น้องชายของผมไม่น่าจับกดขนาดนั้นหรอก! [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #6 : ll Chapter 4 ll Sweet Poison

Chapter 4

พิษแสนหวานของแอปเปิ้ลวิเศษ


(โปรดส่งใครมาเม้นให้ที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป~)

 

 

ซักพักแล้วที่คนตัวเล็กขึ้นไปอยู่ชั้นบน...พี่ชายของเขานั่งรออย่างหวั่นๆเพราะนี่ก็ถึงเวลาที่คุณยายบอกว่าแอปเปิ้ลจะออกฤทธิ์แล้ว ฉับพลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนบลูชีสสะดุ้งโหยง

 

 

"ฮัลโหล" เสียงทุ้มพูดหลังรับโทรศัพท์ และเสียงที่ตอบกลับมาก็ทำให้เขารู้ทันทีว่าเป็นใคร

 

 

 

((นี่ ! ไอ้บลู คุกกี้อยู่กับแกรึเปล่า..ฮ..แฮ่กๆ)) 

 

 

 

เสียงพูดไปหอบไปของครีมชีสทำให้บลูชีสแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก

 

 

 

"เออ อยู่กับฉัน แล้วนายล่ะ"

 

 

 

((ย..อยู่ที่...เมืองเมโนะ..))

 

 

 

บลูชีสถึงกับตกใจจนโทรศัพท์แทบหลุดมือ เฮ้ย เมืองเมโนะนี่มันคนละฟากกับเมืองนี้เลยนะ !!

 

 

 

นี่แฝดของเขาหนีไอ้คิระนั่นไปจนถึงที่นู่นเลยหรือไง !

 

 

 

"เฮ้ย ! จริงเห

((อ..อือ ดูแลคุกกี้ให้ดีๆล่ะ อะ...อย่าจับตรงนั้น ไอ้คิระโรคจิต !!! มันเจ็บนะเว้ย !!!!))

 

 

 

เสียงตอบและเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากโทร์ศัพท์อีกฝ่ายทำให้บลูชีสแอบแสยะยิ้มเล็กน้อย..นี่คิดอะไรอยู่กันนะ ?

 

 

 

"เออ..น่า งั้นแค่นี้นะ บาย ฝาแฝดสุดที่รัก ~" กดวางสายแล้วนั่งรอน้องชายลงมา นั่นเป็นสิ่งที่บลูชีสทำตอนนี้ และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

 

 

 

"พี่บลูฮะ .. ปรับแอร์ให้หน่อย .." เขาหันไปมองแล้วเลือดกำเดาก็แทบพุ่ง น .. นี่คือฤทธิ์ของแอปเปิ้ลนั่นเหรอ ???

 

 

 

ใบหน้าเรียวหวานของคุกกี้แดงกํ่าราวคนไม่สบาย เหงื่อเม็ดเล็กๆที่ไหลตามเส้นผมสีนํ้าตาลและใบหน้า อีกทั้งยังชุดนอนตัวใหม่ที่หลวมโครกแถมยังติดกระดุมไม่ครบและผิดๆถูกๆจนเห็นหน้าอกขาวๆรวมถึงซอกคอที่น่าขบเม้ม..

 

 

 

ฟ..ฟีโรโมนพุ่ง ! น่ากดชะมัด ...

 

 

 

"อ..อืม" บลูชีสพยักหน้าแล้วเดินไปปรับแอร์ให้เย็นขึ้น พยายามไม่มองหน้าน้องชาย(สุดแสนจะเซ็กซี่)เป็นอย่างมาก ...

 

 

 

 

"พี่บลูโกรธอะไรผมรึเปล่าฮะ .. ทำไมไม่มองหน้าผมเลย ..?" เด็กชายลากเสียงแล้วเอียงคอถาม บลูชีสต้องสะบัดความคิดที่อยู่ในหัวออกไป

 

 

 

ม .. ไม่ได้นะ นั่นมันน้องชายนะเฟ้ย  ถึงจะเป็นแค่ญาติก็ตามที ... จะให้กดมันก็ .. นะ ถึงจะอยากทำมากแค่ไหนก็เถอะ !?

 

 

 

"เปล่า..ไม่ได้โกรธหรอกนะ" ร่างสูงเดินขึ้นบันไดเพื่อขึ้นห้องนอนตัวเองและอาบนํ้า ก่อนจะเดินเข้าห้องก็ตะโกนตอบเสียงหวานที่ตะโกนถามเขาขึ้นมา

 

 

 

"ป๊อกกี้นั่นน่ะ กินได้เลยนะ !"

 

 

 

 

.......

