คลังเก็บพล็อต

ลำดับตอนที่ #41 : STORY : เซซีเรีย มหานครเวทมนตร์ *เอเลนน่า*

บทนำ..จอมมารผู้ถูกจอมจำ



      เปรียบเสมือน..เทพเจ้าแห่งความตาย


                 ดวงตาสีแดงเพลิงอันงดงามตวัดเคียวในมือเล่นอย่างไม่สนใจเสียงร้องขอความเมตตาที่กำลังคลานตะเกียดตะกาย เพื่อหลบหนีจากเงื้อมือปีศาจ  เคียวสีเงินฟาดลงไปบนร่างบางร่างสุดท้าย ก่อนเลือดจะสาดไปทั่วหน้าของเจ้าหล่อน กลิ่นคาวกระจายคลุ้งไปทั้วบริเวณ



                    ...ข้าชอบกลิ่นนี้จัง   .. กลิ่นเลือดอันแสนหอมหวาน..




 





หนึ่งหมื่นปีต่อมา... ณ ใจกลางมหานครเวทย์เซซีเรีย

                   แซด แซด..
                 
                 เสียงผู้คนท่ามกลางห้องตลาดดังเซ็งแซ่ราวกับนกกระจิบ ทุกคนทักทายกันไปมาเหมือนกับไม่เคยพบหน้ากันมาเป็นเวลาสิบๆ ปี            

                  ภาพท้องถนน และ ชาวเมืองเดินขวักไขว่ไปมา  บ้างก็รีบซื้อขายจ่ายสินค้ากันอย่างเร่งรีบ..เหมือนจะกลัวว่าของที่ตนต้องการจะปลิวหายไปต่อหน้ายังไงอย่างงั้นแหละ..
           
           
                   " ท่านเวโอล่า..!  ท่านเซคัส!"  เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนกำลังวิ่งไปหาเป้าหมายด้วยความเหนื่อยหอบ 


                     ...ไปอยู่ไหนกันห,ดละเนี่ย!  ชายหนุ่มนึกคิดอย่างหัวเสีย เขามองลอดไปยังร้านกาแฟผนังกระจกที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง  ทันใดนั้นเองที่ชายหนุ่มสังเกตเห็นเป้าหมายที่เขาวิ่งพล่านไปทั่ว เพื่อจะแจ้งข่าวสารให้ทราบ..

                        ทว่าทั้งสองคนกลับนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจ


                        " ท่านเวโอล่า ท่านซาคัส..แฮ่กๆ.."  ชายหนุ่มตรงดิ่งไปยังร้านกาแฟ ก่อนจะหยุดเดิน แล้วก้มลงทำความเคารพ เวโอล่าหรือเลขาสภาเวทย์ฝ่ายซ้าย ผู้มีใบหน้าหวานเหมือนหญิงงาม และ ซาคัส ประธานสภาเวทผู้มีใบหน้าเคร่งขรึมตลอดเวลา

 
                       " อ้าว..โชจัง มีอะไรงั้นเหรอ..  วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียว  มานั่งกินกาแฟกันก่อนสิ.." เวโอล่า ยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร  ก่อนผู้ถูกเรียกจะทำหน้าบึ้งตึงใส่ด้วยความไม่พอใจ


                       "  โชอิจิ ครับ โชอิจิ ไม่ใช่โชจังซะหน่อย!" โชอิจิพูดด้วยท่าทีแง้งอน  

                        " ว่ามาสิ.." ซาคัสเอ่ยถามด้วยใจความสั้นๆ น้ำเสียงเรียบๆ ทำเอาชายหนุ่มกลืนน้ำลายไม่ลง เพราะกลัวว่าถ้าพูดเรื่องไม่น่ายินดีออกไป.. อาจจะทำให้ประธานสภาเวทคนนี้ โกรธเอาก็เป็นได้

                       " ตอนนี้ที่โรงเรียนเอนอสฝั่งเหนือ..มีคนพบศพที่ 9 แล้ว!!"

                      " สภาพศพละ?" มาคัสแสดงสีหน้าจริงจังขึ้น เขาดูกังวลกับเรื่องที่เพิ่งได้ยินมาก...  

                     คดีอันโด่งดัง.. คดีเทพลักพา..

                        " หืม..  เหมือนรายก่อนๆ เลยรึ.." เวโอล่ามองหน้าโชอิจิเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นเองเหมือนอ่านใจเขาออก  โชอิจิพยักหน้ารับแทนคำตอบเป็นคำตอบ..  

