Harry Potter & Child of the Gods

ลำดับตอนที่ #33 : Chapter : I hate you

....ใกล้ถึงวันคริสมาตส์เต็มทีแล้ว ฉันยังไม่มีของขวัญให้กับพี่ชายตัวเองเลยซักนิด

 

"เฮ้อ...ทำไมเวลาที่ต้องเลือกซื้อของขวัญให้ผู้ชายสักคน มันยากจังเลยนะ...ถึงผู้ชายคนนั้นจะเป็นพี่ชาย บังเกิดเกล้าก็เหอะ..." ธีน่านั่งบ่นพึมพำกับตัวเองไปเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้องนั่งเล่นเรเวนคลอ เพียงลำพัง ซึ่งมันเป็นเวลายามวิกาลเต็มที หญิงสาวในชุดนอนสีชมพูอ่อนเอนตัวพิงกับโซฟา พรางจ้องมองไปบนเพดานในห้องนั่งเล่น

 

โครก ก ก ~ ~ (นั่นคือเสียงความหิวของหญิงสาวร่างเล็ก)

 

"เวรละ!ไอ้ท้องบ้าจะมาหิวอะไรตอนนี้" ธีน่าสปริงตัวลุกขึ้นนั่งทันที สายตาสอดส่องไปรอบๆห้อง เพื่อหาของกิน...

 

"ทำไมมันถึงมีแต่พวกหนังสือกันเนี่ย...ของกงของกินมันไม่มีบ้างเลยรึไง"ธีน่ายังคงบ่นพึมพำกับตัวเองไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องนั่งเล่น เดินไปตามระเบียงทางเดิน เพื่อลงไปยังห้องครัวของฮอกวอตส์ ธีน่าเธอพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางที่คิดว่าเหล่าบรรดาอาจารย์จะต้องเดินตรวจบริเวณ และในที่สุดเธอก็เดินมาจนถึงบรรไดที่จะลงไปสู่ห้องครัว แต่เธอก็ต้องหยุดชะงักเดิน เมื่อชายหนุ่มที่แอบอยู่ข้างเสาหินนั้น เค้ากำลังยืนมองราวบรรไดอยู่

 

"อะไรขอหมอนี่กันเนี่ย" ธีน่าบ่นงึมงำ

 

"นี่...นายที่ยืนอยู่ตรงนั้นนะ" ธีน่าเดินเข้าไปสกิดที่หลังของชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มผู้นั้นถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

 

"ผมขอโทษครับ...ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ผมขอโทษ" ชายหนุ่มก้มหน้าก้มตาทำท่าสำนึกผิด

 

"ใจเย็นๆก่อนสิ..." ธีน่าเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มผู้นั้นจึงเงยหน้าขึ้นมามอง

 

"อ้าว...เธอไม่ใช่อาจารย์หรอกหรอเนี่ย" ชายหนุ่มพูดพรางเอามือเกาหัว ด้วยความอาย

 

"ก็ใช่นะสิ...แหกปากลั่นขนาดนี้เดี๋ยวตาแก่ฟิลช์ก็ได้แหกอกตายคาที่พอดี" ธีน่าทำหน้าขมวดคิ้ว

 

"ขอโทษด้วยครับ..." ชายหนุ่มทำหน้าสำนึกผิด

 

"ช่างเหอะ...นายมายืนทำลับๆล่อๆอะไรแถวนี้?" ธีน่ามองหน้าชายหนุ่มอย่างจับผิด

 

"ก็ผมหิวนี่..." 

 

"นายหิว!แล้วทำไมไม่ลงไปที่ครัวละ มายืนเก้ๆกังอยู่บนนี้ทำไม?" ธีน่าได้แต่ส่ายหน้าไปมา กับความไร้เดียงสาของชายหนุ่ม

 

"ก็ผมกลัวพวกเอลฟ์นี่" ชายหนุ่มได้แต่ก้มหน้ามองพื้น

 

"หะ!กลัวพวกเอลฟ์เนี่ยนะ...โอ๊ย!ฉันจะบ้าตาย" ธีน่าถึงกับอุทานออกมา

 

"ฉันว่าตาแก่ฟิลช์น่ากลัวกว่าพวกเอลฟ์เยอะเลยแหละ...ปะ!เดี๋ยวฉันจะพานายลงไปเอง" ธีน่าไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอจับมือชายหนุ่มให้เดินตามเธอไป ชายหนุ่มมองแผ่นหลังของเธอ ด้วยความเขินอาย พอสักพักทั้งสองก็ได้ของกินติดไม้ติดมาเต็มไปหมด

 

"ฉันบอกนายแล้วไง...ว่าพวกเอลฟ์น่ะ ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย " ธีหน้าคลี่ยิ้มออกมา

 

"ขอบใจเธอมากนะ..." ชายหนุ่มยิ้มให้

 

"อื้อ...ว่าแต่นายชื่ออะไรอ่ะ?" 

