ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter :The order of the phoenix
ทุกอย่างเหมือนจะดำเนินไปด้วยดีจนใกล้เวลาจะเปิดเทอมเต็มทีแล้ว ผมพึ่งเข้าใจว่าการที่ผมได้ขอโทษใครสักคน มันจะทำให้ผมรู้สึกดีมากขนาดนี้ วันนี้ก็เป็นอีกวันนึง ซึ่งก็เป็นวันธรรมดาของผม แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงมีความสุขได้มากขนาดนี้ จนกระทั่งถึงมื้อค่ำ ผมยังคงขลุกตัวอยู่ในห้องซ้อมดนตรี
" พี่คะเกิดเรื่องใหญ่แล้วออกมาดูนี่สิ " ยัยน้องสาวตัวแสบของผมตะโกนลั่นบ้าน
" อะไรของเธอหะ!ยัยธีน่า ตะโกนซะลั่นบ้านเลย" ผมเดินออกมาจากห้องซ้อมดนตรี ก่อนที่จะเอามือเขก หัวน้องสาวตัวเองเบาๆ
"เรื่องใหญ่แล้วพี่...!ดูนี่สิ" ธีน่ายื่นหนังสือพิมเดลี่พรอเฟ็ตให้ผมดู ผมถึงกับยืนสตั๊น แล้วกลับไปอ่านหัวข้อข่าวอีกครั้ง
"เป็นไปไม่ได้...แฮรี่ถูกไล่ออกจากฮอกวอตส์เนี่ยนะ มันเกิดอะไรขึ้นกับแฮรี่" ผมหันไปมองหน้าน้องสาวของตัวเองด้วยความสงสัย ยัยธีน่าได้แต่ส่ายหน้าไปมา
"พี่ควรจะไปถามเจ้าตัวเค้าเองนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ธีน่าเสนอความเห็นขึ้น
"พี่คิดว่าลุงของแฮรี่คงไม่ยอมให้พี่คุยกับแฮรี่แน่" ผมพูดด้วยความหมดหวังกับข้อเสนอข้อนี้
"งั้นพี่ก็ลองโทรหาเฮอร์ไมโอนี่ดูสิ เผื่อเธอจะรู้อะไรบ้าง"
"เฮอร์ไมโอนี่ไปค้างที่บ้านของรอนได้เป็นอาทิตย์แล้วละ"
"งั้นทางเลือกสุดท้าย...พี่ก็ควรไปหาตาทึ่มวีสลีย์ซะ ฉันคิดว่าพวกเค้าคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแฮรี่" ผมพยักหน้าไปมา
ในขณะที่ผมกำลังเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นอยู่นั้น ก็เห็นอาเธน่าเดินลงมาจากบรรไดพอดี
"นายจะไปไหนหรอฟีอัส?" อาเธน่าถามขึ้น
"ไปบ้านของรอนนะ ฝากดูแลยัยธีน่าด้วยนะ" ผมพูดไปยิ้มไป ส่วนอาเธน่าแค่พยักหน้าไปมาเหมือนจะไม่เข้าใจกับเหตุการณ์สักเท่าไหร่ ผมรีบขว้าเสื้อคลุมที่แขวนอยู่แล้วเดินไปที่เตาผิง มันไม่มีทางเลือกจริงๆที่จะเลี่ยงการเดินทางโดยไม่ใช้ผงฟลูได้
พึ๊บ ~ ~
----บ้านโพรงกระต่าย----
ผมกระเด็นออกมาจากเตาผิงของบ้านวีสลีย์ ควันของเถ่าถ่านคลุังเต็มไปหมด ผมสังเก็ตไปรอบๆทุกอย่างดูเงียบผิดปกติ
"มีใครอยู่ไหมคับ" ผมตะโกนไปทั่วบ้าน แต่ก็ไม่มีเสียนขานรับเลยสักนิด
"ครอบครัวบ้านนี้เค้าหายไปไหนกันหมด" ผมบ่นงึมงำ พรางเดินขึ้นไปสำรวจที่ชั้นสองของบ้าน แต่ก็ไม่มีวี่แวว อะไรเลยซักนิด ผมจึงเดินลงมายังชั้นล่างของบ้าน
"สตูเปฟาย"แสงสีส้มพุ่งตรงเข้าใส่ตัวผมทันที ผมลงไปนอนตัวแข็งทื่ออยู่บนพื้น
"เธอเป็นใคร...มาทำอะไรในบ้านหลังนี้" ชายรูปร่างสูง มีเรือนผมสีน้ำตาลทอง ใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยบาดแผล เหมือนรอยเล็บข่วนอยู่ที่ใบหน้าของเค้า เอ่ยถามขึ้น เค้าชี้ไม้กายสิทธิ์เข้าหาตัวผมที่นอนอยู่กับพื้น
"ผมมาหาโรนัลด์ครับ...ผมเป็นเพื่อนของเค้า" เสียงสั่นระริก ดูท่าทางเค้าจะยังไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
"ผมมาหารอนจริงๆ ผมมาหาเค้าเพื่อคุยเรื่องของแฮรี่" พอผมพูดออกไปแบบนั้น เค้าถึงลดไม้กายสิทธิ์ลง แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ๆ
