ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่ 18.2 สายเกินไป

เมื่อเครื่องบินที่ทินภัทรนั่งมาแตะรันเวย์เขาก็แทบจะกระโดดลงจากเครื่องในวินาทีนั้น ตอนนี้ใจของเขาแทบไม่อยู่กับตัวแล้วมันคิดไปไกลสารพัด กลัวไปทุกอย่าง กลัวว่าหัวใจของเขานั้นจะหนีไป กลัวว่าเธอจะหายไปไกลจนเขานั้นตามตัวไม่เจอ กลัวว่าจะต้องอยู่โดยไม่มีเธอ....

ซาตานหนุ่มพอออกมาจากทางออกผู้โดยสารขาเข้าก็รีบขึ้นรถที่ตัวเองสั่งให้มารอรับทันที เขาพยายามกดโทรศัพท์โทรหาคนที่บ้านและคนสนิทอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครรับสายจนเขาเริ่มที่จะโมโห และพอเห็นว่าเส้นทางที่รถกำลังขับไปนั้นไม่ใช่ทางไปบ้านของตัวเองก็ยิ่งหัวเสียหนักเข้าไปอีก เพราะตัวเองสั่งลูกน้องที่มารับพาตัวเองไปที่บ้านให้เร็วที่สุด แต่นี้กับอ้อมมาไกลจากทางไปบ้านของเขามาก ซาตานหนุ่มเลยแผลงฤทธิ์ทันทีเมื่อทนไม่ไหวกับสถานการณ์ตรงหน้าอีกต่อไป

“นี่แกจะไปไหนของแกว่ะ ไม่ได้ยินหรือยังไงว่าฉันบอกให้รีบกลับบ้าน พามาอ้อมโลกขนาดนี้แล้วเมื่อไรจะถึงบ้านฉันว่ะ ไอนี่!!”

“ผมทราบครับว่าบอสต้องการจะรีบกลับบ้านแต่คุณชัยสั่งให้ผมพาบอสไปหาคุณพลอยที่โรงพยาบาลครับ ไม่ต้องพากลับไปที่บ้านเพราะตอนนี้ที่นั้นไม่มีใครอยู่”

“พลอยอยู่โรงพยาบาล.... ทำไมพลอยเป็นอะไร เมียฉันเป็นอะไรทำไมถึงอยู่โรงพยาบาลแกรู้ใช่ไหมบอกมาสิว่าเมียฉันเป็นอะไร”

พอได้ยินว่าพลอยสวยอยู่ที่โรงพยาบาลหัวใจของเขาจากที่มันสั่นไหวอยู่แล้วเพราะความกลัวก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเมียของเขาแน่ๆและมันก็คงไม่ใช่เรื่องที่ดีนักเพราะถึงขนาดกับต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้เธอก็คงจะต้องเป็นอะไรสักอย่าง และเมื่อเห็นท่าทีที่กระอักกระอ่วนของลูกน้องที่มารับด้วยแล้วมันก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเมียของเขามันจะต้องเป็นเรื่องไม่ดี....

“เอ่อ... เราใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้วละครับเลี้ยวข้างหน้านี้เอง... ผมว่าบอสไปดูเองดีกว่าครับ”

“พวกแกเป็นอะไรกันไปหมดว่ะทำไมบอกฉันไม่ได้ว่าเมียเป็นอะไร ทำไม!!!”

รถคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดที่ทางด้านหลังของโรงพยาบาลซึ่งไม่ใช่ที่ๆรถทั่วไปของคนมาเยี่ยมผู้ป่วยจะเข้ามาจอด ทินภัทรเงยหน้าขึ้นไปมองตึกที่รถมาจอดอยู่น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวตัวของเขาสั่นไปหมดมือเย็นเฉียบ แทบจะหมดแรงเมื่อเดาเรื่องได้แล้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขานั่งอยู่ในรถแบบนั้นไม่ยอมก้าวลงมาทั้งๆที่ลูกน้องเปิดประตูรถให้แล้วก็ตาม...

