สาวน้อยกับเจ้าชายต้องสาป/ตอนจบ

เราก็เเอบชอบคนๆหนึ่งนะ เเต่เขามีเเฟนเเล้วเเละเเฟนเขาก็เป็นเพื่อนเรา เราเลยทำได้เเค่เก็บความรู้สึกไว้ และทำเหมือนว่า เราไม่ได้ชอบเขาประมาณว่าเราเเค่ชอบแกล้งเขาเฉยๆ

เราก็เคยแอบชอบคนๆหนึ่งเหมือนกันค่ะ แต่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่ได้ชอบเราเลยแม้แต่นิดเดียว ก็เลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ แล้วทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร ที่จริง...เราไม่ได้อยากครอบครอง หลื ว่าเป็นแฟนกับเขาหรอกค่ะ อันที่จริงเราไม่ได้อยากจะครอบครองเขาไว้คนเดียวหรอก ...

เราเคยค่ะ หน้าคล้ายกับวีbtsมาก คนไทยค่ะ ถ้าใครเล่นTik tok ก็สามารถไปหาดูได้ จำชื่อไม่ได้55 ในชีวิตจริงเค้าชื่อ เคน ค่ะ ย้อนกลับไปตอนเรียนอยู่ sopa(คือเราเรียนที่นั่น) ตอนม.4ได้ค่ะ คือ เราไม่รู้จักกันเลยค่ะ เค้าเป็นหนุ่มที่หล่อที่สุดในโรงเรียนแล้วค่ะ ใครๆก็ชอบเค้ากัน ฟังแล้วอาจจะเหมือนกับเรื่องแต่งแต่คุณเชื่อมั้ย สมมตุว่าคุณชื่อมินยูค่ะ แล้วคุณชอบคนชื่อ กิซัง ค่ะ แต่กิซังไม่ได้ชอบคุณ เพราะคุณมีสภาพที่แย่มากไม่มีใครอยากเล่นด้วย แล้วคือเรามักจะท่อง คติประจำใจทุกครั้งค่ะ ว่า"เราจะไม่ยอมแพ้"อยู่มาว่าหนึ่ง เค้ามีแฟนแล้วค่ะ แล้วคือคุรหนีไปนั่งร้องไห้อยู่หลังโรงเรียน ก็จะแบบ....เฮ้อสุดท้ายเราก็ไม่ใช่เนื้อคู่กันในชาตินี้ เราล้มและไม่เคยมีใครใส่ใจหรือยื่นมือมาช่วยเหลือเราเลย เราก็เลยขอแม่ หยุดเรียนสักพัก พอขึ้นม.5แล้ว เราก็กลับมาพร้อมใบหน้าสวยค่ะ
เค้ากลับง้อเรา "เสียใจมีแฟนใหม่แล้วค่ะ"

เราก็แอบชอบคนๆหนึ่งนะเราก็รู้ว่าเขาก็ชอบเรา แต่ทั้งเขาและเราก็ไม่มีความกล้าที่จะบอกความในใจ เก็บไว้แบบนี้มันก็เจ็บเหมือนกันนะ แต่เรากลัวว่าถ้าเราบอกไปความเป็นเพื่อนกันมา 6 ปี มันจะหายไปแล้วมองหน้ากันไม่ติด ทั้งเจ็บทั้งเศร้า

เราก็แอบชอบคนนึงนะแต่ก็ไม่เคยบอกเขาว่าชอบเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน แต่เราก็รู้แล่ะว่าเขานะมีคนที่ชอบอยู่แล้วและคนที่เขาชอบก็เป็นเพื่อนของเราเองรู้สึกเจ็บนะแต่ก็นั้นแหละทำอะไรไม่ได้เพราะอยู่ในสถานะเพื่อนนิเนาะ เจ็บจัง

เราชอบคนคนนึงแต่ไม่กล้าทัก ถึงกล้าก็กล้วว่าพวกที่ชอบเค้าเหมือนกันจะคิดว่าเราเป็นหน้าด้าน อยากบอกความในใจนะแต่กลัวเค้าปฏิเสธ

ใครเคยรักคนๆหนึ่งแต่พอบอกรักไปเขากลับปฏิเสธอย่างเร็วบ้าง

แล้วถ้าคนๆนั้นเป็นเพื่อนสนิทที่มีแฟนแล้วล่ะ? ไม่ได้ไม่กล้าบอกแต่กลัวผลลัพธ์มากกว่านะ.. อย่างน้อยๆขอให้เราได้เป็นเพื่อนของแกก็เกินพอแล้ว อย่าหายไปก็พอ แต่ฉากทรูเอ็นก็ดีนะ.. แต่มันอึดอัดในความคิดของนี่มันเจ็บนะ ที่พูดสิ่งที่ตัวเองรู้สึกไม่ได้ เจ็บกว่าคนที่พูดออกมาอีก ฮ่า แล้วเมื่อไหร่เราจะลืมแกนะ เมื่อไหร่เราจะอ้าแขนรับใครซักคนที่จะมาดูแลหัวใจเรานะ แกคือแสงสว่างของเรานะ ถึงจะยากที่จะลืมความรู้สึกนี้ก็เหอะ..