บันทึกการเดินทางหมายเลข 4/2

ได้ตั๋วเป็นวัน อาทิตย์ที่ 14 เมษายน ออกจาก บูดาเปสต์เวลา 07.10 นาฬิกา

ถึง เวียนนา ออสเตรีย ราวๆ 11 โมงเช้า จำไม่ค่อยได้แฮะ

ที่นี่เรียก “ เวียนนา ” ว่า “      WEIN ” จ้า ออกเสียงว่า “ วิน ”

อันนี้ไม่แน่ใจนะ แล้วแต่ใครจะอ่านก็แล้วกัน

ในบอร์ดตรงสถานีรถไฟไม่ขึ้นคำว่า “ VIENNA ” สักที

ลิงเลยไปถามเจ้าหน้าที่น่ะ

ก็เพิ่งรู้ตอนไปเที่ยวเวียนนาในวันคริสมาสปีที่แล้วนี่แหละ

แล้วลิงต้องไปต่อรถไฟที่จะไปแฟรงก์เฟิร์ตสถานี Linz

 ใกล้ๆกับเวียนนา ในเวลา 12.30 น. จ้ะ

ถึง แฟรงก์เฟริต์ราวๆ 19. 20 น.

อ่อ จาก บูดาเปสต์ ถึง เวียนนา ใช้เวลาประมาณ 3 ช.ม

นั่งรถไฟสองต่อจ้ะ  ไม่มีแบบยาวทอดเดียว

สถานีรถไฟในต่างประเทศเวลาจอดรับผู้โดยสารจะไม่ใช้เวลานาน

จะหยุดจอดแต่ละสถานี บางที่ไม่ถึง  2 นาทีซะด้วยซ้ำ

ลิงเลยอยากจะขอเตือนเอาไว้ว่า

เพื่อนๆถ้ามีโอกาสมาเที่ยวหรือทำงานต่างประเทศ

แล้วเวลานั่งรถไฟไปไหน มาไหน

อย่าได้ขนอะไรออกจากกระเป๋านะ

แล้วก็หมั่นเช็กเวลาด้วยจ้า

อย่าลืมว่า

รถไฟจอดไม่นานค่ะ เกิดรถไฟเทียบชานชาลา เขาไม่รอนะเออ

บางสถานีไม่ถึงนาทีด้วยจ้า

อันนี้เส้นทางที่ลิงเดินทางนะ

ไม่รู้เหมือนกันว่า…เส้นทางอื่น

ประเทศอื่นเป็นไง ?

ลิงมีสัมภาระคือ กระเป๋าใบใหญ่ 1 ใบ

เป้สีส้ม (ลูกรัก )  1ใบ

และกระเป๋าสะพายอีก 1 ใบ จ้ะ

นั่งอยู่บนรถไฟก็คิดอะไรเพลินๆไปตลอดทาง

ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องเลย…ไม่หิว ..นั่งคิดอะไรเงียบๆ เรื่อยเปื่อย

จำไม่ได้แล้ว =_=

บนรถไฟสาย บูดาเปสต์ – เวียนนา มีเน็ตให้เล่นค่ะ มีที่ชาร์ตแบตฯ พร้อม

แต่ สาย เวียนนา- แฟรงก์เฟิร์ต ไม่มีค่ะ

ฟังเพลง  ฮู้ฮู ของ โปเตโต้ กว่าร้อยรอบเลยทีเดียว

เพลงนี้ฟังในเวลาที่เราท้อแท้ มันได้อารมณ์มากๆ

อยากจะลุกขึ้นมาแหกปากและกระโดดเล่นน้ำทะเล

เหมือนพี่ๆเค้าชะมัด

อ้ากกกกกก >O<

ขอบคุณ พี่ๆ โปเตโต้มากนะคร่า

…ลิงร้ากกกก ทุกคนเลยและลิงก็ยังคงคิดถึงพี่วินเสมอ

เวลาทำงานอยู่ต่างประเทศแล้วมีเจอะเจอกับมรสุม

สิ่งหนึ่งที่พอจะทำให้ยิ้มได้

 ก็คงเป็นห้วงเวลาที่คิดถึงครอบครัวนี่แหละ

ลิงรักและคิดถึงหลวงพ่อมากกกก

…และคุณแม่จันด้วยแม้จะจากไปแล้วก็ตาม

เวลาคิดถึงท่านทั้งสอง

แม้จะรู้สึกเศร้าใจ ที่ต้องมาห่างกันไกลหลายร้อยไมล์ขนาดนี้

แต่…มันทำให้ยิ้มได้เสมอๆ

รักพ่อและแม่มากจ้ะ

บางครั้งก็คิดอยู่นะว่า

“ ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่นะ

…มันช่างห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอนของฉันจัง ”

แล้วก็จะเกิดคำตอบในหัวน้อยๆของตัวเองแหละว่า

“ ก็ชอบเดินทางไม่ใช่เหรอ

นี่แหละพระพรหมดลบันดาลให้แล้วยังไงล่ะ ”

เอิ่มมม

อยากจะบอกว่า

จัดให้ลิงเดินทางบ่อยๆลิงก็เหนื่อยนะคะ …

ลิงอยากอยู่เป็นที่เป็นทางซักประเทศ

ละปี สองปีอ่ะค่ะ ได้ไหม

ท่านพระพรหม??