“บอสครับ.... เราถึงแล้วครับบอส”

“ไม่..... กูไม่ลง ไม่ไปไหนทั้งนั้นเมียกูไม่ได้อยู่ที่นี่ มึงพากูมาที่นี่ทำไม เมียกูกับลูกกูไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่... ไม่...”

ทินภัทรพูดออกมาทั้งน้ำตาเสียงของเขาเบาหวิวจนแทบจะปิดปลิวไปตามลมที่พัดผ่านมา เขาไม่เชื่อว่าเรื่องนี้มันจะเกิดขึ้นเขาไม่มีทางเชื่อ ไม่มีทางเด็ดขาด....

“บอสลงมาเถอะครับ เราจะได้รับพลอยเขากลับสักที....”

เสียงของชัยวัฒดังขึ้นเขาเดินเข้ามายืนใกล้ ดวงตาของเขาแดงกล่ำและซีดเซียวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขานั้นก็ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเช่นกัน ทั้งๆที่ไม่อยากจะพูดหรือคุยกับนายหนุ่มด้วยซ้ำแต่เขาก็ต้องทำเพราะมันจำเป็นที่จะต้องให้สามีหรือญาติมาเซ็นรับพลอยสวยกลับ...

“กูไม่ลง...ตอนนี้พวกมึงกำลังหลอกกูเล่นอยู่ใช่ไหม นี่เป็นแผนเอาคืนของมึงใช่ไหมไอชัยมึงต้องการให้กูเจ็บปวดทรมานอย่างที่พลอยเคยเจ็บใช่ไหมถึงได้แกล้งจัดฉากบอกว่าเมียกู... เมียกูตายแบบนี้.... กูไม่เชื่อหรอก ไม่มีทางเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้เมื่อวานกูยังคุยกับพลอยอยู่เลย กูกำลังจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กับเขากลับมาบอกรักเขา กูไม่เชื่อว่าเมียกูตายไปแล้วกูไม่เชื่อ!!!!”

“หึหึ... กลับมาเริ่มต้นใหม่กลับมาบอกรักอย่างนั้นหรอ... มารู้ตัวตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้วล่ะครับบอส เพราะตอนนี้พลอยเขาไม่อยู่ให้บอสทำแบบนั้นอีกแล้ว และคงโทษใครไม่ได้นอกจากตัวบอสเองเท่านั้นที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ผมบอกบอสแล้วใช่ไหมว่าให้รีบยอมรับหัวใจตัวเอง ว่าให้ดูแลเธอดีๆ แต่บอสก็ไม่เชื่อเอาแต่ทิ้งๆขว้างๆเธอ มั่วแต่ไปสนใจคนอื่นที่เขาไม่มีวันหันมามองบอสเลยด้วยซ้ำ ปล่อยให้พลอยเขาต้องทนเจ็บปวดและทรมานอยู่คนเดียว.... รู้ไหมว่าผมหน่ะเคยชวนเธอหนีไปกับผมแต่เธอก็ไม่ยอมไป เพราะอะไรรู้ไหม เพราะว่าเธอรักคนไร้หัวใจอย่างบอสไงเธอถึงไม่ยอมไป ยอมอยู่ให้บอสตอกย้ำว่าเธอเป็นได้แค่ตัวแทนของใคร ยอมอยู่ให้บอสบอกว่าไม่รัก.... แต่ในที่สุดเธอก็ทนความเจ็บปวดนั้นไม่ได้.... ถึงได้กรีดข้อมือตัวเองฆ่าตัวตายแบบนี้.... ตอนที่ผมพบเธอในห้องน้ำข้างๆกับอ่างที่เธอนอนอยู่ยังบอสรูปของบอสตกอยู่เลย.......”