                       " พวกผู้เฒ่าหัวโบราณคงรุกรี้รุกรนแน่.. เห็นทีคงจะต้องเข้าประชุมสภาซะแล้วสิ.."  ซาคัสขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยอมลุกจากโต๊ะแต่โดยดี..                   




สภาเวทแห่งนครเซซีเรีย 
ห้องประชุมลับสุดยอด





                         " ไม่มีทาง!!!! เราจะปล่อยเอเลนน่าออกมาได้ยังไง!!" เสียงผู้เฒ่าลำดับที่สามตะคอกด้วยท่าทีแข็งกร้าว  เขาทุบโต๊ะแล้วมองไปยังสมาชิกสภาคนอื่นๆ ที่มีลำดับความอาวุธโซเท่าๆกับเขาเพื่อขอความสนับสนุน

                        " แต่นี่มันก็ตรงกับคำพูดของนางเมื่อหมื่นปีก่อนไม่ใช่รึ ท่านโค!! ตอนนั้นท่านเองก็อยู่ในการพิพากษานี่!!" ผู้เฒ่าลำดับที่ 7 เอิร์กวิส โต้กลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นเดียวกับโคเช่ หรือผู้เฒ่าลำดับที่สามนั่นเอง

                       " แค่คำพูดลอยๆ ท่านคิดว่าท่านจะปักใจเชื่อว่านางบริสุทธิ์ได้อย่างไร!!" กราเดีย หญิงเฒ่าลำดับที่ 5 เสริมโคเช่ หล่อนหันไปแย้งเอิร์กวิสด้วยท่าทีสงบนิ่งด้วยมาดคุณผู้หญิง

                        " แต่พวกท่านเองก็ไม่ได้มีหลักฐานที่แน่นหนาพอจะจับนางเขาคุกมืดด้วยซ้ำ พวกเราจับนางเข้าไปขังไว้ เพราะนางเป็นสายเลือดของจอมมารก็เท่านั้น!" ดอร์ซแมน ผู้เฒ่าลำดับที่หนึ่ง เอ่ยอย่างหัวเสีย

                        ฟังมานอน.. ชักง่วงแล้วสิ.. ซาคัสคิดในใจก่อนจะทุบโต๊ะดังปัง! เพื่อเรียกสติทุกคนให้กลับมา และ เย็นลง

                         " ช่วยให้เกียรติข้าในฐานะประธานสภาหน่อยได้หรือไม่ ? ท่านตาท่านยาย ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์  " ซาคัสมองไปรอบๆ อย่างไม่เกรงกลัว ไม่ใช่เพราะเบ่งในอำนาจ แต่เป็นเพราะเขาเองก็รู้จักสมาชิกสภาเวททุกคนเป็นอย่างดี.. ตั้งแต่เด็กๆ แล้วด้วยซ้ำ..

                          " เจ้าเลือกมาเลยดีกว่าซาคัส ว่าเจ้าจะเข้าข้างใคร .. เจ้าจะตัดสินใจให้ปล่อยเอเลนน่า รึไม่!?" 

                          ไม่ทันถึงห้านาที ทั่วทั้งห้องก็กลายเป็นสงครามประสาทอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้ไม่ใช่สงครามระหว่างผู้เฒ่า แต่เป็นสงครามประสาทระหว่างผู้เฒ่าและซาคัส

                           คนแก่นี้...หัวดื้อชะมัด...ซาคัสนึก

                            " ถ้าท่านถามตรงๆ..ข้าก็จะไม่อ้อมค้อม... " เขาเปรย..

                            " อึก.. " ทุกคนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ..
 
                            " แหมๆ.. ลุ้นเหมือนล็อตเตอรี่เชียวน้า.." เวโอล่าทำลายบรรยากาศอันตรึงเครียดด้วยน้ำเสียงและประโยคล้อเลียน  บรรดาผู้เฒ่าหันมามองเอ็ดเขา เพื่อไม่ให้ขัดจังหวะในการพูดถึง "ประเด็นสำคัญของซาคัส"

                             ผู้เฒ่าทั้ง 12 คนจ้องซาคาเป็นตาเดียว..  ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างแรง ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจนตากลายเป็นเส้นตรง..

                            " ข้าจะปล่อยจอมมารเอเลนน่าออกมา.."