกกล้าหอมแก้มน้องชานหรอ!
กลับมานี่น้า~~! ไอ้เพื่อนจัง-ไล” “ไม่กลับ~~! บะบาย~~~~!!!^0^”
กลับมาในห้องของซาคุโระ โอะ โอะ โอะ
(บอกว่าอย่าแอ๊คโค่-คนแต่ง/จะแอ๊คโค่เว้ย!-คันคุโร่)
“พิสูตรแล้วงั้นหรอ?.....ไอ้บ้า! >///<”
“พี่เป็นไรมากป่าว?”เนสุมิถามฉัน
“ไม่! ออกไปได้แล้วฉันอยากอยู่คนเดียว!”ฉันหันไปตะคอก(ชั่งเป็นพี่ที่ดี)
“อือ ว่าแต่พี่กระเป๋าผมมั้ย?”
“ไม่! ไปนอนได้แล้ว”
“อ...อืม”
“ตอบว่าครับสิ! อย่าอืม”
“เอ๋? แต่ปกติผมก็พูดอืมอยู่แล้วนี่”
“อย่าพูดคำว่าอืมให้ฉันได้ยินอีก ไม่งั้นจะเผาหุ่นของนายทั้งหมดทิ้ง!”
“ป๋มขอโต้ด ไปแล้วครับ!!!”
23.00น.
“นอนไม่หลับเลย....เพราะนายคนเดียวไอ้บ้าเดอิ!(โทดเฉยหงะ)”
เพื่อระบายอาโรม(ภาษาวิบัติอีกและ) ฉันเลยขว้างหมอนไป
ฟิ้ว~! ป้าบ!
“โอ๊ย! มันเจ็บนะคว้างหมอนมาอย่างนี้เนี่ย! อืมม์”หืม? ฉันหันไปดูต้นเสียง
“นายยังไม่กลับไปอีกหรอ?”
“กะว่าจะอยูเป็นเพื่อนเธอทั้งคืน อืมม์”ขอบคุนแต่พอดีไม่ต้องการ
“ไม่จำเป็น กลับไปได้แล้ว”
“โกรธอะไรอีกเนี่ย? อืมม์”
“ไม่ได้โกรธ”
“งั้นหรอ??? อืมม์”
“ก็ใช่หนะสิ”
“งั้นคืนนี้นอนด้วย อืมม์^^”
ป้าบ!
“ขว้างหมอนแม่นจริงนะ อืมม์-*-”
“555+ สมน้ำหน้า^w^”
“เวลาเธอยิ้มนี่น่ารักดีนะ อืมม์”
“ไม่ต้องมาชมกันเลย>////<”
“ชมไม่ได้รึไง? อืมม์”
“ไม่ได้! ฉันเขิน เอ้ย! คือแบบว่า...(.///.)”
“น่าร้าก~~~! อืมม์”
“ไอ้บ้าหยุดเลยน้า~~!o(>///<)o”
“ขอกอดคนน่ารักหน่อยสิ อืมม์^^”
“ไม่ได้!”ฉันดิ้นไปๆมาๆ
“น้า~~! อืมม์^^”
“ม้าย~~~!>//0//<”
“งั้นจูบแทน อืมม์>3<”
“ก็ได้ เอ้ย! ไม่มีทาง0///0”
“ฉันใช้เธอเลือก 3 ข้อ กอด จูบหรือนอน? อืมม์-3-”ทางเลือกดีเนอะ- -^
“....กอด”
“ดีมาก อืมม์^^”แล้วมันก็ดึงฉันเข้าไปก่อนเลย ไอ้บ้า!
“.....ปล่อยได้ยัง?>///<”
“ยัง~~! อืมม์^^”
“ขี้โกง (T^T)o”
“555+ ^^”
วันต่อมา
ห้องเรียน
“หาว~~!”
“เมื่อคืนนอนดึกรึไง?”อิโนะถามฉัน
“อือ”ใช่! ฉันนอนดึกเพราะพี่เธอนั้นแหละ- -*
“นักเรียน วันนี้มีสอบย่อยเลขนะครูบอกไปแล้วใช่มั้ย?”
อ.คาคาชิเดินเข้ามาบอก
“หา!!!”ไม่จริง!!! สอบเลขกรี๊ดตายแน่ตรู!
ระหว่างสอบ
“นี่ค่ะอาจารย์”ฉันส่งกระดาษอันว่างเปล่าให้ครูไปT^T
“...นี่มัน.....อะไรกันนี่!!!”ครูขาเสียงครูเว่อร์มากค่ะ- -
“อะไรหรอครับอาจารย์???”นารุโตะถาม
“นี่มัน.....กระดาษเปล่านี่หว่า- -”
โครม!
“ครูอ้า! ปล่อยให้ลุ้นอยู่ได้!!!”
“แหะๆ โต้ด”
“ไม่ต้องเลยผมงอลครูแล้ว! ง้อด้วย!!”แล้วนารุโตะก็เดินออกไปพร้อม
จิ๊กกระดาษคำตอบไปด้วย(เก่งมากนารุโตะ!!!)