คำต่อว่าของคนสนิทหนุ่มทำเอาซาตานร้ายอย่างทินภัทรปล่อยโฮออกมา นี่เขาทำอะไรลงไป นี่เอาละเลยเธอทำร้ายเธอให้เจ็บซ้ำมากมายถึงขนาดนี้เลยหรือ.... เขานี่มันเลวจริงๆ เลวจนไม่หน้าจะให้อภัย....

“ฮือๆๆๆๆ พลอย... ฮือๆๆๆ”

“บอสลงมาเถอะครับ... พลอยรอบอสอยู่นานแล้วเธอคงอยากจะออกจากที่นี่สักที ไปพาเธอออกมาเถอะครับ”

ทินภัทรเงยหน้ามองคนสนิทที่ยืนอยู่ทั้งน้ำตา แต่คนสนิทหนุ่มกลับหลบสายตาของเขาและเดินนำเขาไปก่อน ซาตานหนุ่มได้แต่ปาดน้ำตาออกลวกๆและก้าวออกมาจากรถ เขาแทบจะไม่มีแรงเดินตัวของเขาชาและเบาหวิว ทุกก้าวที่เดินออกไปนั้นสมองของเขาแทบจะไม่รับรู้ได้แต่เดินตามชัยวัฒไปเท่านั้น...

“เซ็นตรงนี้ครับ”

ชัยวัฒส่งเอกสารการรับศพให้เจ้านายของเขาเซ็น ทั้งๆที่โกรธเจ้านาบหนุ่มอยู่มากแต่ก็อดสงสารไม่ได้เมื่อเห็นสภาพของเจ้านายในตอนนี้ ทินภัทรแทบจะไม่มีสติอีกแล้วในตอนนี้ สายตาของเขาเหม่อลอยและเอ่อล้มไปด้วยน้ำตา มือหนาได้แต่คว้าปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อลงไปบนแผ่นกระดาษที่เขายื่นมาให้ตรงหน้าเท่านั้นโดยที่ไม่มองมันเลยสักนิด

“เมียฉันอยู่ไหน.... ฉันอยากเจอเขา....”

“เจ้าหน้าที่กำลังเตรียมเธอเพื่อจะได้พาเธอกลับบ้านครับ ผมเตรียมงานไว้แล้ว ป้าแม่บ้านกับสาวใช้คนอื่นๆก็อยู่รอจัดงานอยู่ที่บ้าน... ผมว่าเจ้านายไปรอที่นั้นดีกว่าครับเดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง”

“ฉันอยากเจอเมียฉันอยากเจอเขา ได้โปรดเถอะไอชัยให้ฉันได้เจอเขาได้ไหม....”

ทินภัทรขอร้องจนเหมือนแทบจะอ้อนวอนชัยวัฒ เขาอยากจะเจอกับพลอยสวยเขาอยากจะเจอเธอมากจริงๆ อย่างน้อยเขาก็อยากจะเห็นกับตาว่าเธอได้จากเขาไปแล้ว และในที่สุดชัยวัฒก็ยอมพาเขามาพบเธอ พอมาถึงหนาห้องที่ร่างของพลอยสวยอยู่ทินภัทรก็เปิดประตูเข้าไปอย่างไม่ลังเล เมื่อเห็นร่างอันไร้วิญญาณของหญิงสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง น้ำตาของเขาก็พลันไหลออกมาอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างแทบจะหมดแรงที่จะก้าวเดินจนเขาต้องค่อยก้าวไปหาเธอ ใบหน้าและร่างกายของเธอขาวซีดไร้สีเลือด ร่างกายเย็บเฉียบไร้ชีวิต... มือหนาลูบไล้ใบหน้างานของคนรักที่เขาละเลยด้วยหัวใจที่แหลกสลาย มืออีกข้าวก็คว้ามือของเธอขึ้นมาจูบและสัมผัสใบหน้าของตัวเองก่อนจะกดจูบลงที่ริมฝีปากขาวซีดของเธอด้วยความรัก....