 

 

 

 

ผมสีนํ้าตาลสะบัดเบาๆเพื่อไล่นํ้าที่เปียกตามเรือนผมนุ่มออกไป บลูชีสเดินถือขนมลงมาพร้อมผ้าขนหนูสีขาวสะอาดที่พาดอยู่บนคอ รวมทั้งกางเกงอยู่บ้านสีนํ้าเงินและผิวท่อนบนขาวๆบวกกับกล้ามนิดๆที่ปรากฎตามแผงอกและหน้าท้องแบนราบ...ร่างสูงหันซ้ายแลขวาเพื่อหาน้องชายที่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

 

 

 

อ่า .. ไปไหนกันนะ ?

 

 

 

"นี่ นี่ ช่วยกินหน่อยสิฮะ ..." เสียงอ้อนๆของคนที่เขาหาอยู่ดังขึ้น เมื่อใบหน้าเรียวหันไปก็พบว่า คุกกี้กำลังคาบป๊อกกี้อยู่แล้วหลับตาปี๋ !

 

 

 

 

"........................." เฮ้ย ! จะยั่วกันไปถึงไหนกันนะ เจ้าน้องบ้า !

 

 

 

ถึงจะคิดแบบนั้น แต่ปากเรียวก็ก้มลงไปงับป๊อกกี้จากน้องชายมาอยู่ดี เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ

 

 

 

"ลืมตาสิ"

 

 

 

 

ดวงตาโตเปิดขึ้นมาและขึ้นฉายแววสวยงามพลางสบตากัน..บลูชีสเริ่มขยับปากกัดป๊อกกี้อย่างรวดเร็ว ทำให้ช่องว่างระหว่างทั้งสองคนเริ่มน้อยลงทุกทีๆ..

 

 

 

"เดี๋ยวสิฮะ..พี่บลู.." คุกกี้ครางเมื่อใบหน้าของทั้งสองใกล้จนปากแทบชนกัน และพื้นที่ที่บลูชีสขยับเดินเข้ามาเรื่อยๆทำให้ขาเล็กๆสะดุดโซฟาจนกลายไปเป็นนอนยั่ว(?) อยู่บนโซฟาแทน

 

 

 

งะ...จะทำยังไงดี...

 

 

 

คุกกี้คิด เมื่อมือหนาอันแสนอบอุ่นของพี่ชายเลื่อนมารวบข้อมือทั้งสองของเขา ส่วนมืออีกข้าง..

 

 

 

กลับเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อหลวมๆนี้...

 

 

 

"พี่บลูฮะ..จะทำ..อ๊า !" เสียงหวานครางเมื่อมือของบลูชีสเข้าไปทำอะไรบางอย่างกับหน้าอกของเขา ใบหน้าเล็กๆหวานๆแดงจัดและเหงื่อเม็ดเล็กๆที่เริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

 

"มันก็แค่...โอ๊ะ ความลับนะ" บลูชีสแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะยื่นหน้าลงไปใกล้ๆคุกกี้ ร่างเล็กที่อยู่ข้างใต้หลับตาปี๋ หน้ายังคงแดงซ่านขึ้นเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

 

 

 

ริมฝีปากนุ่มประกบกัน บลูชีสไล้มือไปตามต้นขาของน้องชายจนคุกกี้เปิดปากครางเบาๆ

 

 

 

"อ..อ๊า..า..อื้ม !" มือเล็กกำเสื้อพี่ชายไว้แน่นขณะที่คนตัวสูงเริ่มสอดลิ้นเข้ามาในปากของเขา ลิ้นนั้นขยับไปมาเพื่อหาความหวานในปากเล็กๆนี้..

 

 

 

บลูชีสถอนจูบออกมา และเลื่อนใบหน้าไปที่ซอกคอคนตัวเล็ก ขบเม้มและกัดเบาๆ..

 

 

 

"อื้อ..พอแล้วนะฮะ.." คุกกี้ก้มหน้าลง ทันใดนั้น เหมือนสติที่ถูกสะกดของบลูชีสจะถูกดึงกลับมา 

 

 

 

"อ่า..ขอโทษนะ มันเป็นผลข้างเคียงของแอปเปิ้ลที่นายกินเข้าไปน่ะ.." บลูชีสงับหูน้องชายอย่างมันเขี้ยว คุกกี้ส่ายหัวด้วยความจั๊กจี้เบาๆก่อนที่จะหัวเราะคิกคัก

 

 

 

"เหรอฮะ ..?"

 

 

 

"อ..อื้ม ขึ้นห้องดีกว่านะ มีเรื่องจะคุยมากมายเลยล่ะ" ร่างสูงจูงมือน้องชายขึ้นบันได ก่อนจะเปิดประตูห้องนอนและเดินเข้าไป ประตูปิดลงช้าๆ..



ดูเหมือนว่าวันนี้คงต้อง 'คุย' กันอีกยาว