7 เดือน 3 ประเทศลิงไม่ไหวววววววว

ลิงเหนื่อย  แต่…ลิงก็ชอบ ^^

ตกลง นางยังไม่แน่ใจว่า….

ชอบ หรือ ไม่ชอบ

การที่ได้เดินทางบ่อยๆ

เอิ๊กกก

ลิงมาถึงแฟรงก์เฟริต์ในเวลา 19. 50 น…ราวๆนี้แหละ

คลาดเคลื่อนนิดหน่อย

มาถึงแฟรงก์เฟิร์ต มันอุ่นวาบขึ้นมาในหัวใจเลยนะ

เหมือนได้กลับเมืองไทย ยังไง ยังงั้นเลย

>___< … :) … :D…. ^O^

ลิงรักประเทศเยอรมันอยู่มาก รองลงมาจากเมืองไทย

บ้านเกิดเมืองนอน

ลิงไม่รู้นะว่า

ใครจะมีทัศนคติกับประเทศนี้ยังไงบ้าง

แต่…กับลิงแล้ว รักประเทศนี้มากกกก

โดยเฉพาะเมือง บาสฮัมบวก์ส

เมืองที่ลิงเคยทำงาน

และอยู่กับพี่เบญ / พี่เขย / มาก่อนแล้วครั้งนึง

ด้วยความสุข….ในทุกวัน

แล้วลิงก็ต่อรถไฟสาย S5 จากสถานี Frankfurt haupt Bahnholf

ไปลงที่ เมือง บาสฮัมบวก์ส

ลากกระเป๋าไปเพียงลำพังงง

โซซัดๆๆ โซเซๆๆๆ

มึนๆๆๆ @__@!!! ตาลายย หิวๆ

ไม่มีแรงเพราะไม่มีอาหารตกถึงท้องเลย

มีแค่น้ำเปล่าและคุกกี้ก้อนเดียวเท่านั้น

แบบ ไม่รู้อยู่ได้ยังไงทั้งวัน ?? อึดชะมัด

พอมาถึงแฟรงก์เฟิร์ต หิวขึ้นมาเฉยเลย

อย่างงี้เค้าเรียกว่า

“ พอสบายใจแล้ว

 พยาธิในลำไส้มันจะต้องการอาหารขึ้นมาในทันที ”

:)

รถไฟสาย S5 ใช้เวลาประมาณ 25 นาทีก็ถึง

เมือง บาสฮัมบวก์ส ค่ะ

เอาวินาทีแรกที่เท้าลิงก้าวเหยียบเมืองนี้ไหม ??

มันอยากจะร้องให้ ฮือๆ อ่ะ ….

ท่านผู้อ่าน

เหมือนผ่านเรื่องแย่ๆมาแล้วและชีวิตกำลังจะเริ่มต้นใหม่

พร้อมสิ่งดีๆจะก้าวเข้ามา….ในชีวิต

อยากจะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดด

แบบนี้แหละจ้ะ

มันดีใจเหมือนได้กลับเมืองไทยอย่างที่บอก

มันรู้สึกดีไม่มีคำบรรยาย

คือ

มันบรรยายไม่ถูกซะมากกว่า

เอาเป็นว่า

มีความสุขมากๆ ที่ได้กลับมาเมืองนี้อีกครั้ง

ก็แล้วกัน

O^___________^O

ยิ้มแก้มแตกกกก

แล้วลิงก็นั่งรถเมล์ไปลงที่บ้านจ้า >O<

ตะโกนบอกให้พี่เบญมาเปิดประตูบ้านให้ที่หน้าต่าง

พี่สาวก็ตะโกนถามกลับมาว่า

“ อ่าววว  >>> ถึงแล้วเหรอ >>> น้อง ”

ฮ่วยย

เอื้อยข่อยคือมาเว่าจังซี้น้อ !!!

ท่านผู้อ่านหลายคนสงสัยว่า

ทำไม ทั้งพี่สาวและพี่เขยไม่ไปรับที่ลิงแฟรงก์เฟริต์

ปล่อยให้น้องเดินทางพร้อมสัมภารกมากมายมาได้ยังไงคนเดียว

ฮึ ??? (. .)

มันมีเหตุผลง่ายๆจากปากงามๆของสองสามี(ภรรเมีย)

คู่นี้ว่า

“ ไอ้นุชมันเก่งเอาตัวรอดได้

ไม่จำเป็นต้องไปรับหรอก แค่นี้มันเดินทางมาเองได้

สบายหายห่วงงง ”

เอวัง

…ชัดเจนมั้ยเคอะ

ท่านผู้อ่านนนน >O< ที่ร้ากกก

 ลิงเขียว