“พลอย.... น้องพลอยครับ ตื่นเถอะครับคนดีได้โปรดตื่นเถอะครับ พี่มารับพลอยกลับบ้านแล้วนะครับที่รัก.... น้องพลอยจะทิ้งพี่ไปแบบนี้ไม่ได้นะครับพี่ไม่ยอม พี่บอกแล้วใช่ไหมครับว่าให้รอพี่กลับมาแล้วพี่มีเรื่องสำคัญจะบอก.... ทำไมน้องพลอยไม่รอพี่ทิมล่ะครับ ทำไมถึงน้องพลอยกับลูกทิ้งพี่ไปแบบนี้ ฮือๆๆๆๆๆ พี่ขอโทษ.....พี่รักน้องพลอยมากนะครับ ได้ยินไหมครับว่าพี่รักพลอย รักพลอยคนเดียวเท่านั้น ฮือๆ พี่ขอโทษ.... มันสายเกินไปแล้วใช่ไหม พี่มันโง่พี่ โง่ที่ไม่ยอมยอมรับหัวใจตัวเอง จะเอาแต่ทำร้ายพลอยอยู่ทุกวัน พี่มัน... มัน ฮือๆๆๆๆๆ ได้โปรดเถอะพระเจ้าได้โปรดให้โอกาสให้กับคนเลวๆอย่างลูกได้แก้ตัว ได้โปรดพาเมียกับลูกของลูกกลับลูกผิดไปแล้ว ลูกอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพวกเขา ได้โปรดเถอะพระองค์ ฮือๆๆๆๆ”

เมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มเริ่มควบคุมสติของตัวเองไม่ได้อีกต่อไปชัยวัฒจึงตัดสินใจเดินเข้ามาดึงตัวเจ้านายหนุ่มออกไป ซึ่งนั้นก็ไม่ใช้เรื่องง่ายเลยเมื่อทินภัทรไม่ยอมให้เขาพาตัวออกไปจากห้อง เขาทั้งดิ้นและกระชากตัวให้หลุดออกจากการจับกุมของชัยวัฒ

“ปล่อย! ฉันจะอยู่กับเมียฉัน ปล่อย...”

พลัก!!!!

“หยุดสักทีเถอะครับบอส คิดว่าตัวเองเสียใจอยู่คนเดียวหรือยังไงที่พลอยเขาจากไปแบบนี้หน่ะ”

ชัยวัฒชักหมัดหนักๆเข้าที่หน้าของเจ้านายหนุ่มอย่างแรงเมื่อเห็นว่าเขานั้นควบคุมไม่ได้แล้ว ทำเอาทินภัทรนั้นล้มลงไปกองกับพื้นและนิ่งไป

“คิดว่าตัวเองเสียใจคนเดียวหรือยังไงที่พลอยจากไปแบบนี้ ผมกับทุกคนก็เสียใจไม่แพ้บอสเหมือนกัน!!! มาร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้มันก็ไม่ได้ทำให้พลอยเธอฟื้นขึ้นมาได้หรอกนะครับ”

“ฮือๆๆๆ ฉันฆ่าพลอยกับลูก ชัยแกได้ยินไหมว่าฉันทำให้เขาสองคนต้องตาย ฮือๆๆๆๆ”

“ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้วครับ... สิ่งเดียวในตอนนี้ที่บอสจะทำให้เธอได้คือส่งเธอกับลูกให้ไปสวรรค์เท่านั้น มีสติหน่อยสิครับบอส พลอยเธอคงไม่สบายใจนักที่เห็นเจ้านายเป็นแบบนี้”

ทินภัทรหันกลับไปมองร่างของเมียรักที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ใช่มันสายเกินไปแล้วจริงๆ เพราะไม่ว่าอ้อนวอนต่อสวรรค์มากมายเพียงไรเมียของเขาก็คงจะไม่มีวันกลับมาเมื่อเธอนั้นได้จากเขาไปไกลแสนไกลแล้ว....