"เธอเป็นเพื่อนของแฮรี่งั้นหรอ" เค้าหันมามองหน้าของผมอีกครั้ง
"ครับ...ผมแค่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแฮรี่" ชายร่างสูงแค่พยักหน้า
"ตามฉันมาสิ!" เมื่อเค้าพูดจบ ก็เดินไปที่เตาผิงของบ้านวีสลีย์อีกครั้ง
"โอ้ว!ไม่นะ อีกแล้วหรอ" ผมบ่นงึมงำกับตัวเองเมื่อผมต้องเดินทางด้วยผงฟลูอีกครั้ง
พึ๊บ ~ ~
กองบัญชาการภาคีนกฟีนิกซ์
ผมกระเด็นออกมาจากเตาผิงอีกครั้ง ผมนอนแผ่หลาอยู่กับพื้นด้วยความมึนงง ก่อนจะ สำลักควันออกมา
"สวัสดีจ๊...เธอคือฟีอัสใช่ไหม?" หญิงร่างท้วมที่ผมจำได้เป็นอย่างดีทักทายผม แล้วประคองตัวผมให้ลุกขึ้น
"สวัสดีครับคุณนายวีสลีย์" ผมกล่าวทักทายแม่ของรอน
"ฉันดีใจนะที่ได้เจอเธออีกครั้ง รอนเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังเยอะเลยแหละ" เธอยิ้มให้กับผม
"ผมก็ดีใจที่ได้เจอคุณอีกครั้งนึงครับ"
"ขอโทษด้วยนะที่เสียมารยาทกับเธอเมื่อกี้ ฉัน รีมัส ลูปิน " ผมพยักหน้ารับ
"ครับไม่เป็นไร ผมเข้าใจคุณดี ผม ออร์ฟีอัส ปฐพีครับ ยินดีที่ได้รู้จักคับคุณลูปิน" ผมเช็กแฮนด์กับเค้าเป็นการทักทายแบบคนอังกฤษ
"รอนอยู่ชั้นสองเดินขึ้นบรรได ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายเลยนะจ๊ ...อยู่ทานมื้อค่ำด้วยกันก่อนนะ" แม่ของรอนยังเป็นผู้หญิงที่อบอุ่นเสมอ ถึงแม้รอนจะชอบโม้ว่าแม่ตัวเองเป็นคนน่ากลัวก็เหอะ
"คับ" ผมเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง บังเอิญรอนกำลังเปิดประตูออกมาพอดี
"เฮ้!นายมาได้ไง?" รอนเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆเป็นการทักทาย
"มากับคุณลูปินนะ" ผมยิ้มหน้าบานเมื่อเห็นหน้าเพื่อนของผม เฮอร์ไมโอนี่เมื่อได้ยินเสียงของผม เธอก็เดินออกมาจากห้อง แล้วกระโดดกอดผมทันที
"เฮ้!โอเคไหมเฮอร์ไมโอนี่?" ผมเอามือลูบหลังเธอเบาๆ
"โอเค!แล้วนายมาได้ไง" ถามคำถามเดียวกับรอนไม่มีผิด
"มาหาพวกนายนั่นแหละ ...เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร?"ผมเลิกคิ้วขึ้น ทั้งสองพยักหน้า ก่อนจะลากผมเข้าไปในห้อง
"เรื่องแฮรี่ถูกไล่ออกจากฮอกวอตส์เป็นความจริงใช่ไหม?" ผมมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาทันที ทั้งสองพยักหน้า
"เพราะอะไร...?แฮรี่ถึงถูกไล่ออก" ผมยังตั้งคำถามต่อไปเรื่อยๆ
"พวกเราสองคนไม่รู้อะไรเลย รู้แค่ว่าแฮรี่ ถูกไล่ออกจากฮอกวอตส์แค่นั้น พวกเราไม่รู้ถึงเหตุผลหรอกฟีอัส ฉันก็พยายามหาเหตุผลนะ...แต่ฉันหาเหตุผลอะไรไม่ได้เลย
"เฮอร์ไมโอนี่มีสีหน้าที่กังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ใช่พวกเราไม่รู้อะไรเลย!ตอนนี้ทุกคนในภาคีกำลังปรึกษาหาลือกันอยู่"รอนเอ่ยขึ้น
"ภาคี?...อะไรกัน ฉันไม่เข้าใจที่นายพูด" ผมเลิกคิ้วขึ้น
"ฉันลืมไปว่านายยังไม่รู้เรื่องนี้...ที่นี่คือกองบัญชาการภาคีนกฟีนิกซ์ ดัมเบิลดอร์เป็นคนก่อตั้งขึ้น...อันที่จริงแล้วที่นี่เป็นบ้านของครอบครัวตระกูลแบล็คนะ" รอนพูดถึงอะไรอยู่ ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด
"แล้วทำไมดัมเบิลดอร์ถึงตั้งภาคีนี้ขึ้นมาละ...เพื่ออะไร?"