 

"ผมหรอ...ไซย์ เดสตาร์ อยู่บ้านฮัฟเฟิลพัฟครับ" ชายหนุ่มฉีกยิ้มออกมา

 

"แล้วเธอละ?.."

 

       "อะธีน่า ปฐพี" ธีน่าตอบกลับโดยไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะหยิบขนมปังที่เหลืออยู่ในมือยัดเข้าปากจนหมด

 

"ว๊าว ว!น้องสาวคุณฟีอัสหรอครับเนี่ย" ชายหนุ่มทำท่าทางตื่นเต้น

 

"แล้วยังไงละ?" ธีน่าเดินนำหน้าชายหนุ่มไป

 

"ฉันว่าเค้าเป็นผู้ชายที่เด็ดเดี่ยว และกล้าหาญมากเลย" เดสตาร์พูดด้วยน้ำเสียงสรรเสริญ

 

"กล้าหาญไม่เข้าเรื่องนะสิ" ธีน่าพูดตัดพ้อทันที

 

"ฉันไปก่อนนะ...หาทางกลับเอาเองแล้วกัน อย่าให้อาจารย์จับได้ละ" ธีน่าโบกมือลา เดสตาร์ แล้วทั้งสองต่างแยกกันกลับไปที่หอพักของตัวเอง

 

 ช่วงบ่ายของวันต่อมา

 

 ธีน่าเธอว่างพอดี เธอจึงเลือกที่จะไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดอย่างเงียบๆ แต่ระหว่างทางเดินไปห้องสมุดนั้น เธอบังเอิญเจอเดสตาร์ เข้าพอดี

 

"อ้าวอะธีน่า...เธอจะไปไหนหรอ?" เดสตาร์เอ่ยทักขึ้น

 

"ฉันจะไปห้องสมุดน่ะ...แล้วนายละ?" 

 

"ฉันจะไปที่ห้องสมุดเหมือนกัน..." เดสตาร์คลี่ยิ้มออกมา

 

"งั้นเราไปด้วยกันเลยไหม?" เดสตาร์เอ่ยชวนธีน่า 

ธีน่าเธอแค่พยักหน้า

 

พอมาถึงห้องสมุด ทั้งสองต่างแยกกันไปหาหนังสือที่ตัวเองอยากอ่าน ธีน่าเธอเลือกที่จะไปโซนหนังสือพวกสมุนไพร เพราะมันคืองานอดิเรกของเธอ 

 

ธีน่า และ เดสตาร์ต่างคนต่างนั่งอ่านหนังสือกันอย่างเงียบๆ สักพักเดสตาร์ก็ชะโงกหน้าไปมองหนังสือที่ ธีน่าเธอกำลังอ่านอยู่

 

"นี่เธอชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับพวกสมุนไพรด้วยหรอ?" ธีน่าเพียงแค่พยักหน้า

 

"แล้วนายละ?...อ่านหนังสืออะไรอยู่น่ะ" ธีน่าเลิกคิ้วขึ้น

 

"ก็พวกตำราปรุงยาอะ...ฉันคิดว่ามันสนุกดี" 

 

"งั้นหรอ!...ก็น่าสนใจดีนะ...แต่ถ้าเปลี่ยนอาจารย์สอนวิชาปรุงยาได้ มันจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน" ธีน่าเอ่ยพราง ทำหน้าสยองๆ เมื่อคิดถึงหน้าของอาจารย์หัวเมือก

 

"ก็ว่างั้นแหละ..." เดสตาร์หัวเราะออกมาเบาๆ ทั้งสองคุยกันอย่างถูกคอ โดยไม่สนใจเลยว่ามีใครคนนึงกังลำมองมาที่ พวกเค้าทั้งคู่อยู่

 

"ขอโทษนะที่นี่ห้องสมุด...ไม่ใช่ห้องนั่งเล่นจะมานั่งจู๋จี๋กันก็หัดเกรงใจคนอื่นเค้าบ้างนะ" น้ำเสียงเย้ยหยั่นดังแทรกขึ้นมา ระหว่างการสนทนาของทั้งคู่

 

เดสตาร์จึงหันไปมอง

 

"คุณมัลฟอย!!" น้ำเสียงสั่นระริก ส่วนธีน่าเมินคำพูดเหล่านั้น แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ และนั่นทำให้มัลฟอยฉุนยิ่งกว่าเดิม

 

"นี่!หัดมีมารยาทซะบ้างนะ...คนเค้าอุตส่าพูดด้วย" มัลฟอยพูดขึ้นอีกครั้ง ธีน่าปิดหนังสือลงทันที