................................................................................................................................

ที่บ้านของทินภัทรนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ทุกคนก้มหน้าก้มตาทำเตรียมงานด้วยความเสียใจต่อการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของพลอยสวย โดยเฉพาะทินภัทรที่ตั้งแต่ร่างของพลอยสวยถูกนำมากลับมาที่บ้านเขาก็ไม่ยอมห่างร่างของเธอไปไหนเลยแม้แต่ก้าวเดียว จนสาวใช้เดินนำเสื้อผ้ามาเพื่อจะได้จัดการเปลี่ยนให้กับเธอทินภัทรถึงได้หันไปพูดคุยกับใครอีกครั้งหลังจากที่เงียบมานาน

“คุณทินออกไปรอข้างนอกก่อนเถอะคะเดี๋ยวหนูกับคุณป้าแม่บ้านจะเปลี่ยนเสื้อผ้ากับแต่งตัวแต่งหน้าให้คุณพลอย เธอจะได้สวยๆเวลาขึ้นไปพบกับพระเจ้าไงคะ”

ในมือของสาวใช้นั้นมีเสื้อคลุมท้องสีขาวมีระบายลูกไม้น้อยๆดูสวยและน่ารัก เขาจำได้ดีว่ามันเป็นเสื้อที่เขานั้นซื้อให้เธอเมื่อตอนที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ เขาเลือกมันอยู่นานที่ห้างดังก่อนจะนำกลับมาให้เธอ และครั้งแรกที่เธอใส่เขาก็เอาแต่เอ่ยชมเธอทั้งวันว่าเธอใส่แล้วดูน่ารัก ทำเอาว่าที่คุณแม่ในตอนนั้นยิ้มไม่หุบ...

“เธอเลือกชุดนี้เหรอ...”

ทินภัทรเอ่ยถามสาวใช้โดยที่ไม่มองหน้า เพราะตอนนี้สายตาของเขานั้นเอาแต่จับจ้องอยู่ที่ร่างของเมียรักเท่านั้น

“เปล่าคะ.... คุณพลอยเธอเป็นคนเลือกเอาไว้เองคะ...”

สาวใช้ตอบด้วยน้ำเสียงห้วนๆเพราะโกรธที่เจ้านายของตนทำให้หญิงสาวต้องจากไปแบบนี้

“น้องพลอยเลือก....”

“ใช่คะคุณพลอยเธอเป็นคนเลือก ตอนที่คุณชัยกับหนูพังประตูห้องเข้ามาเราก็พบเสื้อตัวนี้กับร้องเท้าและเครื่องประดับเหล่านี้ถูกวางเรียงกันเป็นชุดอยู่บนเตียง ไม่ต้องเดาก็รู้คะว่าคุณพลอยเธอคงจะเลือกเอาไว้ให้ตัวเองใส่ในงานของเธอ....”

ซาตานหนุ่มถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมาอีกครั้งเมื่อคิดถึงเมียรักที่จากไป เพราะทั้งเสื้อผ้าและรองเท้าและเครื่องประดับที่สาวใช้ถือมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นของที่เขาซื้อให้เธอและชมว่ามันสวยน่ารักทุกครั้งเมื่อเธอสวมใส่พวกมัน เธอคงจะรักเขามากถึงได้ชื่นชอบของทุกอย่างที่เขามอบให้และชมมัน.... ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเกลียดตัวเองที่เอาแต่ทำร้ายเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา จนทำให้เธอต้องจากไปแบบนี้....

“เธอรึเปล่าที่เป็นคนใช้โทรศัพท์ของพลอยโทรมาหาฉันเมื่อเช้า....”