"เพราะคนที่คุณก็รู้ว่าใครกลับมาไงละ" เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นบ้าง
"คนที่คุณก็รู้ว่าใคร...เธอหมายถึงใครกันเฮอร์ไมโอนี่?"
"นายไม่รู้อะไรเลยใช่ไหมเนี่ย = =" ผมพยักหน้าอย่างมันใจว่าตัวเองไม่รู้จริงๆ
"โวลเดอมอร์ไงละ" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ
"เค้ากลับมาได้ยังไงกัน ?" ผมถึงกับอึ้งไปชั่วครู่
"ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเค้ากลับมาได้ยังไง ...แต่เรื่องของแฮรี่ทุกคนกำลังปรึกษากันอยู่ อีกไม่ช้าคงรู้แน่ชัด" รอนพูดขึ้นบ้าง
"ฉันคิดว่าดัมเบิลดอร์คงไม่เมินเฉยต่อเรื่องนี้แน่เชื่อฉันเหอะ" ผมพูดเหมือนมีความหวัง ทั้งๆที่ความหวังนั้นไกลริบหรี่ ทั้งสองพยักหน้า
"เด็กๆ อาหารพร้อมแล้วละ" แม่ของรอนตะโกนเรียกพวกเราให้ลงไปรับประทานมื้อค่ำ ผมอยู่ทานมื่อค่ำกับครอบครัววีสลีย์ และคนในภาคี รอนแนะนำแต่ละคนในภาคีให้ผมได้รู้จักผมคิดว่า มื้อค่ำนี้ ช่างสนุกเหลือเกิน พอได้เวลากลับผมก็กล่าวลาทุกคน ก่อนที่จะ เดินทางกลับ ด้วยผงฟลูเช่นเคย เฮ้อ ~~ นั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยชินกับมันสักที
---คฤหาสน์ปฐพี---
ผมเดินออกมาจากเตาผิงอย่างสง่างาม โดยที่ไม่ตีลังกา หรือกระเด็นออกมา เหมือนคราวก่อนๆ พอผมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก็เห็นอาเธน่าเธอนอนหลับอยู่ที่โซฟา
"เธอนั่งรอผมงั้นหรอ...ผมคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้ว เธออาจแค่อ่านหนังสือแล้วเผลอหลับไปก็ได้ " ผมนั่งมองเธออยู่ครู่หนึ่ง
"เวลาเธอหลับก็น่ารักดีนะ"ผมนั่งมองไปยิ้มไป ก่อนที่ผมจะลุกไปหยิบผ้าห่มที่วางอยู่บนโต๊ะมาห่มให้กับเธอ ผมอยากอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนห้องนอนของเธอ แต่ผมกลัวว่าเธอจะตื่นเอาซะก่อนผมเลยทำได้เพียงแค่ห่มผ้าให้กับเธอ
"Goodnigth Athana"
ใบหน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นด้วยความอายของตัวเอง ผมคิดว่าคืนนี้ผมคงนอนหลับฝันดีอย่างแน่นอน
"แล้วนักอ่านทั้งหลายละครับ ฝันดีกันรึป่าวเอ่ย^^"
#ผมไม่ขออะไรมากครับ เม้นให้ผมสักนิด ขอบคุณมากครับ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น