 

"ไปกันเหอะเดสตาร์...ฉันเริ่มรำคาญคนแถวนี้แล้วละ" ธีน่าพูดขึ้น ก่อนจะดึงแขนของเดสตาร์ให้ลุกขึ้นตาม เดสตาร์ได้แต่ทำหน้าเอ๋อ เค้าไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเลยซักนิด ส่วนมัลฟอยเค้ารู้สึกฉุนยิ่งขึ้นกว่าเดิม เมื่อธีน่า จับมือของเดสตาร์เอาไว้

 

"เธอน่ะ...ตามฉันออกมานี่" มัลฟอยคว้าแขนธีน่าเอาไว้

 

"ปล่อยฉันนะ...ฉันบอกให้ปล่อยไง" ธีน่าพยายามดึงมือของมัลฟอยให้ปล่อยแขนของเธอออก

 

"นั่นคุณจะพาเธอไปไหนนะ" เดสตาร์รีบลุกขึ้นแล้วดึงแขนของมัลฟอยไว้

 

"แก...อย่ายุ่ง" มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แล้วเค้าก็ลากธีน่าออกไป

 

"บอกให้ปล่อยไงวะ...เกิดบ้าอะไรขึ้นมา" ธีน่าดิ้นสุดกำลัง แต่แรงของมัลฟอยเยอะกว่าเธอ

 

"ผมบอกให้คุณปล่อยเธอไง...คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับเธอแบบนี้นะ" เดสตาร์วิ่งตามออกมา พร้อมดึงแขนอีกข้างของมัลฟอยไว้

 

ผลั๊ว ~ ~ โดยต่อยเข้าที่หน้าอย่างจัง -[]- เดสตาร์ลงไปนอนกองกับพื้น นั่นทำให้นักเรียนหลายคนต่างวิ่งเข้ามามุงดูเหตุการณ์ รักสามเศร้าในครั้งนี้

 

"เดสตาร์" ธีน่าถลาเข้าไปพยุงเดสตาร์ขึ้น ก่อนจะหันไปมองหน้าของมัลฟอยด้วยความเกลียดชัง

 

"เป็นบ้าอะไรวะ!" ธีน่าตะคอกใส่มัลฟอยทันที

 

"ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้าหมอนี่ไง...มีปัญหาอะไรไหม?" มัลฟอยแสยะยิ้มที่มุมปาก ธีน่าลุกขึ้นพรางจ้องหน้าของมัลฟอย

 

เพี๊ยะ ~ ~ ธีน่าตบหน้าของมัลฟอยอย่างแรง 

 

"ฉันก็เกลียดขี้หน้าของนายเหมือนกัน" ธีน่าก้มลงไปพยุงตัวของเดสตาร์ขึ้น ก่อนจะพาเค้าไปที่ห้องพยาบาล

 

มัลฟอยได้แต่ยืนมองคนทั้งสอง...

 

"แกเจอดีแน่...เดสตาร์"


*** เอาเป็นว่าผมจะหาบทให้ตัวละครของคนที่ลงสมัครก็แล้วกันนะครับ

 

ไซย์ เดสตาร์ (Sai Destar)

 

บ้านในฮอกวอตส์ : ฮัฟเฟิลพัฟ

 

สายเลือด: บริสุทธิ์ (Pure Blood)

 

นิสัย: ชายหนุ่มจากตระกูลเลือดบริสุทธิ์  พ่อหนุ่มคนนี้ช่างเป็นคนที่ใสซื่อไม่ทันคนเอาซะเลย โดนหลอกอยู่เป็นประจำ แต่เมื่อใดที่ เขาโดนทำร้าย เขาก็ไม่ทนเหมือนกัน เขาจะร้ายยิ่งกว่าเด็กสลิธีรินซะอีก เป็นคนซุ่มซ่าม หวยง่ายและอ่อนแอ มักจะเป็นแขกพิเศษประจำห้องพยาบาลของฮอกวอตส์ จนมาดามพอมฟรีย์ แขวนป้ายชื่อของเค้าไว้ที่เตียงนอนของห้องพยบาล

 

ประวัติ: ไซย์ เป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เด็กๆ ไม่เข้มแข็งและแข็งแกร่งอย่างที่คนในตระกูลคาดหวังไว้ ทำให้เจ้าตัวเป็นคนอ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ 

 

ชอบ-เกลียดอะไร: ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ชอบไม่มี- เกลียดไม่มี (เป็นคนประเภทเดาใจยากสินะ= =*)

 

 

ความสามารถพิเศษ: โดนหลอกซ้ำซากจนได้โล่

 

อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์ : อาจารย์สอนวิชาปรุงยา 

 

คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด: สนิทกับทุกคน