“ใช่คะหนูเอง... คุณชัยกับหนูตกใจมากทำอะไรกันไม่ถูกตอนที่พบคุณพลอยเธออยู่ในอ่าง พอคุณชัยเริ่มช่วยปฐมพยาบาลคุณพลอยหนูก็รีบวิ่งออกมาหยิบโทรศัพท์เธอโทรหาบอสแต่บอสก็ไม่รับ... บอสคงไม่ว่างสินะคะถึงได้ไม่รับสายแบบนั้น...”

สาวใช้ไม่วายที่จะพูดเหน็บนายหนุ่มในตอนท้ายแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ทินภัทรโกรธเธอเลยแม้แต่น้อย มันสมควรแล้วที่เขาจะถูกใครต่อใครต่อว่าแบบนี้

“..... เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนเสื้อพาให้น้องพลอยเองพวกเธอออกไปเตรียมงานอย่างอื่นเถอะ”

สาวใช้ลังเลเล็กน้อยก่อนจะมองหน้ากันและยื่นเสื้อผ้าให้กับเจ้านายหนุ่มจัดการต่อ เมื่อทุกคนออกไปจากห้องกันหมดแล้วทินภัทรก็ก้มลงจูบที่หน้าผากของเมียรัก ก่อนจะเอ่ยบอกเธอด้วยเสียงที่สั่นเครือเพราะน้ำตาของเขามันเริ่มจะไหลอีกแล้ว....

“พี่แต่งตัวให้น้องพลอยนะครับน้องพลอยจะได้สวยๆยังไงล่ะครับ...”

ทินภัทรอุ้มร่างของพลอยสวยขึ้นก่อนจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเธอ เขาจับเธอนั่งผิงหัวเตียงเอาไว้ก่อนที่จะเริ่มแต่งหน้าให้เธอ ถึงแม้ว่าร่างกายของเธอในตอนนี้จะไร้วิญญาณแล้วแต่เธอก็ยังคงความสวยดุจดั่งนางฟ้าไม่เปลี่ยนแปลง แค่เพียงลงรองพื้นปัดแก้มและทาลิปสติกน้อยๆเธอเธอก็ดูมีชีวิตชีวาเหมือนกับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง ทินภัทรนั่งคุกเข่าลงข้างๆกับเตียงและกอดเธอเอาไว้ หน้าของเขาซุกซบลงที่หน้าท้องที่นูนออกมา เขาแทบจะแรงหายใจเมื่อความสูญเสียในครั้งนี้มันช่างยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขานั้นจะรับไหวจริงๆ.....

“บอสครับคุณพ่อมาแล้วครับ”

“อืม.... เดี๋ยวให้คนเข้ามารับพลอยได้เลยพลอยแต่งตัวเสร็จแล้ว”

“ครับ...”

...................................................................................................................................

พิธีศพของพลอยสวยถูกจัดขึ้นที่บ้านอย่างเงียบๆโดยมีบาทหลวงโบสถ์ประจำตละกูลของทินภัทรมาจัดการสวมมิซซาให้ตามคำของของซาตานหนุ่ม เพราะพลอยสวยฆ่าตัวตายซึ่งถือเป็นบาปที่ใหญ่หลวงมากในศาสนาศริสต์จึงทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ทำพิธีหรือฝังในโบสถ์เหมือนอย่างคริสต์ศาสนิกชนทั่วไป แต่เพราะทินภัทรขอร้องคุณพ่อที่สนิทสนมกันกับครอบครัวของเขา และเอ่ยบอกกับท่านว่ามันเป็นความผิดของเขาเองที่ทำให้เธอจากไปแบบนี้ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่เขาฆ่าเลยและร้องไห้อ้อนวอนท่านอยู่หลายครั้ง จึงทำให้คุณพ่อท่านใจอ่อนและยอมมาทำพิธีให้ที่บ้านอย่างเงียบๆ ซึ่งนั้นก็ทำให้ทินภัทรซาบซึ้งใจไม่น้อยที่อย่างน้อยเขาก็ได้ทำอะไรให้เมียที่รักกับลูกน้อยบาง และหลังจากนั้นทินภัทรก็ตัดสิ้นใจนำร่างของเธอไปฝันที่เกาะส่วนตัวที่เป็นที่ตั้งรีสอร์ทของเขา และเป็นที่ที่เขานั้นพบกับเธอเป็นครั้งแรก เมื่อฝังเธอเสร็จแล้วทินภัทรก็อยู่ที่เกาะนั้นไปยอมไปไหนเอาแต่ดื่มเหล้าเมาทุกวันจนคนรอบข้างเริ่มเป็นห่วง โดยเฉพาะชัยวัฒที่ตอนแรกคิดจะไม่สนใจใยดีเจ้านายหนุ่มอีกแล้วต้องวิ่งโล่มาเฝ้าเพราะกลัวว่าเขานั้นจะคิดสั้นฆ่าตัวตายตามหญิงสาวไปด้วยอีกคน....