“ผมก็งอลครูแล้ว!”ไอ้หัวตูดเป็ดเดินออกไปอีกคน
“เราด้วย!”แล้วทุกคนก็พากันออกจากห้องไม่ว้นแม้แต่กาอาระ
“หงะ ครูขอโต้ด”
กิ๊งก๊องๆๆๆๆ
“ไป11-ด-กข้าวได้! ไอ้พวกเด็กเลว!!!”คาคาชิโวยลั่นหลังจากรู้ว่าเราโกงข้อสอบ
ใต้ต้นไม้
“บอกแล้วอย่าโกง”เนจิพูด
“ไอ้เกะ มันเริ่มอ่ะ”นารุโตะ
“คิบะตะหาก”ซาสึเกะ
“ใครบอกชิโนะหรอก!”
“คันคุโร่ ตะหาก”
“ฉันป่าว เทมาริโน่น”
“ไม่ใช่ฉันกาอาระนู่น”
“ผมปล่าว ชิกะมารุนายเริ่ม”
“โจจิ นายเริ่ม”
“ฉันป่าว อิโนะเธอแหละ”
“ซากุระหรอก”
“ลีตะหาก”
“ไม่ใช่ฉัน! เท็นเท็นเธอนั้นแหละ”
“ใช่ซะที่ไหนเล่า เนกิเธอหรอก”
“ไม่ใช่ฉันซาคุโระเธอ!”
“ไม่ใช่ฉัน เนโกะ!”
“ไม่ใช่ฉัน ซาอินายหรอ?”
“บ้าหรอ! ฮินาตะรึป่าว?”
“พี่เนจิเริ่มไม่ใช่หรอค่ะ?”
“ฉันป่าวนายแหละไอ้โตะ”
“ฉอดๆๆๆๆ”แล้วมันก็วนไปๆมาๆอยู่นั้นแหละ
16.00น.
“ที่แท้แกใช่มั้ยอากามารุ!!!”นารุโตะพูด
“ไอ้บ้าหมาฉันไม่เกี่ยว!”
22.00น.
(คุยทางโทรศัพท์)
“รู้แล้วคุณซษกุระรึป่าวคับ?”
“จะบ้าหรอลี ไม่ใช่ฉัน!”
05.00น.
“รู้แล้ว!!! แกไง แกนั้นแหละ โจจิ”
“คร่อก~~~!”
มันเป็นอย่างงี้จนผ่านไป3วันเต็ม
Could this be love that I feel,
So strong, so deep and so real,
If I lost you would I ever heal,
Could this be love that I feel? (2)
The way he looks,
So deep in my eyes,
Our hearts are so warm,
I just wanna cry,
Then he's so hardworking.........
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
“ไอ้โตะหรอ???”
“โตะบ้านเตี้ยแกดิ นี่ฉัยเองเพน”
“มีไร ไอ้คนกลัวเมีย?”
“มีภารกิจให้ทำ”
“แต่ฉันไม่มีเสื้อคลุมแสงอุษา (ปกติยืมพี่ใส่)”
“พึ่งตัดเสร็จเนี่ย มาเอาที่ประตูโคโนฮะละกัน บาย”
ประตูโคโนฮะ
“มาแล้วหรอ?”เพนถามฉัน
“ยังไม่มา”
“กวนT-E-E-Nนะแก”
“ขอบคุน เอาเสื้อฉันมาได้ยัง”
“เอาไป”ว่าแล้วมันก็โยนมาให้ฉัน
“ใจ”
“เอาหละ ไปเริ่มภารกิจแรกของเธอได้”
“แล้วมันคืออะไรหละไอ้ภารกิจแรกเนี่ย?”
“มันก็คือ....”
****************************************************
To be continued
แถมๆ
เพลงของโทรศัพท์ของซาคุโระ
Victoria Acosta-Could this be love
Woke up this morning,
Just sat in my bed,
8 a.m first thing in my head,
Is a certain someone,
Who's always on my mind,
He treats me like a lady in everyway,
He smiles and warms me through up the day,
Should I tell him I love you,
Wish I knew what to say!
Chorus:
Could this be love that I feel,
So strong, so deep and so real,
If I lost you would I ever heal,
Could this be love that I feel? (2)
The way he looks,
So deep in my eyes,
Our hearts are so warm,
I just wanna cry,
Then he's so hardworking,
He wants to be someone.
Should I tell him that I love you,
What if he doesn't say it too,
I'm getting so nervous,
What should I do
Chorus:
Could this be love that I feel,
So strong, so deep and so real,
If I lost you would I ever heal,
Could this be love that I feel? (2)
Will it be my turn,
Two hearts beating together as one,
No more loneliness,
Only love, laughter and fun
Chorus:
Could this be love that I feel,
So strong, so deep and so real,
If I lost you, would I ever heal,
Could this be love that I feel? (2)
Could this be love that I feel?...
ความคิดเห็น