“บอสครับพอเถอะครับ บอสดื่มมากแล้วนะครับ”

“อย่า.... มายุ่งหนายยยยย จาปายหนายก็ปายเลยปาย บ่นอยู่ดายหน้าลามคานนนน”

“บอสนี่มันก็เกือบจะสองอาทิตย์แล้วนะครับ บอสมีสติหน่อยสิครับทำแบบนี้มันจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาครับบอส ถึงบอสจะดื่มให้ตายพลอยเขาก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมาหรอกนะครับ”

“ดี! ชานจากิน...กิน กิน...เหล้ามานให้ตายปายเลยจาได้จบๆปายสักที ชานจาดายปายอยู่กาบลูกอยู่กาบเมียชาน ดีๆ กินเหล้า กินเหล้าต่อ....”

“โธ่เว้ยบอส พอแล้วไม่ต้องดื่มแล้วครับ ผมจะเอาไอเหล้าบ้าๆพวกนี้ไปทิ้งให้หมดบอสจะได้มีสติสักที”

“อย่านะโว้ย ถ้าแกเอาเหล้าชานไปทิ้งชานไล่แกออกแน่ เข้าใจไหมครับคุณเลขาคนสนิท”

“ไล่เลยครับ เพราะถึงบอสไล่ผมก็ไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าบอสจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง”

ทินภัทรนิ่งเงียบไปพักใหญ่ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองชัยวัฒด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“ทำไมว่ะชัย... ฉันเลวขนาดนี้ฉันทำให้เมียและผู้หญิงที่แกรักตายแบบนี้แล้วทำแกถึงได้ยังเป็นห่วงเป็นใยถึงได้ยังอยู่กับฉันอีก....”

“เพราะผมรักบอสยังไงล่ะครับ บอสเหมือนน้องชายของผมคนหนึ่งแบบนี้จะให้ผมทิ้งบอสไปได้ยังไงกัน ก็เหมือนกับพลอยที่เธอไม่ยอมหนีจากบอสไปนั้นก็เพราะเธอรักบอสเพราะฉะนั้นไม่ว่าบอสจะเลวร้ายมากแค่ไหนเธอก็ยังอยู่เคียงข้างบอสเสมอไม่ไปไหน”

“แต่เขาก็ทนไม่เลยฆ่าตัวตายหนีฉันไปแบบนี้.... ฉันผิดเองทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันเองฉันฆ่าเมียฆ่าลูกตัวเอง ชัย.... ฉันฆ่าพวกเขา....ฮือๆๆๆ”

           “บอส.....”
...........................................................................................................................................................
      มาแย้วจร้า ขอโทษคราบที่มาช้าพอดีหนูเนสติดไปธุระต่างจังหวัดมาคร้าเลยมาอัพช้าไปนิดหนึ่งขอโทษด้วยน้าคร้า รักทุกคนน้าคร้า ขอโทษกาบบบบบ